ลู่เจี้ย!
ในใจของเจียงหลี เรียกชื่อเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว ราวกับสั่นสะท้านมาจากวิญญาณ
นางหยุดต่อต้านความดื้อรั้น ยืนอยู่กับที่ ปล่อยให้ใครบางคนปิดกั้นการมองเห็นของนางไว้อย่างนิ่งสงบ การเข่นฆ่าด้านนอก ไม่เกี่ยวข้องกับนางแล้ว
ณ เวลานี้ ในความมืด นาง ‘เห็น’ ลู่เจี้ยในอดีตทุกๆ ขณะ
ครั้งแรกที่เผชิญหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างวางแผนคิดทำร้ายกันและกัน เราทั้งสอง…ให้ความอบอุ่นแก่กัน…
ลู่เจี้ย!
ลู่เจี้ย ลู่เจี้ย!
ความหวานซึ้ง ความเศร้าโศก การจากลา การได้อยู่ด้วยกัน ทั้งหมดเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน และชัดเจนจนนางกลัวภพหน้า และภพต่อๆ ไปจะลืมไม่ลง
ลู่เจี้ย ข้าอยากบอกเจ้าว่า เจ้าคือความรับผิดชอบของข้า
นางเคยสารภาพรักอย่างเด็ดเดี่ยว และเพิกเฉยกับความเจ็บปวดที่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันในดวงตาของเขา
ลู่เจี้ย เจ้าไปเถิด
ก่อนที่เขาจะตาย นางเคยฝืนความตั้งใจจริงที่พูดประโยคนี้กับเขา ความจริงแล้ว นางเสียดายมาก เสียดายตั้งแต่ช่วงวินาทีที่เขาจากไป
แต่ทว่า นางยิ่งไม่อาจทนเห็นเขาทนทรมานเจ็บปวดอยู่เช่นนี้
ลู่เจี้ย กลับมาเร็วๆ นะ อย่าทิ้งข้าไว้คนเดียวนานๆ
เขามองนางเป็นกิเลส ยิ่งปล่อยวางเร็วยิ่งดี แต่เขากลับทำไม่ได้ ยิ่งเข้าใกล้ความสับสนนั้นทีละก้าวๆ ในที่สุดเขาก็กลับมาอยู่ข้างกายนาง
เขาบอกกับนางว่านางเป็นภรรยาของเขา เขาจะอยู่กับนางชั่วนิรันดร์
ภายใต้กรงเล็บที่ดุร้าย เจียงหลียืนหันข้างเห็นเพียงใบหน้าอันมีเสน่ห์เพียงครึ่งซีก เวลาราวกับถูกหยุดไว้อย่างนั้น ลมพัดอย่างบ้าคลั่ง พัดผมยาวและแขนเสื้อของนางพลิ้วไหว
ในดวงตาสีอ่อน สะท้อนภาพผู้หญิงท่าทางนิ่งเงียบ และมองเห็นนางยกริมฝีปากแดงขึ้นยิ้มเบาๆ
นางกำลังยิ้ม!
ในดวงตาสีอ่อนที่หรี่ลงเล็กน้อยเต็มไปด้วยความสงสัย
จนถึงบัดนี้ เขายังไม่รู้ว่าภรรยาที่เฉลียวฉลาดของเขา รู้ตัวตนของเขาตั้งนานแล้ว
ดังนั้น เขาไม่เข้าใจ สงสัย และไม่ทราบอธิบายความหมายในรอยยิ้มของหญิงสาวตรงหน้าได้
“อ๊ากกก! ไว้ชีวิตข้าเถิด…!”
อ๊ากกกก!
โฮกกก!
“…”
ทางด้านหลัง เสียงคำรามของวิญญาณยุทธ์ เสียงร้องขอชีวิตของเหล่ายอดฝีมือสกุลจงซาน ราวกับดังมาจากโลกอื่น ใครก็มิอาจรบกวนช่วงเวลาอันสงบของพวกเขา
ในที่สุด พวกที่น่าสงสารทั้งสามคนกลับไม่สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจ และถูกฝูงวิญญาณยุทธ์ที่อำมหิตบดขยี้ จนร่างฉีกเป็นชิ้นๆ แล้วหายไปในอาณาเขตหลิงอู่
การลงโทษสิ้นสุดลง เหล่าวิญญาณยุทธ์แต่ละตัวก็สลายไป เหลือเพียงร่างสูงใหญ่สีขาวเงิน และยังคงปรากฎผู้หญิงเจ้าเสน่ห์ยืนเงียบๆ อยู่ด้านหน้าเขา
อุ้งมือที่ปิดกั้นตรงดวงตา ในที่สุดก็ค่อยๆ ลดลงมา เขามองเห็นใบหน้าผู้ทรงเสน่ห์ที่สุดมีรอยยิ้มและปิดตาไว้
ความสงบสุขเพิ่มขึ้นมาก ความหยิ่งผยองก่อนหน้านี้ลดลงไปมาก
ทันใดนั้น นางกะพริบตาเบาๆ หลายครั้ง ดวงตาก็ค่อยๆ ลืมขึ้น
เจียงหลีตื่นขึ้นจากความทรงจำ การมองเห็นทางด้านหน้าจากที่เลือนลางกลับชัดเจนขึ้น ในดวงตาสว่างขึ้น สะท้อนภาพของใครบางคนที่ท่าทางเหมือนเดรัจฉาน
คนหนึ่งคนกับเดรัจฉานหนึ่งตนยืนตรงข้ามกัน ในดวงตามีเพียงกันและกัน
เหตุใดจึงกลับมาเกิดเป็นเดรัจฉาน เหตุใดหลังจากที่เจ้ากลับมาเกิดใหม่แล้ว ยังจำข้าได้ ยังปฏิบัติกับข้าเหมือนเช่นแต่ก่อน ปกป้องข้า รักข้า เคียงข้า ความสงสัยมากมายวนเวียนอยู่ใน นใจเจียงหลี

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์