มองเห็นรอยยิ้มของเจียงหลีจากที่ไกลๆ ในใจของหันอวี้เยือกเย็นอย่างไม่มีเหตุผล
ความเยือกเย็นที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งในใจเขา แม้ว่ามีเสียงหนึ่งกำลังบอกเขาว่า ควรจะหนีไป แต่กลับไม่ยอมหยุดตามไปข้างหน้า
แต่ทว่าเขาเป็นคนมีความผิดติดตัว จะหลบหนีได้เช่นไร
ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้ใจเขาเคียดแค้นเจียงหลีมาก มีเพียงกำจัดนางด้วยมือของเขาเอง พาตัวไปให้ประมุขสำนักถึงตรงหน้า เขาถึงจะกลับไปอยู่ในแวดล้อมแห่งสำนักเช่นแต่ก่อน
“เจียงหลี ต่อให้เจ้าติดปีกก็ยากจะหลบหนีแล้ว ยังไม่ยอมวางมือยอมให้จับอีก กลับไปพบประมุขสำนักกับข้ายอมรับผิดแล้วรับโทษซะ” หันอวี้พากำลังคนไล่ตามไป ร้องตะโกนไม่หยุด
เจียงหลีมองกลับไปอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “หันอวี้ เจ้าโง่หรือข้าโง่กันแน่ จะฆ่าก็ฆ่า พูดจาไร้สาระให้มากความไปทำไม”
หันอวี้สีหน้ามืดหม่น จิตสังหารภายในใจถูกกระตุ้นเร้าขึ้นมา
เจียงหลีเหลือบมองไปยังทางข้างหน้า ผ่านไปอีกไม่ไกล ก็จะออกจากอาณาเขตของสำนักพรตเสวียนหมิงได้แล้ว เมื่อออกมาได้ พละกำลังของสำนักพรตเสวียนหมิงก็จะถูกลดทอนลงอย่างมาก
นี่คือเหตุผลหนึ่งว่าเหตุใดนางจึงหนีต่อไปเรื่อยๆ เพราะจำเป็นต้องออกจากอาณาเขตของสำนักพรตเสวียนหมิงให้ได้ก่อน ถึงจะยอมต่อสู้ซึ่งหน้ากับสำนักพรตเสวียนหมิง
เรื่องที่นางจะต้องทำต่อไป ความเสี่ยงค่อนข้างสูง หากยังอยู่ในเขตสำนักพรตเสวียนหมิง เกรงว่าจะเพิ่มความยากขึ้น
ใกล้จะถึงแล้ว เจียงหลีคาดคะเนในใจ แล้วลงจากหลังม้า ยืนอยู่ตรงนั้น
การเคลื่อนไหวของนาง ทำให้ในใจของหันอวี้รู้สึกประหลาดใจ แต่เมื่อพบว่านางไม่หนีแล้ว ในใจก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขายิ้มอย่างมุ่งร้าย “เจ้าไม่หนีแล้วหรือ!”
ทหารที่ไล่ตามมาถึงในทันใด ห้อมล้อมเจียงหลีเอาไว้ ฝุ่นตลบอบอวล บดบังสายตาทั้งสองข้าง
“เจียงหลี ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับความจริงแล้วล่ะสิ จะกลับไปกับข้าใช่หรือไม่” หันอวี้ขี่บนหลังม้า สีหน้าไม่ประสงค์ดี
เจียงหลียิ้มมุมปาก สัตว์เลี้ยงในอ้อมกอดของนางยังคงหลับสนิท
การสู้รบครั้งนั้นในถ้ำสวรรค์ ทำให้มันสูญเสียพลังไปอย่างมาก จนถึงบัดนี้ ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นตื่นขึ้นมา
แต่ทว่าเจียงหลีก็มิได้หวังว่ามันจะตื่นขึ้นมาตอนนี้ ปลดปล่อยความน่ากลัวนั้นอีกครั้งในการจู่โจมคราเดียว
กลอุบายเช่นนั้น ไว้เพื่อใช้ร้องขอชีวิต กลับมิใช่มีไว้เพื่อฆ่าพวกปลาซิวปลาสร้อยพวกนี้ ในสำนักพรตเสวียนหมิงนอกจากประมุขทางจิตวิญญาณ ยังมีมหาปุโรหิตลึกลับยากที่จะหยั่งเบื้องลึกเบื้องหลัง เจียงหลีไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งสิ้น
“หันอวี้ ให้มันน้อยๆ หน่อย นอกจากหยุดเพราะยอมจำนนแล้ว ยังมีที่เป็นไปได้ก็คือ…หยุดเพื่อ…ฆ่าเจ้า!” เจียงหลีเตือนด้วยความหวังดี
ทันใดนั้น คำพูดของนาง กลับนำมาซึ่งเสียงหัวเราะดังไปทั่วของหันอวี้และพรรคพวก
พวกเขากำลังหัวเราะเยาะคำคุยโวของนาง จนลืมไปสนิทว่าเป็นใครที่ครานั้นถูกห้อมล้อมไว้อย่างแน่นหนา ลงมือสังหาร ทำลายประตูสำนักหนีออกมา
ในระหว่างที่พวกเขากำลังหัวเราะเยาะอยู่ ร่างของเจียงหลีก็กลายเป็นเงา
มองเห็นเพียงแค่แส้ยาวกวัดแกว่งในมือนาง เล็งไปที่คนที่อยู่รอบๆ หันอวี้แล้วจู่โจม เงาของแส้นั้น ราวกับอสรพิษยาวตัวหนึ่ง โลดแล่นปราดเปรียวอยู่บนท้องฟ้า
ลูกศิษย์ของสำนักพรตเสวียนหมิงที่ไล่ตามมา ล้วนเป็นศิษย์เอกทั้งนั้น ฝึกฝนอยู่ในระดับสูงกว่าพวกที่กั้นประตู ทว่ายามอยู่ต่อหน้าเจียงหลี ก็ยังไม่สามารถรับมือได้ไหว
แส้ยาวฟาดลงบนร่างของสองคนนั้น ความเจ็บปวดแผ่ซ่าน เข้าไปในร่างกายพวกเขาในทันที
พละกำลังที่แกร่งกล้า ทำให้สองคนนั้นกระเด็นหงายหลังร่วงจากหลังม้าลงบนพื้นดิน ใช้มือปิดบาดแผลด้วยความเจ็บปวด
อีกสองคนก็จู่โจมมายังเจียงหลีเพื่อสังหารอย่างฉับพลัน
เจียงหลีวาดเท้าเล็กน้อย แส้ยาวจู่โจมเวลานั้น ในขณะเดียวกันเสียงหมัดทั้งหกดังก้อง กำลังแรงดั่งภูเขา แรงหมัดซ้ำๆ เป็นระลอก ไม่เพียงสยบการร่วมจู่โจมของทั้งสองคน กำลังแรงที่เหลือ ยังทะลุร่างของทั้งสองเข้าเต็มๆ ทำให้พวกเขาลอยกระเด็นไป
ชั้นเชิงการต่อสู้ระดับต่างๆ เมื่อเข้าใจสิ่งต่างๆ แล้ว ยังมีตอนที่ฝึกฝนขั้นที่บรรลุขอบเขตที่จะปลดปล่อยได้ตามความตั้งใจ ล้วนสามารถปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวจนน่าตกตะลึงได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หมัดทั้งหกก็เป็นยุทธวิธีใช้พละกำลังต่อสู้
อาณาเขตของเจียงหลีบัดนี้แผ่ขยายออกไป หลุดพ้นจากวิทยายุทธ์เดิมตั้งนานแล้ว
ครืด!
ทั้งสี่คนถูกเจียงหลีขับไล่ ทว่าเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์