เจียงหลีรู้สึกปวดใจที่พลาดโอกาสไปต่อหน้าต่อตา
ทันใดนั้น นางมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง เตรียมตัวรับโทษจากเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ และเมื่อพูดถึงบทลงโทษ เจียงหลีรู้สึกค่อนข้างตื่นเต้นในใจ เพราะประวัติอันโหดเหี้ยมของเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อยังคงติดตาและเคยประสบด้วยตัวเอง!
ตัวอักษรสีทองเปลี่ยนไปอีกครั้ง ปรากฏข้อความของบทลงโทษ
‘การท้าทายล้มเหลว ปิดผนึกพลังจิตของเจ้าของหนึ่งเดือน เจ้าของจะไม่สามารถใช้พลังจิตเป็นเวลาหนึ่งเดือน’
บัดซบสิ้นดี!
เมื่ออ่านเนื้อหาของบทลงโทษจบ เจียงหลีกระโดดขึ้นทันที
“เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ!” นางตะโกนด้วยความโกรธ
ยกแขนเสื้อขึ้นแล้วพูดว่า “ออกมาเดี๋ยวนี้! มาคุยกันให้รู้เรื่อง!” มีบทลงโทษเช่นนี้ที่ไหนกัน
“ในเมื่อเจ้าต้องการให้พลังจิตของข้าเพิ่มพูน ทำไมถึงมาปิดผนึกพลังจิตของข้า” เจียงหลีพูดด้วยความโมโห แม้ว่าในการต่อสู้ นางจะอาศัยพลังวิญญาณเป็นหลัก แต่ตอนนี้นางกำลังเรียนรู้วิชาลับของฮวงเสินและพลังควบคุมจิตอยู่ ล้วนเกี่ยวข้องกับพลังจิตทั้งนั้น”
ไม่ให้นางใช้พลังจิต ไม่ใช่ปิดกั้นความแข็งแกร่งของนางไปส่วนหนึ่งหรือ
แม้จะแค่เดือนเดียว แต่…แต่…
‘สามารถฝึกพลังจิต แต่ไม่สามารถใช้พลังจิต’ ตัวอักษรสีทองปรากฏขึ้นอีกครั้ง
แต่ข้อความนี้กลับทำให้เจียงหลียิ่งสิ้นหวัง
เมื่อรู้ว่าใช้หลักเหตุผลกับเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อไม่ได้ เจียงหลีโกรธจนหัวเราะออกมา กัดฟันพูดด้วยดวงตาลุกเป็นไฟ “ช่างเป็นบทลงโทษที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”
ได้! เดือนนี้ นางจะปิดประตูอยู่แต่ในตำหนักเย่า ตั้งใจศึกษาทักษะการต่อสู้กับซีไหล!
เจียงหลีโกรธมากจนจะออกจากเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ แต่ก่อนที่จะเดินจากไป นางหันหลังกลับ เบิกตาจ้องมองอย่างดุเดือด และกัดฟันพูดว่า “เสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ ฝากไว้ก่อน! ผลเนี่ยนกั่วนั่น ข้าต้องได้มาครอบครองอย่างแน่นอน!”
หลังจากลั่นประโยคอันดุดันออกมา เจียงหลีหันหลังกลับและเดินออกจากเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ
หลังจากที่นางจากไป โครงร่างเจือจางค่อยๆ ปรากฏบนท้องฟ้าสีเทาของเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ
บนโครงร่างนั้นมีจมูกและตา แต่คลุมเครือ มองไม่ชัดว่าใช่คนหรือไม่ และยิ่งแยกไม่ออกว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่
…
นอกจากเสี่ยวหมีเจี้ยจื่อ เมื่อเจียงหลีลืมตาขึ้นอีกครั้ง ท้องฟ้าข้างนอกก็สว่างสดใสแล้ว
นางบ่นพึมพำและลุกขึ้นจากเตียง สัมผัสพลังจิตอย่างละเอียด
ไม่ใช่แค่ฝันไป แต่คือเรื่องจริง!
เจียงหลีกัดฟันกรามจนเกิดเสียงขึ้น พลังจิตในร่างกายของนางยังคงอยู่ แต่ไม่สามารถปรับเปลี่ยนได้เลย และทำได้แค่มองเห็น แต่ใช่ไม่ได้
“ศิษย์น้องเล็กตื่นแล้วหรือ” เสียงของคุนอู๋ดังมาจากด้านนอก
เจียงหลีสงบสติอารมณ์ ลุกขึ้นยืนและเหลือบมองกลับไปยังเจ้าเปี๊ยกที่กำลังหลับใหลอยู่ นางยิ้มอย่างเอ็นดู ลดเสียงฝีเท้าและเดินออกไปด้านนอก
หลังจากเดินออกจากตำหนัก เจียงหลีมองเห็นคุนอู๋ผู้งดงามดั่งดอกไม้ยืนรออยู่กลางแสงแดด
พระอาทิตย์สว่างเจิดจ้า ตำหนักสว่างเจิดจ้า และชุดคลุมประจำตำหนักเย่าบนร่างกายของคุนอู๋ก็สว่างเจิดจ้าเช่นเดียวกัน แต่ท่ามกลางความสว่างเจิดจ้านั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาที่เปรียบเสมือนเพชรแพรวพราว โดดเด่นยิ่งนัก
“ศิษย์พี่สาม” เจียงหลียิ้มเรียก
คุนอู๋ยิ้มอย่างสดใส “ท่านผู้เฒ่ามอบหมายงานให้เจ้าทำ”
“งานหรือ” เจียงหลีมองเขาอย่างประหลาดใจ

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์