ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 507
ภายใต้คำสอนของเสิ่นฉง ได้เพิ่มความเข้าใจของตัวเองเข้าไปด้วย
บางทีเจียงหลีอาจยังไม่เข้าใจทุกสิ่งในตอนนี้ แต่เมื่อนางเข้าถึงในวันหนึ่งวันใด สิ่งเหล่านี้ก็จะชั ดเจนขึ้นทันที และเข้าใจทุกสิ่งเร็วขึ้นกว่าคนอื่นๆ
การฝึกฝนยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
ศิษย์พี่รูปงามทั้งสามของเจียงหลีทั้งดีและเอ็นดูนาง ซึ่งเป็นเรื่องจริงทั้งหมด แต่สำหรับการฝึกฝนท ที่ดุเดือด ก็คือเรื่องจริงเช่นเดียวกัน!
นางไม่ได้ตั้งใจจะถ่อมตัว ไม่ออกจากตำหนักเย่า แต่การฝึกฝนของทุกวันกินเวลาทั้งวัน และทั้งสามต่างหมุ นเวียนในการเคี่ยวเข็ญนางอย่างหนัก จะมีเรี่ยวแรงออกนอกตำหนักเย่าได้อย่างไร
โดยเฉพาะทุกครั้งที่ซือจุนเดินผ่านมา และเผยรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจ ทำให้นางยิ่งรู้สึกหดหู่
“ข้าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว!”
ในที่สุด เจียงหลีที่กลับไปยังตำหนักของตน นอนกองบนเตียงจนแทบจะขยับตัวไม่ได้
ในตอนเช้า เรียนศาสตร์ลับกับเสิ่นฉง ตอนบ่ายฝึกฝนทักษะการต่อสู้กับซีไหล พอตกเย็นฝึกฝนพลังจิตกับค คุนอู๋ เวลาที่เหลือต้องดูดซับพลังวิญญาณ…
เจียงหลีรู้สึกจริงๆ ว่าเมื่อนำทั้งสองภพมารวมกัน ยังไม่เคยฝึกฝนจริงจังเช่นนี้มาก่อน
หลังจากจิตวิญญาณกลับคืนมา หลังจากเหนื่อยหอบ เจียงหลีก็นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง
เจ้าเปี๊ยกที่เก็บไว้ในห้องในช่วงเวลานี้ ใช้กรงเล็บเนื้อเล็กๆ ค่อยๆ เดินไปหาเจียงหลีและหยุดอยู่ ข้างกายนาง
“หลิวหลี…!” เมื่อมองเห็นเจ้าเปี๊ยกขนปุยผู้น่ารัก เจียงหลีตะโกนอย่างน้อยใจ เหยียดแขนออกไป และก กอดเจ้าตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน “หลายวันมานี่ข้าเหนื่อยมาก!”
นางอ้อนเจ้าเปี๊ยกอย่างเป็นธรรมชาติ และไม่รู้สึกว่าการทำเช่นนั้นจะส่งผลเสียต่อความน่าเกรงขามของจักร รพรรดินี
“…” จักรพรรดิองค์หนึ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของนาง หัวใจค่อนข้างเต้นแรงขณะที่ได้สูดกลิ่นหอมจากร่างกา ายของนาง
เจียงหลีกอดเจ้าเปี๊ยก และสัมผัสกับขนอันอ่อนนุ่ม แล้วหลับตาลงอย่างมีความสุข “ศิษย์พี่ทั้งสามต่าง งตั้งใจสอนข้าอย่างสุดกำลัง แม้ว่าพวกเขาเก็บซ่อนความรู้สึกได้เป็นอย่างดี แต่ข้าก็รับรู้ได้ถึงคว วามกังวลใจจากสีหน้าและท่าทางของพวกเขา หลิวหลีว่าพวกเขาเป็นห่วงหรือกังวลเรื่องอะไรหรือ จะเกี่ยวข้อ องกับงานปาฐกถาเจ้าครองนครหรือไม่”
แน่นอนว่าเจ้าเปี๊ยกนิ่งเงียบไม่พูดเช่นเดิม ทำได้เพียงตอบในใจว่า ศิษย์พี่ทั้งสามกดระดับการฝึกฝนไ ไว้ที่อาณาเขตหลิงหวังนานเกินไป และไม่สามารถกดมันไว้ได้จนถึงวันที่เสร็จสิ้นงานปาฐกถาเจ้าครองนคร รดังนั้นจึงทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับเจ้า
ทันใดนั้น เจ้าเปี๊ยกรู้สึกว่าการหายใจของเจียงหลีค่อยๆ คงที่
เมื่อมองต่ำลงก็พบว่านางหลับตาและหลับใหลไปตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้
ปรากฏแสงแห่งความรักและความเอ็นดูในดวงตาสีเขียวครามของเจ้าเปี๊ยก มันค่อยๆ ขยับเข้าใกล้อย่างเงียบๆ ๆ และใช้ปลายจมูกสีชมพูลูบแก้มของเจียงหลีเบาๆ แล้วขดตัวเป็นก้อนในอ้อมแขนของนางพร้อมกับนอนหลับฝั นเป็นเพื่อนนาง
หลังจากนั้น ในความฝัน กลับไม่พบกับลู่เจี้ยเหมือนเช่นเคย
เจียงหลีในเวลานี้ กลับปรากฏเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อแทน
“…” เจียงหลีเมื่อรู้ว่าตนปรากฏตัวอยู่ที่แห่งหนใด ก็รู้สึกพูดไม่ออกทันที
ณ เวลานี้ ปรากฏตัวอักษรสีทองหนึ่งแถวลอยอยู่เหนือศีรษะของนาง ค่อยๆ รดน้ำต้นไม้ทีละต้น
ปากของเจียงหลีกระตุกอย่างรุนแรง และบ่นพึมพำโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น “ที่พาข้าเข้ามาในนี้ เพราะต้อ องการรดน้ำต้นไม้อย่างนั้นหรือ”
ตัดพ้อก็ส่วนตัดพ้อ เจียงหลียังคงเดินไปที่ข้างบ่อพิษนั่น ตักน้ำและรดน้ำต้นไม้อย่างจริงจัง
หลังจากดูแลต้นไม้ เจียงหลีโยนขันในมือทิ้งและพูดกับเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ “นี่ ให้ของดีๆ กลับคืนมา าหน่อยสิ”
เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อนิ่งเงียบในตอนแรก หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ก็ปรากฏตัวอักษรสีทอง…
‘การเลือกรางวัล หลังจากทำภารกิจสำเร็จจะได้รับรางวัลตามภารกิจนั้นๆ หากล้มเหลว ต้องยอมรับบทลงโทษ’
“…”
หลังจากที่ตัวอักษรสีทองจางหายไป ก็ไม่มีคำแนะนำอื่นใดปรากฏขึ้นอีกเลย
เจียงหลีรออยู่ชั่วครู่และตะโกนว่า “บทลงโทษคืออะไร ทำไมไม่พูดให้ชัดเจน! ”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์