“หลีเอ๋อร์ คิดถึงข้าหรือ” มือของเซ่าตี้ลูบไปที่ผมอันเงางามของนาง พูดกระซิบข้างหูนางอย่างอ่อนโยน
เสียงของเขาเหมือนกับมีมนต์เสน่ห์ที่ทำให้พยักหน้ายินยอมทำตามคำสั่ง
เจียงหลีก็เช่นกัน เดิมทีนางก็คิดถึงเขามากอยู่แล้ว
“เมื่อใดเจ้าถึงจะสามารถกลับมาอยู่เคียงข้างข้าได้” เจียงหลีพูดอย่างขมขื่น
ข้าก็อยู่เคียงข้างเจ้ามาตลอด เซ่าตี้พูดในใจ ใบหน้าอันหล่อเหลาที่เคร่งขรึมได้เผยรอยยิ้มเล็กน้อย แล้วปลอบโยนหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด “ใกล้แล้ว อดทนรอข้าอีกหน่อยนะ”
“อืม” เจียงหลีตอบ
นางเงยหน้าขึ้นจากในอ้อมกอดของเขา แล้วจ้องมองหน้าเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ เหมือนว่าจะวิเคราะห์โฉมหน้าของเขาอย่างละเอียดอย่างไรอย่างนั้น
“มองอะไร” เซ่าตี้เลิกคิ้ว
“มองเจ้าน่ะสิ” เจียงหลีตอบอย่างตรงไปตรงมา
เซ่าตี้ยิ้ม เหมือนว่าเขาพอใจกับความรู้สึกที่นางมีต่อเขามาก เขาจูงมือนางไปที่เตียง แล้วนั่งลงบนเตียงด้วยกัน “หลีเอ๋อร์ ตอนที่ข้าไม่ได้อยู่เคียงข้างเจ้า มีชายหนุ่มเข้าหาเจ้าด้วยเจตนาที่ไม่ดีหรือไม่”
“เจตนาไม่ดีหรือ” เจียงหลีคิดดูอย่างละเอียด ดูจากหน้าแล้วเหมือนว่าไม่มี
ดังนั้น นางส่ายหัวอย่างจริงใจ “ไม่มี”
“ไม่มีจริงๆ รึ” ดวงตาที่แวววาวคู่นั้นมืดมัวลงเล็กน้อย
เจียงหลียังคงส่ายหน้า
ทันใดนั้น ร่างของนางก็ถูกดึงล้มลงบนเตียง เงาที่สูงใหญ่ปกคลุมตัวนางอยู่ด้านบน
ผมที่ยาวของเซ่าตี้ตกลงบนตัวนาง เผยกลิ่นอายเฉพาะตัวของเขาออกมา
เจียงหลีอดไม่ได้ที่จะสูดดมสักฟอด แล้วพูดชื่นชมว่า “หอมจริงๆ”
สตรีนางนี้ช่าง…ยิ่งนัก!
เดิมเซ่าตี้คิดอยากจะเตือนนางให้นางรักษาระยะห่างกับบุรุษอื่นๆ แต่ก็พูดมากไม่ได้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้นางรู้สึกระแคะระคาย
“อย่าไปสนิทสนมกับชายอื่นมากเกินไป ข้าไม่ชอบ” เซ่าตี้พูดเตือน
เจียงหลีอึ้งไป แล้วก็หัวเราะออกมา
ท่าทางที่ฉอเลาะของนาง ทำให้แววตาของเซ่าตี้มืดมัวอยู่อย่างนั้น ความโกรธค่อยๆ ปะทุขึ้น
“เจ้าขี้หึงขนาดนั้นเลยหรือ” เจียงหลีเอามือทั้งสองข้างคล้องคอเขา แล้วทำตาเยิ้มใส่
มองเขาที่ท่าทางเคร่งขรึม นางก็เลยพูดอธิบายว่า “ไม่ใช่ว่าชายทุกคนที่เข้าหาข้าจะมีเจตนาไม่ดีทุกคน แล้วก็ใช่ว่าชายทุกคนจะชอบข้าสักหน่อย”
“ไม่ได้!” เซ่าตี้พูดออกมาสองคำ แสดงความคิดของตนออกมา
“…” เจียงหลีมองเขาอย่างหมดคำจะพูด พูดในใจ ใจแคบ ขี้หึง แล้วยังเผด็จการอีก
“ห้ามว่าข้าในใจ” เซ่าตี้พูดพาลใส่เจียงหลีอีกครั้ง
“…” เจียงหลีมองเขาด้วยความงงงัน “ขนาดในใจข้าคิดอะไรเจ้าก็รู้ได้เลยหรือ”
เซ่าตี้ยิ้มเยาะ นิ้วมือที่เรียวยาวแตะเบาๆ ที่ริมฝีปากของนาง “เจ้าคิดอะไรอยู่ ดูจากหน้าก็รู้แล้ว”
“ใช่หรือ” เจียงหลีตกใจแล้วลูบหน้าตัวเอง
ดวงตาที่ไม่ควรมีความรู้สึกใดๆ ของเซ่าตี้ ตอนนี้กลับมองนางด้วยความเอ็นดู เขาชอบที่นางเป็นตัวเองเวลาอยู่กับเขา ชอบที่นางขาดเขาไม่ได้
“หลีเอ๋อร์ เจ้าช่างงดงามจริงๆ” จ้องมองใบหน้าที่สวยหยาดเยิ้มของนาง เซ่าตี้เผยสายตาที่คลุมเครือออกมา
นี่คือภรรยาของเขา!
เขาเคยคิดว่าจะไม่มีทางหวั่นไหว ในใจของเขามีแต่อาณาประชาราษฎร์ มหาธรรมไร้เยื่อใย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าหญิงสาวที่เกียจคร้านและมีเสน่ห์ที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับสามารถทำลายกำแพงเข้ามาอยู่ในใจของเขาได้อย่างง่ายดาย


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์