เจียงหลีมองกลับไปที่มู่ชิงเหยียนพยักหน้าอีกครั้ง นางปล่อยคอเสื้อของกงเสวี่ยฮวา
แค่กๆ กงเสวี่ยฮวาหดตัวกลับอย่างน่าอนาถและพึมพำ “หน้าตาสะสวย แต่บ้าพลัง หลังจากนี้ใครชอบเจ้าถือว่าเป็นคนโชคร้าย”
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ” เจียงหลีมองกลับไปและมองเขาด้วยหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม
กงเสวี่ยฮวาก็รู้สึกสันหลังเย็นวาบ รีบส่ายหัวและหัวเราะ “เปล่า ไม่มีอะไร”
เจียงหลีถอนสายตาที่น่ากลัวกลับมา กงเสวี่ยฮวาค่อยๆ ผ่อนคลาย กลอกสายตาไปมาแต่ดันสบตาเข้ากับเจ้าขนปุกปุยที่หมอบอยู่ข้างเจียงหลี
แฮ่!
หัวใจของกงเสวี่ยฮวาสั่นอย่างไม่หยุดยั้ง “เจ้าของเป็นเช่นไร สัตว์เลี้ยงก็เป็นเช่นนั้น ตัวน่ารักขนาดนี้ แต่กลับมีสายตาที่น่ากลัว”
กงเสวี่ยฮวาเบะปาก ค่อยๆ ขยับออกไปด้านนอก บิดคอของเขาเล็กน้อยแล้วมองออกไป ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขามักจะรู้สึกว่าดวงตาของสัตว์เลี้ยงของเจียงหลีนั้นน่ากลัว และเขารู้สึกเหมือนมีของมีคมอยู่บนหลังของเขาเสมอ
“นี่ก็คือวังเทียนอู่กงหรือ เจียงหลี ไหนๆ ก็มาแล้ว ลองเข้าไปชมข้างนอกหน่อยสิ” มู่ชิงเหยียนเอ่ย
กงเสวี่ยฮวาสงบอารมณ์สักครู่ก่อนกับหัวใจที่เต้นอย่างไม่สงบ แนะนำกับนาง “นี่เป็นเพียงภายนอกของวังเทียนอู่กง วังเทียนอู่กงจริงยังห่างออกไปอีกระยะหนึ่ง แต่ว่ารถม้าคันนี้สามารถเข้ามาได้แค่ที่นี่”
เขาเพิ่งพูดจบ รถม้าก็หยุดลง
กงเสวี่ยฮวากระโดดลงจากรถ เจียงหลีอุ้มเจ้าเปี๊ยกไว้เดินลงจากรถม้าพร้อมมู่ชิงเหยียน
“ไปเถอะ” กงเสวี่ยฮวายิ้ม
เจียงหลีพยักหน้าตามเขาไป
มู่ชิงเหยียนถามอย่างสงสัย “เรามากะทันหันแบบนี้ จะสะดวกหรือ”
“มีอะไรที่ไม่สะดวก พวกเจ้าเป็นสหายของข้าและเป็นแขกของข้า วางใจได้ว่าเราจะต้อนรับแขกอย่างอบอุ่น” กงเสวี่ยฮวากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมข้าถึงคิดว่าเบื้องหลังรอยยิ้มของเจ้าซ่อนแผนอะไรไว้” เจียงหลียิ้มเหมือนไม่ยิ้มให้กับเขา
เห็นได้ชัดว่านางรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เขาปิดบังบางอย่างไว้ก่อนหน้า
เวลานี้กงเสวี่ยฮวาเลือกที่จะพูดตรงๆ “แผนของข้าก็คือ หลังจากที่เจ้าได้เห็นวังเทียนอู่กงกับตาแล้ว เจ้าจะชอบที่นี่ ล้มเลิกการไปฮวงเสิน หากว่าที่นี่ก็ไม่สามารถรั้งเจ้าไว้ได้ ข้าก็คงทำได้แค่ยอมแพ้”
ริมฝีปากเจียงหลีเผยยิ้มกว้าง
เพราะกงเสวี่ยฮวาทำให้นางมีความประทับใจที่ดีกับวังเทียนอู่กง
แต่น่าเสียดายที่ทุกอย่างมีลำดับมาก่อนและหลัง เพราะนางสัญญากับหนานอู๋เฮิ่นก่อน นางก็จะไม่ผิดคำสัญญาเป็นแน่
…
วังเทียนอู่กงสร้างไว้บนยอดหน้าผา
ยอดเขาที่เรียงรายกัน ราวกับใช้เครื่องมือวิเศษไถเรียบและมีสิ่งก่อสร้างที่แตกต่างกัน ระหว่างยอดเขายังเชื่อมต่อกับสะพานสายรุ้ง หมอกเมฆที่กว้างเหมือนทะเลพัดผ่านใต้สะพาน
ฟิ้วๆ!
ทั้งสองเหยียบสะพานรุ้งแรกตามกงเสวี่ยฮวา ก็มีเสียงนกกระเรียงดังขึ้น พวกเขาหยุดที่สะพานและดูนกกระเรียงขาวนวลบินผ่านใต้สะพาน
“ที่นี่ช่างเหมือนกับแดนสวรรค์” มู่ชิงเหยียนเผลอกล่าวออกไป
กงเสวี่ยฮวารู้สึกภูมิใจเล็กน้อย “นี่ยังไม่ถึงไหนเลย ขอบอกเลยว่าวังเทียนอู่กงจะไม่ทำให้พวกเจ้าผิดหวัง”
ข้ามสะพานสายรุ้งแรกไป คือประตูเขาของวังเทียนอู่กง
ประตูที่ทำจากหยกตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขาแห่งทะเลเมฆ เหมือนกับประตูของเทพธิดาก็มิปาน ด้านนอกประตูมีสาวกสองคนคอยเฝ้าประตูอยู่ พวกเขาสวมชุดเกราะสีเงิน ผมยาวถูกม้วนขึ้น ดูท่าแล้วมีพลังแสนยานุภาพสูงส่ง

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์