“โอ้ ธิดาสวรรค์แห่งสำนักพรตเสวียนหมิง เสียมารยาทต้อนรับจริงๆ เลย” คนที่กำลังพูดนี้เป็นคนเดียวที่มีสัญลักษณ์การฆ่าสีแดงเลือดดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้าของคนกลุ่มนี้ เขาหัวเราะและเอ่ยขึ้นกับซู่ซิน
ปัญญาอ่อน!
เจียงหลีบ่นในใจ นางไม่เข้าใจจริงๆ มาถึงที่นี่แล้วซู่ซินเอาความมั่นหน้ามาจากไหน ในถ้ำสวรรค์ไม่มีสถานะ ฆ่าแล้วก็ฆ่าเลย คนที่ถูกฆ่าหมายความว่าตนเองใช้การไม่ได้แล้ว
ท่าทีของคนนั้นทำให้ซู่ซินรู้สึกภาคภูมิใจ นางพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “รู้ว่าข้าคือธิดาสวรรค์แห่งสำนักพรตเสวียนหมิง ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!”
สีหน้าผู้ชายของหลิงอวี้จงสิบกว่าคนยิ่งดูยียวนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่แยกย้ายกันไปตามคำสั่งของซู่ซิน แต่กลับยืนขวางถนนแทน
เจียงหลีกอดอกดูการละครค่อยๆ บรรจบกัน นางขมวดคิ้วเล็กน้อยมักรู้สึกเสมอว่าซู่ซินไม่ควรเป็นสตรีที่พิการทางสมองเช่นนี้
นางมีจุดประสงค์อะไร เจียงหลีถามตนเองในใจ
“แย่แล้ว!” ชิงหว่านกระซิบคิดที่จะขึ้นไปช่วย แต่ทันทีที่นางขยับเจียงหลีก็คว้าข้อมือของนางไว้ก่อน
“พวกเจ้ายังไม่ไสหัวไปอีก!” ซู่ซินตวาดลั่น
จู่ๆ คนของหลิงอวี้จงก็หัวเราะลั่น หลังจากหัวเราะก็มองซู่ซินแล้วเอ่ยขึ้น “แม่นางน้อย เจ้าอวดดีเกินไปแล้ว เจ้าคิดว่าที่นี่ยังเป็นฐานสำนักพรตเสวียนหมิงอยู่รึ ที่นี่เป็นถึงถ้ำสวรรค์ ไม่มีกลุ่มอำนาจ ตำแหน่งและสถานะใดๆ”
ซู่ซินหัวเราะเยาะที่มุมปาก “แล้วอย่างไร เจ้าคิดว่าสามารถขัดขวางพวกข้าด้วยพวกสวะอย่างเจ้าได้หรือ”
ทันใดนั้นนางก็หันไปมองเจียงหลีและชิงหว่านและตะโกนว่า “พวกเจ้ามัวยืนบื้ออยู่ทำไม ยังไม่ลงมือฆ่าพวกมันอีก”
“ได้!” ชิงหว่านตะโกนเบาๆ ดวงตาของนางเฉียบคมขึ้น ทันใดนั้นนางก็ปลดปล่อยแสงสีทองที่อยู่เบื้องหลังแล้วพุ่งออกไป
“เหอะ ก็แค่กลุ่มสาวน้อย จับพวกนางเอาไว้” ชายที่มีสัญลักษณ์สีแดงคนนั้นสบถเสียงเย็นแล้วออกคำสั่งกับคนสำนักเดียวกัน
คราวนี้เจียงหลีไม่ขัดขวางชิงหว่าน แล้วเมื่อเห็นดังนั้นนางจึงปล่อยวิญญาณยุทธ์บ้างเช่นกันจากนั้นเข้าร่วมต่อสู้กับซู่ซิน นางจงใจยั่วให้คนกลุ่มนี้โกรธอย่างเห็นได้ชัด แต่จุดประสงค์ของการทำเช่นนั้นคืออะไร
นางมีจุดประสงค์อะไรกันแน่
เจียงหลีรู้สึกเสมอว่าซู่ซินทำมากเกินไป แต่มันทำให้นางไม่สามารถคาดเดาได้
อย่างไรก็ตามตอนนี้คนของหลิงอวี้จงได้ถูกฆ่าไปแล้ว ไม่ว่านางจะสงสัยแค่ไหนแต่ก็ทำได้เพียงฆ่าคนพวกนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง
เจียงหลีจับเจ้าเปี๊ยกไว้ในมือข้างเดียวและเผชิญหน้ากับศัตรูด้วยมืออีกข้างเพื่อป้องกันไม่ให้การต่อสู้ลุกลามไปยังเจ้าเปี๊ยกที่หลับใหล
โชคดีที่สาวกของหลิงอวี้จงเหล่านี้แม้ว่าพวกเขาจะเป็นหลิงจงทั้งหมด แต่เท้ากับพลังวิญญาณของพวกเขาวุ่นวายไม่เสถียรและพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางตั้งแต่แรก
เจียงหลีสังหารคนสองคนติดต่อกันในระยะประชิดและสัญลักษณ์สังหารสีเทาที่กึ่งกลางคิ้วของนางมีสีเข้มขึ้นขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังห่างจากสีดำมากโขนับประสาอะไรกับสัญลักษณ์สีแดง
ในระหว่างการต่อสู้เจียงหลีหาจังหวะมองไปที่ชิงหว่านและซู่ซิน ชิงหว่านตั้งหน้าตั้งตาฆ่าคน เห็นได้ว่านางเกลียดคนของหลิงอวี้จงจากก้นบึ้งของหัวใจ อีกด้านหนึ่งของซู่ซิน นางแบ่งรับแบ่งสู้ดูเหมือนจะไม่แยแสสักนิด
เมื่อศิษย์ของหลิงอวี้จงที่มีสัญลักษณ์การฆ่าสีดำเกือบจะถูกฆ่า ทันใดนั้นซู่ซินก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ ชิงหว่านและทุบตีศิษย์หลิงอวี้จงที่ต่อสู้กับนางจนตายในขณะที่จับชิงหว่านด้วยมืออีกข้างนางจากนั้นก็ถอยออกไปอย่างรวดเร็ว
ชิงหว่านซึ่งจู่ๆ ก็ถูกลากไปจากสนามรบก็ตกใจหันไปมองนางและถามว่า “ซู่ซินเจ้ากำลังทำอะไรเจียงหลียังอยู่ที่นั่น”
ซู่ซินกลับไม่ตอบนางแล้วถอยหลังพลางยิ้มเย็นให้กับเจียงหลี “เจียงหลี ที่เหลือเจ้าจัดการต่อก็แล้วกัน”
แววตาของเจียงหลีสั่นไหว
เหลือเพียงคนสุดท้ายซึ่งก็คือชายที่มีสัญลักษณ์สังหารสีแดงนั่น และพลังปราณการฝึกของเขาน่าจะเป็นหลิงจงขั้นที่สี่เท่ากับเจียงหลี


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์