“ศิษย์พี่ใหญ่บอกศิษย์น้องเล็กไปสิว่าเมื่อชั่วครู่ใช้ไปกี่ศาสตร์ลับ” ซีไหลพูดอย่างมีเลศนัย
เจียงหลียังคงจับจ้องไปที่เสิ่นฉงด้วยความสงสัย
เสิ่นฉงยิ้ม “เก้าสิบเก้าศาสตร์”
โอ้โห!
ดวงตาของเจียงหลีเบิกกว้าง ใบหน้าเล็กๆ อันน่าหลงใหลเต็มไปด้วยความตกใจ
ก่อนหน้านี้นางสัมผัสกับเก้าสิบเก้าศาสตร์ลับเลยรึ เสิ่นฉงช่างเก่งกาจเหลือเกิน! และนี่ไม่ใช่ขีดความสามารถสูงสุดของเขา คุนอู๋เคยบอกว่าเสิ่นฉงมีความชำนาญศาสตร์ลับนับพัน
นี่มัน…
ตกลงคืออะไรกันแน่
ด้วยศาสตร์ลับที่เสิ่นฉงแสดงออกมาในตอนนี้ สามารถควบคุมธรรมชาติและเคลื่อนย้ายสรรพสิ่งได้ในทันที ยากที่จะแยกว่าคือเรื่องจริงหรือภาพลวงตา
“ถ้าอย่างนั้น…ศิษย์พี่ใหญ่ใช่เนี่ยนซือหรือไม่” เจียงหลีถาม
เสิ่นฉงส่ายศีรษะ “การฝึกฝนหลักของข้าคือหลิงซือและศาสตร์ลับ ไม่นับว่าเป็นเนี่ยนซือ”
มุมปากของเจียงหลีกระตุก
ถึงจะไม่ใช่เนี่ยนซือ แต่กลับเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้
เจียงหลีที่ตกใจอย่างมาก ปลอบใจตัวเองว่า ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว พวกเขาล้วนเป็นปีศาจชราที่อายุราวหลายร้อย หลายพันปี ข้ายังเด็ก ต้นทุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้าคือยังเด็กอยู่!
“ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าจะฝึกฝนศาสตร์ลับนี้ได้อย่างไร” เจียงหลีรีบถาม ความสนใจของนางที่มีต่อศาสตร์ลับนั้น ไม่เพียงเพราะเสิ่นฉงแสดงศาสตร์ลับให้นางเห็นในตอนนี้เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะศาสตร์ลับ ‘ส่งเสียงพันลี้’ ที่เฟิงสิงอวิ๋นเคยกล่าวถึงด้วย
“ไม่รีบ” เสิ่นฉงเอ่ย
เจียงหลียิ้มและพูดว่า “อันที่จริงข้าค่อนข้างรีบ”
“อุ้บ!”
ซีไหลหัวเราะจนพุ่งเพราะคำพูดของนาง
“ศิษย์น้องเล็ก การเรียนรู้ศาสตร์ลับไม่ได้สำเร็จในชั่วข้ามคืน ต้องใช้เวลา” คุนอู๋ยิ้มกล่าว
เจียงหลีไม่สนใจพวกเขาและมองไปที่เสิ่นฉง
เสิ่นฉงยิ้มและกล่าวว่า “ในฮวงเสิน คนที่จะเรียนศาสตร์ลับต้องผ่านการทดสอบจากสระสรรพสัตว์ก่อน หากเจ้ารีบ พรุ่งนี้เช้าข้าจะพาเจ้าไปที่สระสรรพสัตว์”
“สระสรรพสัตว์หรือ” ดวงตาที่งงงันของเจียงหลีกวาดผ่านใบหน้าของพวกเขาทั้งสาม
คุนอู๋อธิบายว่า “การดำรงอยู่ของสระสรรพสัตว์ยังไม่มีใครสามารถอธิบายได้อย่างกระจ่าง รู้เพียงว่าระหว่างที่มีฮวงเสินดำรงอยู่ ก็มีมันดำรงอยู่แล้ว หากเจ้าอยากเรียนศาสตร์ลับ ต้องทดสอบก่อนว่าเจ้ามีพรสวรรค์ในการเรียนรู้ศาสตร์ลับหรือไม่ เจ้าควรรู้ด้วยว่าถึงแม้ว่าศาสตร์ลับจะสัมพันธ์กับพลังจิต แต่จะสามารถฝึกฝนศาสตร์ลับได้หรือไม่นั้นไม่เกี่ยวว่าเจ้าเป็นเนี่ยนซือหรือไม่ เช่นเดียวกับข้า แม้ข้าจะเป็นเนี่ยนซือก็ตาม ในด้านศาสตร์ลับข้ากลับด้อยกว่าศิษย์พี่ใหญ่”
เจียงหลีพยักหน้าทั้งที่ดูเหมือนเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ
พลังจิตและศาสตร์ลับลึกล้ำยิ่ง สามารถเข้าใจได้ แต่มิอาจแสดงออกมาด้วยคำพูดได้
“จะทดสอบในสระสรรพสัตว์อย่างไร” เจียงหลีถามอย่างสงสัย
“เจ้าอย่ากังวลไป รอให้ถึงพรุ่งนี้ เมื่อเจ้าไปถึงสระสรรพสัตว์แล้วเจ้าจะเข้าใจเอง ตอนนี้ดึกแล้ว เจ้ากลับไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าข้าจะพาเจ้าไปที่สระสรรพสัตว์” เสิ่นฉงเอ่ย
เมื่อเป็นเช่นนั้น เจียงหลีจึงทำได้เพียงอดทนรอให้ถึงวันพรุ่งนี้
“ศิษย์น้องเล็ก ข้าส่งเจ้ากลับเอง” ซีไหลเอ่ยขึ้นก่อน
เจียงหลียิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่ต้องหรอก”
“ต้องสิ ต้องสิ เจ้าเพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ ยังไม่คุ้นชินกับตำหนักเย่า หากหลงทางขึ้นมาเล่า” ซีไหลยืนยันหนักแน่น
เสิ่นฉงและคุนอู๋มองหน้ากัน เสิ่นฉงพูดกับเจียงหลีว่า “ศิษย์น้องเล็กให้ศิษย์พี่รองไปส่งเจ้าเถิด”
เจียงหลีพยักหน้าอย่างจนปัญญา
“ไปกันเถิด ศิษย์น้องเล็ก” ซีไหลพูดด้วยรอยยิ้ม ใบหน้างดงามดั่งปีศาจเต็มไปด้วยความสุข



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์