ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 44

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 44 ความลับของร่างกายลู่เจี้ย

เจียงหลีฝันอยู่!

เป็นฝันที่น่าอาย!

นางฝันว่าตัวเองกลับไปที่หลินชวน ประเทศกู่อู อาณาจักรแม่มดโบราณของนาง ในฝันนี้น นางยังคงสูงส่ง เป็นราชินีที่พสกนิกรสวามิภักดิ์ และในวันนี้นางได้แต่งงานแล้ว

นางได้แต่งงานกับพระสวามีของนาง หลังจากพิธีแต่งงานที่ยิ่งใหญ่จบลง นางสวมใส่เสื้อผ้าที่เลิศหรูเดินกลับห้องบรรทมของตัวเอง

ตกแต่งสวยงาม ท่ามกลางบรรยากาศที่มีความสุขในห้องบรรทม เตียงหงส์ทองที่ใหญ่จนสามารถนอนได้ถึงสี่ห้าคน มีเงาคนรางๆ นั่งอยู่ ม่านผ้าตกลงมารอบด้าน บดบังการมองเห็นของนาง ทำให้นางมองลักษณะท่าทางไม่ชัด

เจียงหลียกมือขึ้นโบกไปมา นางสนมทั้งหมดที่อยู่ทั้งในและนอกห้องบรรทมถอยออกไป หลังจากประตูห้องบรรทมปิดลง ในห้องบรรทมเหลือเพียงแค่พวกเขาสองคน

เจียงหลีก้าวเท้า เดินไปที่เตียงหงส์ทองอย่างช้าๆ นางยกม่านผ้าขึ้นทีละชั้น เดินเข้าใกล้คนที่อยู่ที่เตียง ทันใดนั้น ลมพัดเข้ามา ทำให้ในห้องมืดสนิท

ทำให้เจียงหลีขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจ ลมนี้ทำลายความสนใจของนาง เพียงแต่ว่านางไม่ทันได้จุดไฟ ข้อมืองของนางก็ถูกคนที่อยู่ที่เตียงจับไว้ และดึงนางมาบนเตียงหงส์ทอง จนนางตัวเอนลงมา

“ฝ่าบาท ได้โปรดให้ข้าปรนนิบัติฝ่าบาทก่อนเข้านอน” ท่ามกลางความมืด นางได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

เสียงนี้มันช่างคุ้นจริงๆ! ว่าแต่ คือใครกัน

แต่ว่า ในเมื่อได้เป็นพระราชสวามีของนาง ก็น่าจะเป็นคนที่นางยอมรับ คิดได้เช่นนี้ นางเลิกระแวง แขนที่อ่อนนุ่มทั้งสองข้าง กอดที่คอผู้ชายเอง พูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนว่า “พระสวามีของข้าพูดได้ดียิ่ง ยามกลางคืนในฤดูใบไม้ผลิมีค่ามาก พวกเราอย่ามัวเสียเวลาที่ดีไปเลย”

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก้มหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากนาง

อื้ออ กลิ่นนี้ ข้าชอบ ลมหายใจที่คุ้นเคย ทำให้เจียงหลีไม่ขัดขืนเขาอีก

ทั้งสองคนอยู่หลังม่านผ้า บนเตียงหงส์ทอง อารมณ์ชั่ววูบฉุดไม่อยู่ แล้วก็ทำเรื่องน่าอาย

ความฝันนั้นเหมือนจริงมาก ยากที่รู้ว่าจริงหรือปลอม

ในตอนที่อารมณ์รักแผ่วลง ด้านนอกพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ทำให้ความมืดมิดในห้องบรรทมสลายไป เจียงหลีลืมตาอย่างช้าๆ มองพระสวามีของตนอย่างหื่นกระหาย

นางอยากเห็นว่าเจ้าชายพระสวามีของตัวเองว่ามีหน้าตาเป็นอย่างไร

ทันใดนั้น ดวงตาของนางหดลงเต็มไปด้วยความตกใจ ลู่เจี้ย! เป็นลู่เจี้ยได้อย่างไร

ความตกใจทำให้เจียงหลีตื่นจากฝันในทันที นางลืมตาทั้งสองข้าง ใบหน้าที่เข้ามาในสายตานาง งดงามจนยากที่จะเทียบ แต่ทำให้นางตกใจอีกครั้ง

ลู่เจี้ย!

ลู่เจี้ยอีกแล้ว!

“ตื่นแล้วหรือ ปล่อยมือได้หรือยัง หรือว่าเจ้าจะฉวยโอกาสลวนลามข้า” ดวงตาที่สว่างไสวลืมขึ้นในทันที ความตกใจในแววตานั้น มากจนเรียกได้ว่าเป็นความตื่นตกใจมาก ทำให้ลู่เจี้ยสงสัยว่านางเป็นอะไร

แต่เขาเพียงถอนใจหาย ตอนที่นางตื่นมา ไม่รู้ว่าตัวเองขยับร่างเพียงเบาๆ

นึกถึงเมื่อครู่นี้ เขาลูบหน้านางเบาๆ ด้วยความหลงใหล ลู่เจี้ยรู้สึกว่าตัวเองผิดปกติ

ได้ยินคำพูดของเขา เจียงหลีปล่อยมือเหมือนกับถูกไฟดูด ทำให้ลู่เจี้ยสามารถยืนขึ้นได้ ถอยหลังหนึ่งก้าว

ตอนนี้ นอกบ้านหินมีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบลอยมา ลู่จ้านพาหมอเข้ามา

เจียงหลีมองลู่จ้าน แล้วก็มองลู่เจี้ย นางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

ณ เวลานี้ ร่างกายไม่ได้เจ็บปวดอะไรแล้ว นอกจากอ่อนเพลีย หมดเรี่ยวแรง ที่เหลือก็ปกติดี

การคาดเดาได้รับการยืนยัน เจียงหลีมองลู่เจี้ยด้วยดวงตาแวววาว เพียงแต่หวาดผวานิดหน่อย ถึง อย่างไรความฝันเมื่อครู่นี้ของนางก็ยากที่จะเอ่ยปากเล่าให้ใครฟังได้

แล้วก็คนในความฝันที่รักกันกับนางอย่างไม่อาจแยกจากกันได้ก็คือลู่เจี้ย

พอนึกถึงเรื่องนี้ เจียงหลีก็รู้สึกเขินอาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน