กงเสวี่ยฮวาถูกคนเหล่านั้นทำให้ตกใจจึงเผลอจิกเสื้อผ้าเอาไว้แน่น พอได้ยินสิ่งที่เจียงหลีพูดเขาก็รีบเอ่ยขึ้น “พวกเราหาที่พักกันก่อนดีกว่า ข้าจะไปหาคนมาถามสถานการณ์ให้แน่ชัด”
“ได้!”
เจียงหลีมิได้คัดค้านแต่อย่างใด
สำหรับคูเมืองแห่งนี้ เจียงหลียังพอมีความคุ้นเคยอยู่บ้าง
นางพาทั้งสองไปยังโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งแล้วเปิดห้อง ด้านล่างโรงเตี๊ยมเป็นโรงสุรา ผู้คนต่างสำนักต่างลัทธิมารวมตัวกันอยู่ที่แห่งนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว
ไม่ช้ากงเสวี่ยฮวาก็ออกไปแล้ว ส่วนเจียงหลีและมู่ชิงเหยียนขอห้องพักส่วนตัวที่โรงสุราเพื่อบดบังสายตาของคนจากภายนอก แต่ก็ยังสามารถได้ยินผู้คนที่โถงรับแขกสนทนากัน
หลังจากนั้นไม่นาน ข่าวที่เป็นประโยชน์บางอย่างก็ได้ยินมาถึงหูของทั้งสองคน
“พวกเจ้าได้ยินหรือไม่ พักนี้มักจะมีสาวกที่เป็นชายหนุ่มของสำนักพรตเสวียนหมิงหายตัวไป”
“ไม่เพียงแต่มีแค่สาวกบุรุษเท่านั้น แม้แต่สาวกที่เป็นสตรีก็หายตัวไปไม่น้อยเช่นกัน”
“ไม่ใช่แค่ภายในสำนักพรตเสวียนหมิงเท่านั้น แม้กระทั่งในเมืองของพวกเรา ช่วงนี้ก็มีคนหายตัวไปใช่หรือไม่”
“ข้าเองก็แปลกใจยิ่งนัก เจ้าบอกว่าสาวกสาวสวยๆ หายตัวไป อาจจะคิดไปถึงโจรบ้ากามเป็นได้ แต่ทำไมพวกชายหนุ่มถึงได้หายตัวไปด้วยเล่า หรือว่าจะมีโจรบ้ากามที่เป็นสตรี”
“โจรบ้ากามผู้สตรีงรึ ฮ่าๆๆๆๆ หากมีจริง ขอแค่นางไม่ขี้เหร่เกินไปสามารถมาหาข้าได้”
“เจ้านี่เลวทรามจริงๆ”
“…”
บทสนทนาเหล่านี้ทำให้เจียงหลีและมู่ชิงเหยียนสบตากันเงียบๆ
ตอนที่กงเสวี่ยฮวากลับมาทั้งสองก็พากันออกจากโรงสุราและกลับห้องกันไปแล้ว
“ได้ความว่าอย่างไรบ้าง” เจียงหลีเอ่ยถามอย่างรีบร้อน
กงเสวี่ยฮวาขมวดคิ้วด้วยความหนักอึ้งแล้วเอ่ยเสียงเคร่งขรึม “ข้าไปสืบถามดูแล้ว คนที่ตามหาเจ้ามีทั้งหมดห้าคน ชายสี่หญิงหนึ่ง เมื่อวานยังสืบถามคนในเมืองว่าเคยพบเห็นเจ้าหรือไม่ แต่ทว่าหญิงสาวในกลุ่มนั้นถูกคนลักพาตัวไป พวกเขาสี่คนสงสัยว่าจะเป็นฝีมือของสำนักพรตเสวียนหมิงจึงพากันไปยังสำนักพรตเสวียนหมิง จนกระทั่งวันนี้พวกเขาก็ยังมิกลับมา”
หัวใจของเจียงหลีจมดิ่ง ลางสังหรณ์ไม่ดีก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ชื่อของนางในคูเมืองนี้ เกรงว่าจะมีคนที่รู้ไม่มากนัก แต่ภายในสำนักพรตเสวียนหมิงจะต้องเป็นที่รู้จักอย่างแน่นอน
ชายสี่หญิงหนึ่ง
เจียงหลีร่างลักษณะท่าทางของสี่คนที่คุ้นเคยในหัวสมองอย่างรวดเร็ว
คนที่รู้จักนางในซีฮวงแล้วตามหานางมีเพียงพวกเขาห้าคนเท่านั้น หนานอู่เฮิ่น เฟิงสิงอวิ๋น เจียงเฮ่า ลู่เสวียนและเหวินเหรินชิ่งชิ่ง
เหวินเหรินชิ่งชิ่งถูกคนจับตัวไปอย่างนั้นหรือ
พอนึกถึงไอ้ประมุขสำนักตัณหากลับนั่น แม้นางจะตัดไอ้จ้อนของเขาโยนให้เป็ดกินไปแล้ว ใครจะรู้ว่าเขาจะมีความคิดวิปริตมาทรมานผู้คนหรือไม่ พอคิดถึงตรงนี้นางก็นั่งไม่ติดเก้าอี้เสียแล้ว
“ข้าต้องไปสำนักพรตเสวียนหมิง” นางลุกยืนขึ้นจะออกไปนอกประตู
“เจ้ารอเดี๋ยว” กงเสวี่ยฮวาห้ามนาง “ตอนนี้ยังมิรู้ว่าสถานการณ์เป็นเช่นไร เจ้าจะไปอย่างไร”
“ข้ารอไม่ไหวแล้ว พวกเขาไม่รู้เรื่องสถานการณ์ภายใน ให้พวกเขาดาหน้าไปเองมีหวังไม่ได้ผุดได้เกิดแน่ๆ” เจียงหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
“ประมุขสำนักพรตเสวียนหมิงเป็นถึงหลิงหวังระดับสามเชียวนะ” กงเสวี่ยฮวาเอ่ยเตือนสติ
“เช่นนั้นแล้วอย่างไร” แววตาของเจียงหลียิ่งเปล่งประกายมากขึ้น
นางผลักกงเสวี่ยฮวาเดินออกนอกประตูไป มู่ชิงเหยียนรีบเดินตามหลัง

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์