เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการหลีกเลี่ยง ทำไมกงเสวี่ยฮวาถึงจะมองไม่ออก แต่เขาก็ไม่คิดจะทำลายมันพร้อมทั้งยอมรับไปตามข้อเสนอ
หลังจากพูดคุยกันได้ไม่นาน ชิงหว่านก็ให้คนพาทั้งสามไปยังที่พักชั่วคราว
เมื่อเข้ามายังจวนรับรองแล้ว กงเสวี่ยฮวาจึงอดพูดไม่ได้ “ทำไมข้ารู้สึกว่าชิงหว่านช่างแตกต่างไปจากเดิม ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นในสำนักพรตเสวียนหมิงของพวกเจ้า”
มู่ชิงเหยียนไม่ทราบถึงสถานการณ์ในตอนนั้นจึงหันไปมองเจียงหลีด้วยความสงสัยเช่นกัน
เจียงหลียิ้มอ่อน “เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นจริงๆ แต่การหายตัวไปของข้าคงจะเป็นเรื่องดีสำหรับนาง หลังจากนั้นนางผ่านอะไรมาบ้างข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“มิสู้เจ้าแอบไปพบนางเป็นการส่วนตัว ด้วยความเป็นเพื่อนระหว่างพวกเจ้าในตอนนั้น นางคงไม่ปิดบังเจ้าหรอกกระมัง” กงเสวี่ยฮวาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาอยากให้เจียงหลีไปสืบข่าวจากชิงหว่าน
เจียงหลีส่ายหน้าช้าๆ
ถ้ากงเสวี่ยฮวาเสนอความเห็นเช่นนี้เมื่อก่อนหน้า นางอาจจะพิจารณาดูสักตั้งสองตั้ง แต่ทว่าวันนี้นางเจอชิงหว่านอีกครั้ง นางกลับคิดว่าวิธีนี้ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว
“เช่นนั้นจะทำเยี่ยงไร” กงเสวี่ยฮวาผายมือ
ความจริงที่ซุกซ่อนเอาไว้กำลังคืบคลานเข้ามา แต่จะสืบข่าวเรื่องห้าคนนั้นได้อย่างไร กงเสวี่ยฮวามิอยากอยู่ท่ามกลางความแปลกประหลาดในสำนักพรตเสวียนหมิงนี้นานเท่าไหร่นัก
เจียงหลีนิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบทั้งสองคน “ข้าจะแอบออกไปข้างนอกเงียบๆ เพื่อสืบข่าว พวกเจ้าทั้งสองรออยู่ที่นี่”
“นี่จะทำได้อย่างไร เจ้าไปคนเดียวมันอันตราย” กงเสวี่ยฮวาส่ายหน้าคัดค้าน
แววตาของมู่ชิงเหยียนเต็มไปด้วยความไม่เห็นด้วยเช่นกัน
เจียงหลีกล่าว “ข้าคุ้นเคยกับที่แห่งนี้มากกว่าพวกเจ้า รู้ว่าพวกมันขังคนไว้ที่ไหน ตำหนักของประมุขสำนักอยู่แห่งใดพวกเจ้ารู้หรือ”
ทั้งสองส่ายหน้าทันที
“วางใจเถอะ ข้าไม่เพ่นพ่านหรอก” เจียงหลีรับประกันก่อนจะออกจากจวนที่พักไป
เพลานี้นางเป็นห่วงพวกเจียงเฮ่ามาก เมื่อทบทวนอย่างถี่ถ้วนแล้วนางจึงตัดสินใจไปยังสถานที่กักกันนักโทษของสำนักพรตเสวียนหมิงก่อน
เจียงหลีหลบหลีกผู้คุ้มกันเข้ามาในคุกได้อย่างง่ายดายด้วยความคุ้นทาง แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปใกล้ก็ได้ยินเสียงดุด่าทุบตีดังลอดออกมา
“ไอ้สารเลว ฆ่าข้าสิ มาสิ มาเลย!”
ลู่เสวียน!
เจียงหลีหรี่ตา ยืนยันว่านี่คือเสียงของลู่เสวียน แม้จะไม่ได้ยินมาหลายปี แต่น้ำเสียงอันแสนคุ้นเคยเยี่ยงนี้ทำให้นางรู้สึกอุ่นวาบในใจ
เป็นพวกเขาจริงๆ ด้วย เงาร่างของเจียงหลีกะพริบไหวหายเข้าไปในคุก
นางคล่องแคล่วว่องไวสามารถปลิดชีวิตทหารยามข้างนอกได้โดยที่พวกเข้าไม่ทันตั้งตัว เมื่อตรงเข้ามายังข้างในก็เห็นภาพของพวกเจียงเฮ่าทั้งสี่คนโดนจับมัดและถูกทุบตี
สมควรตาย!
ความโกรธพุ่งออกมาจากหัวใจ แววตาของเจียงหลีสั่นไหว แส้ยาววาบออกมาจากมือของนางพร้อมทั้งเกี่ยวกระหวัดลำคอของพวกสาวกสำนักพรตเสวียนหมิงเหล่านั้นแล้วเหวี่ยงออกอย่างแรง
ไม่มีเวลาตั้งตัว คนพวกนั้นถูกฆ่าตายทันทีในที่เกิดเหตุ
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของหญิงสาวทำให้ลู่เสวียนที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือดตกตะลึง
เจียงหลีกลับคืนสู่รูปร่างหน้าตาของตนดั่งเดิมแล้วเอ่ยขึ้นกับทั้งสี่คน “ข้าเอง”
“เจียงหลี!”
“อาหลี!”
“ซ้อเล็ก!”
“เจียงหลี!”
หนานอู๋เฮิ่น เจียงเฮ่า ลู่เสวียนและเฟิงสิงอวิ๋นตะโกนเรียกพร้อมกัน ความตื่นเต้นในสายตาของทั้งสี่นั้นเกินคำบรรยาย
“อย่าส่งเสียงไป ให้ข้าปล่อยพวกท่านลงมาก่อน” เจียงหลีไขโซ่ออกจากตัวพวกเขาพร้อมทั้งใช้พลังของนกอมตะรักษาบาดแผลให้พวกเขาแล้วเอ่ยถาม “พวกท่านถูกจับมาได้เยี่ยงไร”
“เพราะสำนักพรตเสวียนหมิงที่สมควรตายนี่ แล้วก็ไอ้ประมุขวิปริตนั่น!” ลู่เสวียนด่าด้วยความโมโหก่อนถึงจะเอ่ยขึ้น “พวกมันจับตัวชิ่งชิ่งไป พวกข้าตามไปแต่กลับถูกพวกมันวางยาสลบ ตอนที่พวกข้าฟื้นขึ้นมาก็ถูกจับขังในนี้แล้ว”
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์