ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 6
ลู่เจี้ยกล่าวมาขนาดนี้แล้ว หากเจียงหลียังไม่เข้าใจอีกก็นับว่านางช่างเป็นคนโง่เขลายิ่งนัก!
กว่าหลายชั่วยาม นางพยายามคาดเดาความนึกคิดของลู่เจี้ย นางเข้าใจว่าตนเองเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าการประจันหน้ากันจะถูกชายผู้นี้มองออกอย่างทะลุปรุโปร่งตั้งแต่แรก
เขาเพียงแค่เห็นระดับฝีมือของนางท่ามกลางสนามประลอง ฉะนั้นจึงพานางกลับมาด้วย หรือแม้กระทั่งการรับรู้ถึงตัวตนของนาง คงเป็นเพราะพานางกลับมาแล้วสั่งให้คนไปตรวจสอบภายหลัง หลังการลับฝีปากหรือหยั่งเชิงเพื่อลวงสังหารก็เพื่อจุดประสงค์เดียวเท่านั้น คือให้นางเผยความสามารถและคุณค่าในตัวนางออกมาให้เป็นที่ประจักษ์
ผู้อารักขาของตระกูลลู่หากมีเพียงแค่ความกล้าหาญคงใช้การมิได้ นางกลับทำตามข้อตกลงของลู่เจี้ย ยอมเดินเข้ามาในหลุมพรางของเขาทีละก้าวเอง เพื่อปกป้องชีวิตจึงต้องใช้สติปัญญาอย่างหนักเพื่อรับมือกับเขา จึงถูกเขามองนางผู้นี้อย่างทะลุทะลวงอย่างเสียมิได้ หากอยากแอบซ่อนไว้ก็คงไม่มีแม้แต่โอกาส
ฉะนั้นนี่จึงเป็นเพียงสนามทดลองเท่านั้น! ดูสิว่านางจะมีคุณสมบัติพอผ่านบททดสอบการเป็นผู้อารักขาของตระกูลลู่หรือไม่
เจ้าเล่ห์นัก! ฉลาดอย่างกับปีศาจ! เจียงหลีสบถในใจ นางพอจะเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าทำไมไก่อ่อนอย่างลู่เจี้ยถึงสามารถเอาชนะใจผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของตัวเองได้ เขาอาจจะไม่เก่งในด้านบู๊ แต่ทว่าทั้งหน้าตาดีและสติปัญญาเป็นเลิศ! แน่นอนว่านางไม่ได้มองข้ามพลังบางอย่างที่ปะทุออกมาจากตัวของลู่เจี้ย ขณะเดียวกันนางก็นึกแค้นใจ ใครกันช่างลือไปได้ว่าลู่เจี้ยนอกจากหน้าตาดีก็ไม่มีสิ่งอื่นใดอีก ถอนหายใจเงียบๆ ยาวๆ หนึ่งครั้ง เจียงหลีคงต้องยอมรับชะตากรรมครั้งนี้เสียแล้ว
ช่างเถอะ ดีเสียอีกที่ไม่ต้องมอดม้วยไปเสียก่อน ให้ทุกอย่างมันค่อยเป็นค่อยไป ถึงแม้ตระกูลลู่ใกล้จะพังพินาศย่อยยับเต็มทีแล้ว แต่ในเมื่อก้าวเข้ามาที่นี่ตั้งแต่แรก การพึ่งพิงบารมีตระกูลลู่ก็นับว่าสามารถทำให้อยู่อย่างปลอดภัยชั่วคราวได้ ทั้งหมดทั้งมวลคงต้องรอจนกว่าข้าจะเข้าใจโลกแห่งนี้แล้วค่อยว่ากัน เจียงหลีนึกปลอบตัวเองในใจ
…
“เรียกคนเข้ามา”
เสียงของลู่เจี้ยทำให้เจียงหลีพลันตื่นจากภวังค์ ชายผู้นี้คิดจะเล่นอะไรอีก
ข้างหลังร่างนางมีเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามา
ไม่นานนักเจียงหลีก็ได้กลิ่นเครื่องประทินโฉมหอมจางๆ จากนั้นร่างของหญิงงามสองนางในชุดพลิ้วไสวปรากฏอยู่ในสายตาและยืนประกบซ้ายขวาของนาง
“นายน้อยเจ้าคะ”
“นายน้อยเจ้าคะ”
แม่นางทั้งสองย่อคำนับ
ลู่เจี้ยยกมือขึ้นชี้สั่งเบาๆ “พานางออกไปแล้วจัดการให้เรียบร้อย”
“เจ้าค่ะนายน้อย”
บ่าวรับใช้สองคนรับบัญชาพร้อมเพรียงกัน ขณะที่หันมาเผชิญหน้ากับเจียงหลีสีหน้าของพวกนางก็แปรเปลี่ยนไร้ซึ่งความยำเกรงโดยสิ้นเชิง กระจ่างชัดว่าเย็นชาถึงเพียงไหน
“ตามพวกข้ามาซิ” หนึ่งในบ่าวรับใช้เอ่ยขึ้นในน้ำเสียงนั้นมิได้ให้เกียรตินางเลยสักนิด
เจียงหลีไม่คุ้นเคยกับน้ำเสียงเยี่ยงนี้นัก ทว่ากลับไม่พูดอะไร นางเข้าใจสถานการณ์ของตนเองในตอนนี้ดี นางในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับบ่าวรับใช้คนหนึ่ง ฐานะของนางจะไปเทียบอะไรกับอนุสาวงามข้างกายของลู่เจี้ยได้ล่ะ
เจียงหลีลุกขึ้นยืน นางยิ้มให้กับลู่เจี้ยอย่างมีเลศนัย จากนั้นจึงหันร่างออกไปพร้อมกับบ่าวรับใช้สองคน ลู่เจี้ยเผยนัยน์ตาวาวโรจน์ เพราะรอยยิ้มนั้นของนางตอนเดินออกไป และก็เพราะภายใต้เงาหลังอันบอบบางของนางเผยให้เห็นถึงความเย่อหยิ่งทระนง
นางเย่อหยิ่งอะไรอยู่ ลู่เจี้ยไม่เข้าใจนัก
“เจ้าอยู่ที่นี่ชั่วคราวไปก่อน ในนี้เตรียมน้ำอาบไว้ให้และยังมีผ้าที่ซักไว้แล้วด้วย ประเดี๋ยวจะมีคนเอาข้าวและยามาให้ จัดการเรียบร้อยแล้วเจ้าก็รออยู่ที่นี่อย่าไปเพ่นพ่านที่ไหน รอจนกว่านายน้อยจะเรียกหล่ะ”
บ่าวรับใช้สองนางพาเจียงหลีมาที่ห้องๆ หนึ่ง เมื่อสั่งเสร็จก็ระเห็จออกไป
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราชินีพลิกสวรรค์