ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 401

“ดูท่าทางเจ้า ราวกับถือไพ่ชนะอยู่ในมือ” เจียงหลีเก็บซ่อนความเย็นชาในแววตาหรี่ตาพูด

ซู่ซินผู้เย่อหยิ่งสบถเสียงเย็น แสดงออกอย่างชัดเจน

เจียงหลีไม่แยแสแต่ยังคงยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นข้าขอให้เจ้า…รีบประสบความสำเร็จ”

“เจ้าต้องการประจบข้าตอนนี้มันสายเกินไป เราถูกกำหนดให้เป็นคู่แข่งกันไปแล้ว” ซู่ซินหัวเราะเยาะ

เจียงหลีพยักหน้า “ข้าเห็นด้วยกับประโยคนี้”

“เจ้า!” ซู่ซินหน้าเปลี่ยนสี แววตาพลันดำดิ่งลงมา

“พวกเจ้าสองคนต้องไม่เป็นอะไรแน่ ยังมีข้าที่ต่ำว่าอีกนะ” ชิงหว่านหัวเราะขมขื่น นางเป็นคนที่มีระดับการฝึกฝนต่ำที่สุดในสามคน นางเป็นเพียงหลิงจงขั้นที่สาม แม้ไม่มีการเปรียบเทียบนางก็รู้อยู่แก่ใจว่าใครถูกกำจัดก่อน

“อย่าดูแคลนตัวเองทุกอย่างยังไม่เริ่มต้น” เจียงหลีหันสายตาไปปลอบประโลม

“อย่างนางเขาเรียกว่ารู้จักประมาณตน” ซู่ซินเลิกคิ้วด้วยความเย่อหยิ่ง

เจียงหลีขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจนางและพูดกับชิงหว่านต่อว่า “เจ้าบอกว่าในถ้ำสวรรค์มีมากกว่าเราสามคน ฐานฝึกฝนสูงจะมีประโยชน์อะไร ถ้าโชคร้ายก็โดนคนอื่นฆ่าตายอยู่ดี”

“เจียงหลี!” ซู่ซินเผยสีหน้าดุร้าแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหลมคม

“เรียกเสียงดังอะไรขนาดนั้น ข้าได้ยินหรอกน่า” เจียงหลียกนิ้วอุดหู

“เจ้า!” ซู่ซินโกรธจนหน้าซีดอยากฆ่าเจียงหลีแต่ก็อดทนไว้ได้ “เจ้าคอยดูพอถึงถ้ำสวรรค์เมื่อไหร่ข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่”

“ข้ากลัวจังเลย โอยยย!” เจียงหลีกรอกตาขาวให้กับนาง

“เหอะ!” ซู่ซินสบถเสียงเย็น หันหน้ากลับไปโดยไม่สนใจสองคนนั้นอีก

ชิงหว่านกล่าวกับเจียงหลีอย่างซาบซึ้ง “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังปลอบข้า แต่ข้าก็รู้จักประมาณตนดี เดิมทีข้าเคยคิดว่าการเป็นธิดาสวรรค์ของสำนักพรตเสวียนหมิงสามารถเปลี่ยนโชคชะตาของข้าได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเพียงข้าเดินไม่ระวังก็จะตกหน้าผาสูงหมื่นจั้งและแหลกสลายเป็นชิ้นๆ”

“เส้นทางโลกที่มีทางไหนเดินสะดวกบ้าง ต้องการอยู่เหนือกว่าใครก็จำเป็นต้องลำบากกว่าคนธรรมดากี่เท่า คนทั้งโลกเพียงอิจฉาความฉลาดของคนที่อยู่เหนือพวกเขา แต่พวกเขาจะซาบซึ้งในเบื้องหลังของเลือดและหยาดเหงื่อที่เสียไปได้อย่างไร” เจียงหลีพูดอย่างเคร่งขรึม

เมื่อชิงหว่านได้ยินที่เจียงหลีพูดก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

ซู่ซินที่อยู่ด้านข้างหัวเราะเยาะกับคำพูดของเจียงหลี

พวกนางทั้งสามคนออกจากรถม้าด้วยความวิตกกังวลและความคาดหวัง เจียงหลียังคงอุ้มเจ้าเปี๊ยกที่หลับใหลไว้ในอ้อมแขนของนาง

“เข้าประตูนี้ไปก็จะเป็นถ้ำสวรรค์แล้ว จากนี้อีกสี่สิบเก้าวันข้าอวยพรให้พวกเจ้าโชคดี หลังจากผ่านพ้นสี่สิบเก้าวันแล้วจะมีคนมารอพวกเจ้าออกมาตรงนี้ แน่นอน ก่อนอื่นพวกเจ้าต้องเอาชีวิตรอดให้ถึงตอนนั้น”

มหาปุโรหิตจิปากแล้วหันหลังจากไป

ต่อหน้าพวกนางทั้งสามระหว่างกำแพงหินมีประตูขนาดใหญ่เหมือนปีศาจกำลังเปิดออกอย่างช้าๆ เจียงหลีเหลือบมองด้านหลังของมหาปุโรหิต นางวางแผนไว้ในใจ ในระหว่างที่อยู่ถ้ำสวรรค์นี้ ข้าจะหาโอกาสโกงความตาย ออกไปก่อน หาที่ๆ ปลอดภัยแล้วแก้ปัญหายันต์ธาราทมิฬ

เมื่อทั้งสามคนก้าวเข้าไปในถ้ำทันใดนั้นประตูก็ปิดแน่นสนิท

เจียงหลีรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างอยู่เหนือหน้าผากของนางจึงยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสมันแต่มันก็ยังเรียบเนียน นางมองไปที่ชิงหว่านกับซู่ซินและมีสัญลักษณ์สีเทาคดเคี้ยวอยู่ที่หน้าผากราวกับงูตัวเล็กๆ

สัญลักษณ์ฆ่าสีเทาไม่ได้กระทบต่อรูปโฉมของพวกนางทั้งสาม แต่ทว่ากลับกลายเป็นตัวจับเวลาสำหรับพวกนางในถ้ำสวรรค์

“เริ่มตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป” น้ำเสียงของชิงหว่านสั่นเครือเล็กน้อย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน