ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 426
เกรงว่าตัวเองจะตาฝาดไป เขายังขยี้ตาของตัวเองอย่างรุนแรงหนึ่งรอบและยืนยันอีกครั้ง
“อ๊ะ!” หลังจากที่ชัดเจนแล้วเขาก็ถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว สีหน้าเกรงกลัวและพูดกับตัวเองว่า “นางคงไม่ได้ตามข้ามาเพื่อให้ข้าฆ่านางทิ้งหรอกนะ!”
หรือว่าจะหนีไปดี
เขาหมุนตัวและกำลังจะก้าวหนีจากไป
แต่พอนึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับสำนักพรตเสวียนหมิงที่ได้ยินเมื่อวานแล้วนั้น เขาก็หยุดทันที “อย่าบอกนะว่าเหตุการณ์ชุลมุนของสำนักพรตเสวียนหมิงจะมีนางเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย”
คิดแล้วคิดอีก เขาก็ถอยกลับมานั่งลงข้างๆ เจียงหลี เขายกมือขึ้นสองนิ้วประกบกันปล่อยแสงระยิบระยับออกมาบริเวณปลายนิ้วของเขาและวางไปที่ระหว่างคิ้วของเจียงหลี
แสงระยิบระยับนั้นวนอยู่บนร่างกายของเจียงหลีครู่หนึ่ง จากนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
เขาเก็บมือตัวเองแล้วพึมพำ “ยันต์ธาราทมิฬหายไปแล้วรึ นางทำได้อย่างไรกัน” เขาไม่ได้โง่เขลา ตั้งแต่ที่เจียงหลีถามถึงวิธีกำจัดยันต์ธาราทมิฬนี้ออก จากนั้นก็ให้ฆ่านางทิ้งซะ เขาก็เดาได้ว่าเจียงหลีต้องโดนฤทธิ์ของยันต์ธาราทมิฬมาแน่ๆ
“หรือว่านางจะสามารถตายแล้วฟื้นได้จริงๆ” เขายกมือเท้าคางแล้วบ่นพึมพำ
ทันใดนั้นเอง คิ้วของเจียงหลีก็ขยับเบาๆ
ปฏิกิริยาเช่นนี้ทำให้เขาหยุดคิดแล้วกล่าวด้วยสีหน้าย่ำแย่ว่า “หญิงงามเช่นนี้ ปล่อยทิ้งไว้ไม่สนใจ ดูเหมือนจะเกินมนุษย์ไปหน่อยนะ!”
เมื่อครุ่นแล้ว สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจอุ้มเจียงหลีที่สลบอยู่บนพื้นขึ้นมา
ทันใดนั้นเอง เดรัจฉานน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของนาง ทำให้เขาตกใจและหัวเราะออกมา “เจ้ากับสัตว์เลี้ยงตัวนี้ตัวติดกันจริงๆ เลยเชียว”
…
เจียงหลีไม่รู้ว่าตัวเองหลับใหลไปนานแค่ไหน ราวกับว่าไม่เคยหลับนานเช่นนี้มาก่อน
ในขณะที่นางพยายามลืมตาตื่นขึ้นมานั้น ก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในเรือนที่ไม่คุ้นเคยเรือนหนึ่ง
หลิวหลี! เจียงหลีเพิ่งฟื้นคืนสติขึ้นมาก็รีบสัมผัสที่บริเวณอกของตัวเอง
แน่นอนว่าในอ้อมกอดที่โล่งโจ้งของนาง ทำให้ความง่วงของนางหายเป็นปลิดทิ้ง นางรีบลุกจากเตียงนอนและควานหาไปทั่วทุกมุม
ในที่สุดก็เจอเจ้าเปี๊ยกที่นอนห่อตัวอยู่มุมเตียง
ทันทีที่เห็นมัน เจียงหลีก็โล่งใจเลยทันที เสียงหายใจของเจ้าเปี๊ยกปกติและสม่ำเสมอ ทำให้นางสบายใจมากยิ่งขึ้น และมีความคิดตรวจสอบสถานที่ที่ตนเองอาศัยอยู่ ณ ตอนนี้ ว่าที่นี่เป็นที่ใดกัน
นางจำได้ว่า ตนเองอยู่ที่ป่าร้างทุรกันดารแห่งหนึ่ง เหตุใดนางถึงได้ตื่นมาอยู่ที่แห่งนี้ได้
มองดูสภาพของที่แห่งนี้แล้ว…
เป็นห้องพักในโรงเตี้ยมอย่างนั้นหรือ เจียงหลีเลิกคิ้วขึ้น “หรือว่าตัวข้าเองจะถูกคนช่วยชีวิตเอาไว้รึ” นางพึมพำในใจ
ทันใดนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เงาร่างสูงผอมคนหนึ่งก็เข้ามาพร้อมกับอาหารที่ยังร้อนอยู่ในมือ
เจียงหลีเงยหน้าขึ้นมองเขา ด้วยสีหน้าที่ตกใจ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมา
ชายคนนี้…ไม่คุ้นหน้าเลยจริงๆ
ในเมื่อเป็นคนแปลกหน้า แล้วทำไมถึงช่วยข้าล่ะ ต้องการเงินทองรึ หรือว่าต้องการทำอะไรข้า
เจียงหลีเลิกคิ้วขึ้นสูงอีก
“เจ้าฟื้นแล้วหรือ” ชายหนุ่มที่เข้ามา เห็นเจียงหลีฟื้นแล้วก็ยิ้มด้วยความจริงใจ
รอยยิ้มเช่นนี้ ช่างคุ้นเหลือเกิน เจียงหลีหรี่ตาลง นางถามด้วยน้ำเสียงแน่นิ่ง “เจ้าเป็นคนช่วยข้าไว้หรือ แล้วนี่คือที่ไหน”
ชายหนุ่มคนนั้นโบกมือและวางอาหารลงบนโต๊ะ “ก็ไม่เชิงหรอก ข้าเห็นว่าเจ้าสลบอยู่ข้างทาง เลยรวดพาเจ้ากลับมาที่เมืองผิงเล่อด้วย”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์