ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 46
ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 46 เจ้าพูดอีกทีสิ
ยามค่ำคืนมีม้าเร็วที่ได้รับคำสั่งจากจวนตระกูลลู่พุ่งทะยานออกจากประตูเมืองซูหนานมุ่งหน้าสู่หุบเขาปู้กุย หุบเขาที่รับฉายาว่าไม่มีวันหวนกลับ
เงาร่างที่ดูรีบร้อนทำให้ทหารรักษายามประตูเมืองพูดคุยกันเสียงต่ำ “คนจากจวนลู่ผู้นี้ รีบร้อนออกเมืองกลางดึก มีเหตุอันใดหรือ”
“นี่ต้องให้เดาอีกหรือ ต้องเกิดเรื่องแน่นอน”
“เจ้ามาใหม่ใช่หรือไม่ ผู้ที่ก่อความวุ่นวายใหญ่โตในจวนลู่มีเพียงผู้เดียว”
“อ๋อ เจ้าหมายถึงนายน้อยรูปงามตระกูลลู่”
“นับว่าเจ้านั้นไม่โง่ เล่ากันว่าตอนนายน้อยลู่เกิดมา สวรรค์จงใจสร้างให้เขามีวิญญาณน้อยกว่าคนทั่วไป ฉะนั้นร่างกายจึงอ่อนแอเจ็บออดๆ แอดๆ ยังมีคนเคยพูดว่าเขาอายุไม่ยืนจะตายเร็ว ดูท่าทางรีบร้อนของผู้อารักขาจวนลู่ แน่นอนว่านายน้อยอาการกำเริบและคงสาหัสมาก”
“แต่ว่าอาการกำเริบขนาดนี้ เหตุใดคนในจวนลู่ถึงไม่ไปตามนายท่าน ออกนอกเมืองทำไม ทางข้างหน้าเป็นทางไปหุบเขาปู้กุย ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีหมอเทวดาแถวหุบเขานั่น”
“เอ่อ อันนี้ข้าก็ไม่รู้แล้ว”
“พวกเจ้าสองคนหุบปาก เรื่องในตระกูลลู่เป็นเรื่องพวกเจ้านินทาลับหลังสนุกปากได้ตั้งแต่เมื่อใด” ทันใดนั้นผู้บังคับบัญชาปรากฏตัวขึ้นหุบปากทหารสองคนที่กำลังนินทา
ทั้งสองคนหุบปากไม่กล้าพูดมากอีก
ผู้บังคับบัญชาคนนั้นยังคงไม่ไปไหน กวาดสายตาคมมองทั้งสองคนและกล่าวตักเตือน “ฟังไว้ การคาดเดาไม่มีเหตุผลของพวกเจ้า ถ้าหากแพร่ออกไป ข้าจำเป็นต้องรายงานเจ้าเมือง ใช้กฎหมายทหารจัดการ”
“ขอรับ!”
“ขอรับ!”
กฎหมายทหารไร้ความปราณี ทั้งสองคนจึงไม่กล้าพูดสิ่งใดอีก หุบปากตนแน่นสนิทเพราะกลัวจะได้รับโทษหนัก
…
คนที่ออกนอกเมืองไปคือลู่หวา เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไรนายน้อยถึงขอร้องให้เจียงหลีเป็นบ่าวอุ่นเตียง แต่นี่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในการับคำสั่งของเหล่าผู้อารักขาคนสนิท
เขาควบม้าทะยานไม่หยุดพักด้วยความเร็วที่สุดจนถึงถ้ำเก้าปีศาจที่พักของลู่จ้าน หลังจากเจอลู่จ้าน เขานำคำสั่งของลู่เจี้ยมาด้วยและทั้งสองไปหาเจียงหลีที่ห้องด้วยกัน
“เจียงหลี ตื่น”
น้ำเสียงทรงพลังหนักแน่นของลู่จ้านทำให้เจียงหลีที่กำลังฝึกตนอยู่ได้รับการรบกวน พลังวิญญาณไหลย้อนกลับทำให้ธาตุไฟเข้าแทรก
ทันใดนั้นเสียงฆ้องยามดังขึ้นขัดจังหวะการฝึกของนาง
เจียงหลีลืมตาขึ้นอย่างไม่เต็มใจนัก ลึกลงไปในดวงตาเป็นประกายคู่นั้นไร้แววความขุ่นข้องหมองใจ
ประตูหินที่ปิดสนิทถูกเปิดออก เจียงหลีเดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “มีธุระอันใด” นางถาม
ไม่ว่าใครก็ตามที่ถูกรบกวนการฝึกมักจะไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
ไม่ลงมือกับลู่จ้านนับว่านางมีความยับยั้งชั่งใจอยู่
“นายน้อยให้มาตาม ไปกับข้า” ไม่ต้องให้ลู่จ้านอธิบาย ลู่หวารีบก้าวมาบอกข้างหน้าเสียก่อน
ลู่เจี้ยให้มาตามนางหรือ
นี่มันยามไหนกันแล้ว
เจียงหลีประหลาดใจมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มือสนิทและจ้องมองลู่หวา คือผู้อารักขาคนสนิทของลู่เจี้ย แน่นอนว่านางจำได้คนนี้ที่เคยจะฆ่านางตั้งแต่คราวแรก
“มากับข้า”
ลู่เจี้ยอาการป่วยกำเริบ เจ็บปวดสาหัส ลู่หวามิสามารถถ่วงเวลาไปมากกว่านี้ เมื่อเขาเห็นว่าเจียงหลีไม่ขยับจึงรวมพลังวิญญาณไว้ที่ฝ่ามือก่อนจะพุ่งมากระชากไหล่ของนาง
ทันใดนั้นเสียงแหวกลมดังขึ้นพร้อมคมดาบที่จู่โจมอย่างดุเดือดมาที่ตนเอง
ลู่จ้านเห็นเหตุการณ์ทว่ามิได้ห้ามปราม
เจียงหลีแววตาเย็นชายืนสงบนิ่งอยู่กับที่ไม่หลบหนี หากเป็นเมื่อก่อนนางคงถอยหลังตั้งหลัก
แต่ตอนนี้…
ตูม!
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์