ทันใดนั้น บนยอดเขาทั้งห้าก็สั่นไหว ผู้คนต่างรู้สึกเหมือนว่าตรงกลางเวทีประลองจะทรุดลงไปเล็กน้อย
พระเจ้า!
คนนับหมื่นบนยอดเขาทั้งห้าต่างตกอยู่ในความเงียบ
การต่อสู้ครั้งนี้รุนแรงมากเกินไป มากเกินกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้มาก
ถึงแม้ว่าจะไม่นาน แต่ความยอดเยี่ยมนั้นยากเกินจะบรรยาย
แท้จริงแล้วเจียงหลีมาจากที่ใดกันแน่!
ในขณะที่ผู้คนจิตใจหวาดหวั่น รังสีปีศาจที่สาดส่องบนเวทีประลอง ทุกอย่างสะท้อนข้าไปในตาของผู้คน
บนเวทีประลอง เจียงหลีได้คืนสภาพเป็นปกติ ยืนตัวตรง ผมยาวของนางยังคงพลิ้วไหวไปตามลม ส่วนโค้งส่วนเว้าของร่างกายที่สมบูรณ์แบบ เผยให้ผู้คนเห็นได้อย่างชัดเจน
ส่วนนางจ้องมองไปยังมู่เหยี่ยนฉือที่ล้มลงอยู่บนเวทีประลองอย่างจนตรอก บนร่างกายมีบาดแผลเต็มไปหมด สิ่งที่ใช้ป้องกันตรงหน้าเขายังแตกกระจายเต็มพื้นไปหมด
“อย่างนี้แม่นางเจียงหลีก็ชนะแล้วน่ะสิ!”
ท่ามกลางความเงียบสงัด ในที่สุดก็มีคนมีสติกลับมา แต่ทว่าการตอบสนองนี้กลับทำให้เขายิ่งตกใจ
เจียงหลีชนะลูกศิษย์อันดับหนึ่งของวังเทียนอู่กงหรือ
กระบวนท่าที่สามารถสังหารหลิงหวังระดับต้นได้ กลับถูกเจียงหลีทำลายลงด้วยการใช้ทักษะการต่อสู้ที่เพิ่งจะได้รับมา
“อ่ะแฮ่ม!” มู่เหยี่ยนฉือไออย่างแรงทีหนึ่ง แล้วเงยหน้ามองเจียงหลี “เจ้าชนะแล้ว” ในแววตาของเขาไม่มีความไม่เต็มใจ แต่กลับมีบางอย่างหายไป
บางทีก็อย่างที่เขาพูด ไม่ว่าอย่างไร ความเคียดแค้นระหว่างราชวงศ์มู่และเจียงหลีจักรพรรดินีพระองค์นี้ก็ได้สูญสิ้นลงไปกับการต่อสู้ในครั้งนี้แล้ว
เจียงหลีไม่ได้พูดอะไร ยังคงมองเขาอย่างเงียบๆ
มู่เหยี่ยนฉือลุกขึ้นมาจากเวทีประลอง แล้วค่อยๆ เดินลงไป ในตอนที่เขาเดินผ่านนางไป ก็ได้พูดเบาๆ ว่า “ขอบคุณ”
การโจมตีครั้งสุดท้ายเมื่อครู่นี้นั้นถึงแก่ชีวิตได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงหลีได้ลดพลังลงครึ่งหนึ่ง ตอนนี้เขาก็คงตายไปแล้ว
เจียงหลีไว้ชีวิตเขา ดังนั้นก็คู่ควรที่เขาจะพูดขอบคุณ
“ชนะแล้ว!”
“แม่นางเจียงหลีชนะจริงๆ ด้วย! ข้าบอกแล้ว มู่เหยี่ยนฉือจะเป็นคู่ต่อสู้ของนางได้อย่างไร”
“เจ้าพูดตอนไหนกัน”
“ข้าเคยพูดแล้ว!”
“…”
เหล่าลูกศิษย์ผู้ชายของวังเทียนอู่กงเริ่มตื่นเต้นดีใจขึ้นมา ราวกับตัวเองเป็นคนชนะในการต่อสู้ครั้งนี้
ส่วนสีหน้าของเหล่าลูกศิษย์ผู้หญิงก็ยิ่งไปกันใหญ่ ตอนแรกพวกนางตะลึง หลังจากนั้นก็ไม่เชื่อ แล้วท้ายที่สุดก็ทำได้เพียงยอมรับความจริงนี้
“มู่เหยี่ยนฉือแพ้ได้อย่างไรกัน”
“หรือว่าเจียงหลีใช้วิธีสกปรกอะไรรึเปล่า”
“สตรีอย่างพวกเจ้าเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองไม่ได้ใช่หรือไม่ ขนาดมู่เหยี่ยนฉือยอมรับว่าแพ้เองกับปาก พวกเจ้ายังจะหาข้ออ้างให้เขาอีกอย่างนั้นหรือ”
มีลูกศิษย์ผู้ชายทนฟังไม่ไหว ก็เลยพูดออกมา
สุดท้ายที่ได้กลับมาคือสายตาที่โมโหของเหล่าลูกศิษย์ผู้หญิง มองจนเขาทำได้แค่หนีไป
“เจียงหลีชนะแล้ววว!”
กงเสวี่ยฮวาหายใจเข้าลึกๆ แล้วตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
เสียงของเขาดังก้องไปยังอัฒจันทร์บนยอดเขาทั้งห้า ทำให้คนไม่น้อยเปิดปากพูดตาม ตะโกนเรียกชื่อของเจียงหลี
“เจียงหลี!”
“เจียงหลี!”
เสียงร้องเรียกชื่อจากบนเขา ไม่ได้ทำให้นางรู้สึกอะไร นางมองมู่เหยี่ยนฉือจากด้านหลัง แล้วจู่ๆ ก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่ปล่อยวาง
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์