ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 580
เจียงหลีและคุนอู๋ร่วมเดินทางไปในอาณาเขตหลิงอู่ด้วยกัน เพื่อไล่ล่าหาวิญญาณยุทธ์ของตนเอง ส่วนร่างกายของพวกเขา มีท่านประมุขปกป้องด้วยตนเองอยู่
แม้กระทั่ง ทางเข้าอาณาเขตหลิงอู่ ท่านประมุขก็เป็นคนเปิดเอง
“ไปเถิด” ท่านประมุขยิ้มให้ทั้งสองอย่างอ่อนโยน
“ขอรับ ซือจุน!”
“เจ้าค่ะ ซือจุน!”
เจียงหลีและคุนอู๋ เอ่ยแสดงความเคารพซือจุนพร้อมกัน
ดวงตาของท่านประมุขมีรอยยิ้มปรากฏอยู่ หยุดการปล่อยพลัง มองไปด้านบน คล้ายกับพฤติกรรมของคนผู้สูงอายุทั่วไป สายตาของเขา เริ่มจากมองไปทางเจียงหลีแล้วมองไปทางคุนอู๋
คุนอู๋มีความรู้สึกซึ้งใจ ยิ้มแล้วเอ่ย “ซือจุนวางใจเถิด ข้ารู้ว่าศิษย์น้องเล็กเป็นศิษย์รักของท่าน ข้าจะดูแลนางเป็นอย่างดี ไม่ให้ใครมารังแกนางได้”
เจียงหลีปิดปากเงียบ
ท่านประมุขกลับหัวเราะออกมาสั้นๆ แล้วเอ่ยกับเขา “พวกเจ้าล้วนเป็นลูกศิษย์ที่ข้ารัก อยู่ในอาณาเขตหลิงอู่ไม่ต้องหาเรื่อง แต่ก็ไม่ต้องกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นด้วย”
“ทราบแล้วขอรับ” คุนอู๋หัวเราะ
คำพูดพวกนี้ เอาไว้กำชับเด็กน้อยอย่างเจียงหลียังจะดีกว่าเสียอีก เขาอายุเท่าไรกันแล้ว ยังโดนกำชับอีก
ทางเข้าอาณาเขตหลิงอู่เปิดออกแล้ว เจียงหลีและคุนอู๋หาที่นั่งของตนเอง วิญญาณถูกดูดเขาไปในอาณาเขตหลิงอู่
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่เจียงได้เข้ามาอาณาเขตหลิงอู่ เมื่อคิดถึงหลายสิ่งที่ต้องประสบพบเจอตอนเข้ามาในอาณาเขตหลิงอู่ครั้งแรกนั้น นางก็ยิ้มขึ้นมา ปล่อยตัวตามสบาย ปล่อยให้เป็นไปตามเรื่องราว
“ศิษย์น้องเล็ก หากเจ้าอยากได้วิญญาณยุทธ์ที่อยู่ในใจก็บอกข้า ศิษย์พี่จะช่วยเจ้าหา” คุนอู๋ยืนอยู่ข้างเจียงหลี ใบหน้าที่งดงามของเขามีรอยยิ้มปรากฏอยู่
เจียงหลีครุ่นคิดไปชั่วครู่ แล้วเอ่ยกับคุนอู๋ “ข้าอยากได้ประเภทโจมตี แต่ยังไม่ได้เลือกไว้”
“ในอาณาเขตหลิงอู่ มีวิญญาณยุทธ์ประเภทโจมตีและป้องกันมากมาย ยังไงก็ไม่ต้องรีบ พวกเราค่อยๆ หาก็ได้” คุนอู๋เอ่ย
“อืม” เจียงหลีพยักหน้า
“ไปเถอะ” คุนอู๋พเยิดคาง พาเจียงหลีเดินเข้าไปทางภูเขานับแสนลูกในอาณาเขตหลิงอู่ …
ณ ตำหนักเย่า เสิ่นฉงอยู่ในโรงหมักและกลั่นสุรา เสียงของน้ำไหลดังออกมา
เว่ยจี๋ยืนจ้องอย่างตื่นเต้นอยู่ข้างๆ ในดวงตาที่เรียวยาวสวยงามนั้น มีน้ำตาคลออยู่แต่แรกแล้ว
ไม่ง่ายเลยจริงๆ ไม่ง่ายเลย!
เขายื่นเฝ้ามาสองเดือนเต็มๆ ในสุดก็ได้เห็นอาจารย์เสิ่นฉงหมักและกลั่นสุราแล้ว!
ยังดีที่ตอนนี้เว่ยจี๋เป็นเพียงเศษเสี้ยวของกิเลส ไม่ใช่คนจริงๆ ไม่เช่นนั้นใจของเขาคงเต้นจนทะลุออกมาแล้ว
ก็องๆ แก๊งๆ
เสิ่นฉงสวมเสื้อขาวทั้งตัว ยืนอยู่ข้างๆ แอ่งน้ำแร่ ใช้กระบวยไม้ตักน้ำแร่ที่ไหลลงมาจากภูเขา ขึ้นมาบริเวณริมผีปากเพื่อดื่ม
ริมฝีปากของเขา ค่อยๆ แตะโดนตรงขอบ น้ำแร่ที่ใส่สะอาดไม่กี่หยด ไหลออกจากมุมปากของเขามาบริเวณคาง และไหลลงบนพื้น
เว่ยจี๋เบิกตาโตเพื่อจ้องมอง ไม่อยากพลาดแม้เพียงชั่วขณะที่เสิ่นฉงกลั่นสุรา แต่ว่า ในขณะที่เขามองฉากตรงหน้านี้ อยู่ๆ กลับทำให้เขาชะงักงันไปชั่วครู่
สายลมอ่อนๆ พัดผ่านใบไผ่พลิ้วไหว เข้ามาภายในห้องกลั่นสุรา ผสานกับความหอมของกลิ่นสุราที่ยังคงเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย ทำให้ชวนหลงใหลยิ่งนัก เสิ่นฉงที่สวมชุดสีขาว โดนสายลมอ่อนพัดมุมเสื้อเลิกขึ้นมา ผมยาวดำขลับดูราวกับเต้นรำอยู่ในสายลม ติดแนบไปตรงบริเวณแก้มของเขาอย่างไม่ตั้งใจ เขาไม่ได้ใส่ใจ ยกมือขึ้น ปัดผมลงมา
สีหน้าท่าทางของเขา ดูอ่อนโยนอยู่เสมอ ท่าทางที่เชื่องช้าแต่กลับดูระมัดระวังรอบคอบไม่มีใครเทียบได้ ในทุกๆ ขั้นตอน เขาล้วนทำด้วยความตั้งใจ
เวลาค่อยๆ ผ่านไป เว่ยจี๋เริ่มมีความลุ่มหลง
เขาคิดว่าการที่มองเสิ่นฉงกลั่นสุรา เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยม
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์