“อาหลี…!”
ณ ฮวงเสิน เจียงเฮ่าตื่นขึ้นจากฝันร้ายและหอบหายใจถี่ๆ อยู่บนเตียง
เขาไม่สามารถลบภาพในฝันนั้นออกจากหัวไปได้ ภาพที่เจียงหลีเลือดอาบไปทั้งตัว ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดที่สุด แววตาที่สามารถพูดได้ของน้องสาว ดูเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือจากเขาและโทษพี่คนนี้ที่เหตุใดจึงไม่ช่วยนาง
“อาหลี!” เจียงเฮ่าพึมพำออกมาคำหนึ่ง ด้วยความคิดถึงน้องสาวน้ำตาจึงไหลออกมาจากหางตา
“พี่เฮ่า!” มีเสียงดังจากลู่เสวียนจากทางด้านนอก
เจียงเฮ่ารีบดึงสติของตัวเองกลับมา เช็ดเหงื่อเย็นเฉียบบนหน้าผากออกและลุกจากเตียงจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
เพิ่งจัดเสื้อเสร็จ ประตูห้องก็ถูกผลักออกอย่างแรง ลู่เสวียนก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ “พี่เฮ่า เกิดเรื่องแล้ว”
มือของเจียงเฮ่าที่จัดเสื้ออยู่หยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นอย่างหวาดเกรง
สีหน้าของลู่เสวียนและสัญญาณเตือนจากฝันนั่นทำให้เขารู้สึกใจคอไม่ดี
เมื่อถูกเจียงเฮ่าจ้องมองเช่นนั้น ลู่เสวียนกลืนน้ำลายตัวเองลงไป แล้วกล่าวด้วยสีหน้าซีดเซียวว่า “ท่านอาจารย์หนานเดินทางกลับมาแล้ว แต่…แต่ว่า…”
“เกิดเรื่องขึ้นกับอาหลีใช่หรือไม่” เจียงเฮ่าหรี่ตาพลันมาปรากฏตัวหน้าลู่เสวียน มือทั้งสองบีบไหล่ของลู่เสวียนแน่น
ลู่เสวียนลังเล ในขณะที่สายตาของเจียงเฮ่าแทบจะฆ่าคนได้นั้น เขาก็ตอบอย่างลำบากใจว่า “ท่านอาจารย์หนานกล่าวว่า ในขณะที่พวกเขากำลังจะถึงดินแดนตะวันตกซีฮวงนั้น ได้เจอกับพายุลูกใหญ่ ทำให้เรืออับปางจมลงไปใต้ทะเล ซ้อเล็กและท่านอาจารย์ก็ถูกคลื่นทะเลซัดจนแยกจากกัน”
ตู้ม!
เจียงเฮ่าดูเหมือนถูกสายฟ้าผ่าในวันที่ท้องฟ้าสดใสอย่างไรอย่างนั้น เขาปล่อยมือออกจากลู่เสวียน แทบจะล้มทั้งยืนและพึมพำกับตัวเองไม่หยุด “ข้าไม่ควรกลับมาก่อน ข้าควรอยู่กับอาหลีต่อ อยู่กับอาหลี…อยู่กับอาหลี…”
พี่เฮ่า พี่อย่าเพิ่งเป็นกังวล ไปพบท่านอาจารย์หนานกับข้าก่อนเถิด” ลู่เสวียนรีบพยุงเขาไว้ ไม่ให้เขาล้มลงไปจริงๆ
ใช่! ท่านอาจารย์หนาน! พบท่านอาจารย์หนาน!
แววตาสิ้นหวังของเจียงเฮ่ามีความหวังขึ้นอีกครั้ง เขาจับเสื้อของลู่เสวียนไว้และเดินไปไปพบหนานอู๋เฮิ่น
ในขณะนี้ หนานอู๋เฮิ่นกำลังรายงานทุกอย่างให้กับสาวกกลุ่มอำนาจฮวงเสินด้วยสีหน้าซีดเซียว เจียงหลีเป็นคนสำคัญของพวกเขาที่ถูกบันทึกมานานแล้ว ทำไมครานี้ถึงไม่มีข่าวคราวของนางเลยล่ะ
เฟิงสิงอวิ๋นคอยปลอบประโลมอยู่ข้างเขา แต่สีหน้าก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลยสักนิด
เหวินเหรินชิ่งชิ่งเฝ้าไว้ตรงประตูอย่างร้อนรน นางอยากจะแอบฟังบทสนทนาจากด้านใน แต่ก็ไม่กล้ายื่นหน้าเข้าไป เมื่อได้เห็นสองร่างที่เหาะมาแต่ไกล นางจึงโล่งใจทันที
ในขณะที่เจียงเฮ่าและลู่เสวียนเดินทางไปถึงนั้นก็ได้ยินหนานอู๋เฮิ่นกล่าวว่า “ขอท่านสาวกอนุญาตให้ข้านำศิษย์ไปตามหาเจียงหลีสักสองสามนาย ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย อย่างน้อยก็ต้องได้ความกลับมาบ้าง”
หลังจากที่หนานอู๋เฮิ่นฟื้นคืนสติแล้วก็ได้ออกตามหาเจียงหลีแต่กลับไม่พบ จึงเร่งม้ากลับไปยังฮวงเสิน เพื่อขอกำลังเสริม ในขณะเดียวกันก็หวังว่าฮวงเสินจะตบรางวัลให้กับคนที่ค้นหาเบาะแสของเจียงหลีด้วย
“ไม่มีปัญหา เจ้าจะนำใครไปล่ะ” ท่านสาวกกล่าว
“ข้า…”
“ท่านอาจารย์หนาน ให้ข้าไปด้วยเถิด”
“และข้าด้วย”
“ข้าก็ด้วย”
ไม่รอให้หนานอู๋เฮิ่นกล่าวจบ เจียงเฮ่าทั้งสามคนก็เข้ามาเสนอตนเอง
“พวกเจ้าสามคน…” สีหน้าหนานอู๋เฮิ่นซับซ้อนไปหมด โดยเฉพาะสายตาที่มองไปยังเจียงเฮ่ามีความรู้สึกผิดเล็กน้อย
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่ทำให้เจียงหลีสูญหายไป
“ข้าไปด้วย” เฟินสิงอวิ๋นก็เสนอตัวไปด้วย
ท่านสาวกมองไปยังพวกเขาทั้งห้าแล้วพยักหน้าอย่างอ่อนใจ “เอาล่ะ หากเป็นเช่นนั้นก็พวกเจ้าทั้งห้านั้นแหละ ในปาฐกถาเจ้าครองนคร กลุ่มอำนาจฮวงเสินอย่าตื่นตระหนกไป หากว่ากลุ่มอำนาจอื่นทราบเรื่องว่าฮวงเสินใส่ใจกับคนใหม่มากเช่นนี้ เกรงว่าจะเป็นเหตุทำให้นางตกอยู่ในอันตรายกว่าเดิม การเดินทางของพวกเจ้าคราวนี้ให้เป็นไปอย่างเงียบๆ ด้วย อย่างอื่นทางพวกข้าก็จะพยายามรวบรวมเบาะแสของเจียงหลีเช่นกัน”
“ได้ขอครับท่านสาวก” ทั้งห้าตอบกลับอย่างพร้อมเพรียงกัน
ในที่สุด โดยคำสั่งของท่านสาวกหลังจากสามวัน ทั้งห้าก็เดินทางจากฮวงเสินไปยังทางตอนใต้ของซีฮวง
……
ตู้ม!


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์