ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 408

“เจียงหลี ดูสิ นั่นซู่ซินนี่!” ทันใดนั้น ชิงหว่านดึงนาง และเอ่ยอย่างตกใจ

เจียงหลีเก็บความรู้สึก เงยหน้ามองไปทางนั้น

ที่แท้ หญิงสาวที่ถูกกลุ่มคนล้อมไว้ตรงหน้า จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ซู่ซิน

“โลกนี้ช่างกลมเสียจริง” เจียงหลียิ้มเยาะ

“นางโดนคนพวกนั้นล้อมไว้แล้ว” ชิงหว่านพูดอย่างไม่เข้าใจ

ที่มุมปากเจียงหลีมีรอยยิ้มปรากฏ มือลูบไปที่ใต้คาง เตือนชิงหว่าน “เจ้าดูระดับการสังหารของนางด้วย”

ชิงหว่านดูอย่างละเอียด เอ่ยอย่างตกใจ “หะ! นางเกือบจะได้สัญลักษณ์สีแดงแล้ว สองวันนี้มานี้ นางฆ่าคนไปเกือบร้อยแล้วหรือ”

เจียงหลีเลิกคิ้ว ยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้มแล้วตอบ “อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ เจ้าดูข้า ฆ่าคนเพียงไม่กี่คน ก็ได้สัญลักษณ์สีแดงแล้ว”

ชิงหว่านพูดอย่างไม่แน่ใจ พึมพำออกมาประโยคหนึ่ง “ดูแล้ว ครั้งนี้นางตั้งใจจะเป็นที่หนึ่ง”

“เจ้าควรพูดว่า ตำแหน่งธิดาสวรรค์ นางจะต้องได้ครองถึงจะถูก” เจียงหลีหันกลับมา แก้ไขสิ่งที่นางพูด

ดวงตาของชิงหว่านเบิกกว้าง พยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากนั้น นางพูดขึ้นมาอีกทันที “เช่นนั้น…พวกเราเจอนางแล้ว จะเข้าไปช่วยหรือไม่”

เจียงหลีพิงต้นไม้ใหญ่อย่างขี้เกียจ บนมือของนางอุ้มเจ้าเปี๊ยกที่นอนหลับอย่างสบาย และพูดอย่างเกียจคร้าน “ทำไมต้องไปช่วยด้วย หากนางโดนคนพวกนี้ฆ่าตาย ยิ่งดีไม่ใช่หรือ”

“…” ชิงหว่านยืนตะลึงอยู่กับที่ คิดถึงเรื่องที่ซู่ซินเคยทำกับเจียงหลี ก็ไร้ซึ่งคำพูดตอบกลับนาง

เจียงหลีไม่มีใจยื่นมือเข้าช่วยซู่ซิน ถ้าหากไม่ใช่ว่าอยู่ในถ้ำสวรรค์ ศิษย์ร่วมสำนักเดียวกันไม่สามารถสังหารกันได้ นางคงลงมือไปแล้ว ตอนนี้ยังคาดหวังจะให้ช่วยนางอีกหรือ

เจียงหลีลูบอุ้งเท้าที่มีขนสีขาวปุกปุยของเจ้าเปี๊ยกและเอ่ยถาม “ตกลงข้าเป็นเจ้านาย หรือเจ้าเป็นเจ้านายกันแน่ นอนหลับทั้งวัน ข้าไปไหนก็ต้องอุ้มเจ้า ปกป้องเจ้า คอยปรนนิบัติเอาใจไปหมดทุกอย่าง! หากรู้แต่แรกว่าเจ้าขี้เกียจเช่นนี้ ตอนนั้นก็ควรทิ้งเจ้าไว้ที่เกาะให้ดูแลตัวเองไป”

“ดูเหมือนนางจะไม่ไหวแล้ว พวกเรามองดูอยู่อย่างนี้ คงไม่ค่อยดีเท่าไรนัก” ชิงหว่านกล่าวอย่างสับสนในใจ

แต่เจียงหลีไม่ลืมตา “เจ้าจะไปก็ไป ข้าไม่ไป” นางอยากอยู่ตรงนี้ มองให้เห็นกับตาตัวเองว่าซู่ซินโดนคนกลุ่มนี้ฆ่าตาย

ชิงหว่านแสยะยิ้ม ก้าวเท้าเดินออกไป แล้วก็ถอยกลับมา

…

ซู่ซินหายใจลึกๆ ดวงตามองไปยังคนที่ล้อมนางไว้ การต่อสู้ในสองวันนี้ พลังวิญญาณของนางเริ่มถดถอย

“พวกเจ้าพอได้แล้ว! ในถ้ำสวรรค์ใหญ่เช่นนี้ ทำไมต้องมาก่อกวนข้าด้วย มีฝีมือก็ไปฆ่าพวกที่มีสัญลักษณ์สีแดง สีเงิน สีทองพวกนั้นสิ! ” นางตะโกนใส่คนกลุ่มนั้น

มีคนหัวเราะเยาะ “เจ้าคิดว่าพวกข้าไม่อยากหรือ แต่เสียดาย พวกที่มีสัญลักษณ์สีเงิน สีทองส่วนใหญ่จะซ่อนตัว แต่พวกสัญลักษณ์สีแดงนั้น ตอนนี้ก็มีน้อยลง ส่วนเจ้าตอนนี้เกือบได้สัญลักษณ์สีแดงแล้ว ฆ่าเจ้า แล้วฆ่าคนอีกเล็กน้อย ข้าก็จะได้สัญลักษณ์สีเงินแล้ว”

“ฆ่านางแล้ว ข้าก็จะได้สัญลักษณ์สีแดง”

“…”

“เจ้า! พวกเจ้า! ซู่ซินโมโหอย่างที่สุด ดวงตาของนางราวกับอาบยาพิษ มองไปยังคนกลุ่มนั้น นางคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะมายืน ณ จุดนี้”

“ถึงแม้จะฆ่าข้าแล้ว คนที่ฆ่าข้าก็จะตกเป็นเป้าเช่นเดียวกับข้า” ซู่ซินเบี่ยงประเด็น ตะโกนเสียงดัง

นางอยากใช้เรื่องนี้ ทำให้คนพวกนี้หวาดกลัว และไม่กล้าลงมือกับนางง่ายๆ

ถึงอย่างไร ใครฆ่านาง ระดับของสัญลักษณ์นักฆ่าจะเพิ่มขึ้นมาก และกลายเป็นผู้ถูกล่าคนต่อไป

“ยังพอมีความฉลาดอยู่บ้างนะ” คำพูดของซู่ซิน ลอยตามลมเข้าหูเจียงหลี ทำให้นางลืมตาขึ้น สังเกตเรื่องราวตรงหน้าอย่างเย็นชา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน