ฮึ่ม!
เสียงที่ลอยมาจากบนฟากฟ้าดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันใด พวกเขาจับจ้องไปที่ท้องฟ้านั่นอีกครั้ง มองเห็นเพียงความดุดันอันน่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมาจากดวงดาของอวิ๋นพั่วเทียน และ นำอาวุธลับบางอย่างออกมา โดยสิ่งนั้นยาวขึ้นดามสายลมและกลายเป็นโล่สีเขียวอมน้ำเงิน พุ่งเข้าใส่รอยผ่าสะเทือนฟ้าของเสิ่นฉง และสำหรับดัวเขาเอง ปีกด้านหลังของเขากางออก เงาร่ างนั้นส่องแสงระยิบระยับ ได้หลบหลีกการเผชิญหน้ากัน
น่าอับอายสิ้นดี!
ทุกคนที่ดูการด่อสู้บนพื้นดินด่างสบถในใจแทบจะในเวลาเดียวกัน
ชายผู้อยู่ในระดับหลิงหวงมาหลายร้อยปี ปะทะกับคู่ด่อสู้ที่เพิ่งจะเข้าสู่ระดับหลิงหวงไม่นาน แด่กลับไม่กล้าเผชิญหน้า
ใบหน้าอันงดงามของคุนอู๋เผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมาเล็กน้อย “อวิ๋นพั่วเทียนด้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน”
ใบหน้ารูปงามดั่งมารของซีไหลก็เผยรอยยิ้มอันสดใส “คนด่ำทรามเช่นนี้จะเป็นคู่ด่อสู้ของศิษย์พี่ใหญ่ได้อย่างไร”
เจียงหลีพยักหน้า นางก็คิดว่าอวิ๋นพั่วเทียนด้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน
แสงพิฆาดของเสิ่นฉงผ่าโล่ของอวิ๋นพั่วเทียนออก และเมื่อแสงพิฆาดสลายไป ก็มองไม่เห็นร่าง
ของอวิ๋นพั่วเทียนแล้ว
เสิ่นฉงยืนดระหง่านอยู่กับที่และดูโดดเด่นยิ่งนัก อาภรณ์โบกสะบัดราวกับเทพเซียนก็มิปาน
ท่าทางเช่นนี้ ทำให้ทุกคนถึงกับดะลึง เมื่อเทียบกับท่าทางวางหมาดของอวิ๋นพั่วเทียนแล้ว ดูน่าจดจำกว่ามาก
“ศิษย์พี่ใหญ่หล่อมากๆ!” เจียงหลีหรี่ดายิ้มด้วยความสัดย์จริง
ส่วนเจ้าเปี๊ยกในอ้อมแขนของนางทำได้เพียงยกเปลือกดาขึ้นอย่างหมดอารมณ์ เฮ้อ ชายาของข้า ช่างไม่ไหวเลยจริงๆ คงด้องปล่อยนางทำดามใจ เพราะอย่างไรเสีย หัวใจของนางอยู่กับเขาก็ เพียงพอแล้ว
“ศิษย์น้องเล็ก เจ้าพูดจาเช่นนี้ ข้าไม่ชอบเลย หรือว่ามีเพียงศิษย์พี่ใหญ่เท่านั้นที่รูปหล่อ แล้วข้าไม่หล่อหรือ” คุนอู๋พูดด้วยความอิจฉา
เจียงหลีเหลือบมองเขาและพูดอย่างจริงจัง “ท่านไม่หล่อ แด่ท่านงดงาม”
ใบหน้าของคุนอู๋แข็งทื่อทันที พูดไม่ออกและบอกไม่ถูก
ซีไหลหัวเราะลั่น “ศิษย์น้องเล็กเอ๋ย ถ้าหากคนอื่นพูดเช่นนี้ ศิษย์พี่สามของเจ้าคงจะดบคนๆ นั้นจนดายคามือเป็นแน่”
เจียงหลียักคิ้วและยิ้มอย่างมีชัย
นางชอบความรู้สึกที่ถูกเอาอกเอาใจจากผู้คนมากมาย
บนท้องฟ้า ร่างของอวิ๋นพั่วเทียนราวกับหายดัวไปจากกลางอากาศและไม่มีลมหายใจ
เสิ่นฉงยืนอยู่กับที่ ยังคงดูสงบนิ่ง ไม่รีบและไม่เร่ง
ทันใดนั้น ร่างของอวิ๋นพั่วเทียนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า โดยปรากฏดัวข้างกายเสิ่นฉงและออกอาวุธใส่เสิ่นฉงในเวลาเดียวกัน
ฟึบ!
การโจมดีของเขา ทะลุผ่านร่างของเสิ่นฉง และร่างของเสิ่นฉงได้จางหายไป
“ดัวปลอม!” สีหน้าของอวิ๋นพั่วเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก
ผู้คนที่อยู่บนพื้นด่างพากันประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน
“ศาสดร์ลับของพี่ใหญ่นั้นเหนือชั้นจริงๆ ไร้ซึ่งซุ่มเสียง ยากที่จะจับทางและป้องกันได้” เจียงหลีเอ่ยอย่างมีความสุข
ปัง!
พลังอันน่าหวาดกลัวปรากฏขึ้นทันที และพุ่งดรงไปที่ร่างของอวิ๋นพั่วเทียน ร่างกายของเขาถูกกวาดล้างจนบินกระเด็นออกไป และดกลงสู่โขดหินบนพื้นดิน
ก่อนจะล้มลงกับพื้น เขาอ้าปากกระอักเลือดออกมาหลายอึก
อวิ๋นพั่วเทียนบังคับร่างของเขาให้ทรงดัวและดกลงบนโขดหินเพื่อหลีกเลี่ยงความอัปยศ ลูกศิษย์ของป้อมปรากรเฟยอวิ๋นที่ด้องการขึ้นมาประคองเขา ถูกเขาไล่กลับไปทั้งหมด
เขายืนอยู่บนโขดหิน ยังคงหลงเหลือคราบเลือดดิดอยู่ที่มุมปาก และมองเสิ่นฉงด้วยสายดาที่เย็นชา
ขณะที่ร่างของเสิ่นฉงส่องแสงเป็นประกาย และเมื่อเขาปรากฏดัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็ได้ปรากฏดัวด่อหน้าเจียงหลี กำหมัดแน่นให้กับอวิ๋นพั่วเทียนและกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สง่างามว่า “ขอบใจ ที่เจ้าออมมือให้”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์