ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 496

496 /590

“อะไรนะ”

ปฏิกิริยาของคนทั้งสามทำให้เจียงหลีประหลาดใจ สัตว์เดรัจฉานในบรรพกาล?

เดรัจฉานตัวน้อยในอ้อมแขนของนางน่ะหรือ

ดวงตาของเจียงหลีจับจ้องไปยังเจ้าตัวเล็กที่ทำท่าขี้เกียจในอ้อมแขนของตนโดยไม่ตั้งใจ

“ศิษย์น้องเล็ก ดูเหมือนว่าก่อนที่จะไปยังตำหนักเย่ว์ ต้องกลับไปที่ตำหนักเย่าเพื่อเข้าพบท่านอาจารย์กับพวกเราก่อน” ทันใดนั้น เสิ่นฉงพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม

คุนอู๋โยนกระต่ายในมือออกไป พยักหน้าให้กับซีไหลโดยเห็นด้วยกับคำพูดของเสิ่นฉง

ท่าทางของพวกเขาเช่นนี้ ทำให้เจียงหลีตระหนักถึงสถานการณ์ที่ร้ายแรง นางมองดูเจ้าเปี๊ยกหลิวหลีอีกครั้ง ครุ่นคิดแล้วพยักหน้า “ได้”

นางก็อยากรู้มากว่าตกลงหลิวหลีเป็นสัตว์ประเภทใดกันแน่

ในที่สุดก็มีคนจะคลายปริศนาให้กับนาง นางจะพลาดได้อย่างไร

พวกเขาทั้งสี่หายตัวไปในทันทีโดยไม่ได้เดินผ่อนคลายเหมือนตอนมา แต่พวกเขากลับมายังตำหนักเย่าด้วยความเร็วสูงสุด

เมื่อกลับมายังตำหนักเย่าและเข้าพบกับท่านประมุข เจียงหลีอุ้มเจ้าเปี๊ยกที่นอนหลับใหลและเล่าเรื่องคร่าวๆ ว่าพบเจอกับเจ้าเปี๊ยกได้อย่างไรให้ทุกคนฟัง หลังจากเรื่องที่นางเล่าจบแล้ว ท่านประมุขก็ถอนหายใจและลูบเครา “เจ้าเป็นคนที่โชคดีจริงๆ! สามารถดึงดูดสัตว์เดรัจฉานในบรรพกาลที่สูญพันธุ์ไปนานแล้วได้”

“ซือจุน มันเป็นสัตว์เดรัจฉานในบรรพกาลจริงๆ หรือ” คุนอู๋กลั้นความแปลกใจไว้ไม่อยู่

ท่านประมุขพยักหน้ายืนยันการคาดเดาของพวกเขาทั้งสาม

เสิ่นฉงถอนหายใจ “สัตว์เดรัจฉานในบรรพกาล พวกเราเคยเห็นแต่ในหนังสือภาพวาดโบราณเท่านั้น ก่อนหน้ายังคิดว่าเข้าใจผิด นึกไม่ถึงว่าจะเป็นสัตว์เดรัจฉานในบรรพกาลจริงๆ ”

“ศิษย์น้องเล็ก เจ้าโชคดีมากจริงๆ!” ใบหน้างดงามดั่งปีศาจของซีไหลเต็มไปด้วยความอิจฉา

เจียงหลีสับสนกับคำพูดของพวกเขา นางอุ้มเจ้าเปี๊ยกไว้แน่น และขอคำแนะนำอย่างนอบน้อม “อะไรคือสัตว์เดรัจฉานในบรรพกาล มีที่มายิ่งใหญ่มากเลยหรือ”

ขณะที่นางกำลังพูดอยู่นั้น ปรากฏภาพของเจ้าเปี๊ยกที่โกรธเกรี้ยวและทรงพลังในถ้ำสวรรค์ขึ้นในใจ

ตอนนั้น กรงเล็บใหญ่ยักษ์ของสัตว์ประหลาดที่ฉีกท้องฟ้า คือสิ่งที่เจ้าเปี๊ยกเรียกมาหรือ

“คำถามนี้ให้ท่านอาจารย์เป็นผู้ตอบเถิด” พอเสิ่นฉงพูดจบ เขามองไปที่ท่านประมุข

ศิษย์พี่และศิษย์น้องทั้งสี่ล้วนมองไปที่ท่านประมุข

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบเจียงหลีว่า “บางเรื่องควรบอกกับเจ้าหลังจากเป็นหลิงหวังแล้ว อย่างไรก็ตาม ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า เป็นหลิงหวังคงใช้เวลาไม่นาน ดังนั้น ข้าจะบอกเจ้าซะวันนี้เลย”

ดวงตาของเจียงหลีหรี่ลงเล็กน้อย แอบรู้สึกว่าคำพูดต่อไปของท่านประมุขจะเปลี่ยนการรับรู้ของนางที่มีต่อโลกแห่งนี้อีกครั้ง

“ดินแดนหนานฮวง ซีฮวง…เหตุผลที่จิ่วฮวงถูกเรียกว่าจิ่วฮวงก็เพราะว่าประกอบด้วยดินแดนทั้งเก้า นอกจากดินแดนทั้งสองแห่งนี้ เจ้ารู้จักดินแดนอื่นอีกหรือไม่” ท่านประมุขถาม

เจียงหลีค่อยๆ ส่ายศีรษะ

ท่านประมุขยิ้มเล็กน้อยและไม่รู้สึกแปลกใจมากนัก “ใช่ คนส่วนใหญ่ที่อยู่ต่ำกว่าอาณาเขตหลิงหวังจะรู้จักเพียงตง ซี หนานทั้งสามฮวง เพราะดินแดนทั้งสามฮวงนี้เป็นที่พักอาศัยของเผ่ามนุษย์มาหลายชั่วอายุคน”

ดวงตาของเจียงหลีเป็นประกาย รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ในดินแดนทั้งเก้า สามเผ่าพันธุ์อาศัยอยู่รวมกัน เผ่ามนุษย์ปกครองสามดินแดน เผ่าปีศาจปกครองอีกสามดินแดน และเผ่าวิญญาณปกครองอีกสองดินแดน และมีอีกหนึ่งดินแดนเป็นดินแดนเดียวที่เผ่าพันธุ์ทั้งสามอาศัยอยู่รวมกัน ดินแดนนี้จึงเรียกว่าดินแดนพลัดถิ่น”