ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 63

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 63 ชื่อเสียงสมคำร่ำลือ

เสียงกลองหยุดลง รอบๆ เวทีการประลองทรงกลมเต็มไปด้วยผู้คน หลีเสวี่ยเฟิงยืนอยู่บนเวทีคนเดียว ถูกผู้คนจับจ้อง เหงื่อซึมฝ่ามือ

คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเจอกับไป๋หลี่เฟิ่งตั้งแต่รอบแรก

ในการประลอง พลังเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้าหากว่าแพ้ในรอบแรก จะส่งผลกระทบกับเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

ทันใดนั้น ผู้คนแหวกออกเป็นทาง ผู้คนทั้งสองฝั่งนั้นพากันมองไปที่ด้านหลัง ทำให้หลีเสวี่ยเฟิงที่อยู่บนเวทีก็หันไปมองด้วย

เจียงหลีและหม่าหยวนจย่ายืนอยู่ท่ามกลางผู้คนก็มองไปทางนั้นเช่นกัน

เพราะนางอายุน้อย ตัวเตี้ย หม่าหยวนจย่าช่วยนางเบียดเข้าไปจนอยู่หน้าสุด สายตาไม่ถูกบดบัง

ในตอนที่คนที่สวมชุดสีกรมท่าปรากฏตัว ทำให้เกิดความวุ่นวายท่ามกลางผู้คน

“ไป๋หลี่เฟิ่งมาแล้ว!”

“ไป๋หลี่เฟิ่งจริงๆ ด้วย! ให้ความรู้สึกเย็นชายิ่งนัก”

“……”

เจียงหลีมองไปที่ชายผู้ที่เคยเจอกันสองครั้งเพราะโชคชะตา พอเขาปรากฏตัว นางก็ถอยหลังไปสองก้าวตามคนทั้งสองฝั่งที่แหวกทางออก

รังสีพลังแบบนั้น แพร่ออกมาเอง

แต่ใบหน้าของไป๋หลี่เฟิ่งยังคงสงบนิ่ง เหมือนกับว่าต่อให้ฟ้าดินล่มสลาย เขาก็ไม่รู้สึกอะไร สิ่งต่างๆ ภายนอก ไม่มีทางรบกวนเขาได้

จากสายตาของเขา เจียงหลีเห็นถึงความมุ่งมั่นและความดื้อรั้น นั่นคือสำหรับการแสวงหาการฝึกพลัง สำหรับแสวงหาจิตใจของผู้ที่แข็งแกร่ง

มองไปบนเวที การปรากฏตัวของไป๋หลี่เฟิ่ง ทำให้มู่หว่านโหรวยืนขึ้นอีกครั้ง เดินไปข้างหน้า สายตาจับจ้องไปยังชายที่เดินไปยังเวทีอย่างช้าๆ

สายตาที่เยือกเย็นของนางเป็นประกายระยิบระยับ เต็มไปด้วยความชื่นชม นางคือวิหคที่โบยบินอยู่บนสวรรค์ เป็นธรรมดาที่จะต้องคู่กับหงส์ที่แท้จริง นกยูงที่ป่วย ถึงแม้ว่าภายนอกจะงดงามเพียงใด ก็ไม่เหมาะสมที่จะอยู่เคียงข้างนาง

ไป๋หลี่เฟิ่ง พิสูจน์ให้ข้าเห็น ทำให้ผู้คนได้ประจักษ์ถึงความสามารถของเจ้า พิสูจน์ให้ข้าเห็นว่าเจ้าคือผู้ที่เก่งกาจที่สุดในยุคโฮ่วจิ้น! มู่หว่านโหรวมองตามไป๋หลี่เฟิ่ง แอบพูดในใจ

“การประลองครั้งนี้ ไม่ต้องกังวลผลลัพธ์เลยสักนิด แค่สามกระบวนท่าง่ายๆ หลีเสวี่ยเฟิงก็ต้องแพ้ราบคาบ” หนานอู๋เฮิ่นยิ้มแล้วพูด

อู๋เชียนมองเขา “การประลองครั้งนี้ยังไม่เริ่ม ท่านอาจารย์หนานพูดเช่นนี้ จะไม่เป็นการทึกทักเอาเองไปหน่อยหรือ” พูดอยู่ เขาก็แอบๆ มองมู่หว่านโหรวผู้อรชรอ้อนแอ้น พูดเสริมอีกว่า “แน่นอน ข้ายอมรับว่าไป๋หลี่เฟิ่งเก่งกาจมาก แต่ว่าเพียงสามกระบวนท่า…” เขาพูดไม่จบ ยิ้มแล้วก็ส่ายหน้า

“พวกเราดูก็รู้ ถึงแม้ว่าหลีเสวี่ยเฟิงจะมีพรสวรรค์ที่ไม่เลว แต่น่าเสียดาย ใจของเขายอมแพ้แล้ว สามกระบวนท่าถือว่าไว้หน้าเขามากแล้ว” รอยยิ้มของหนานอู๋เฮิ่นไม่เปลี่ยนแปลง แววตาไม่ปิดบังความชื่นชมที่มีต่อไป๋หลี่เฟิ่งเลยแม้แต่น้อย

ผู้มีอิทธิพลที่อยู่บนเวทีพูดคุยกัน

และที่ขอบเวทีการประลอง เจียงหลีจ้องมองทั้งสองคนที่อยู่บนเวที พูดด้วยความผิดหวังว่า “หลีเสวี่ยเฟิงต้องแพ้ในสามกระบวนท่าแน่”

หม่าหยวนจย่าพูดด้วยความแปลกใจ “คุณหนู หลีเสวี่ยเฟิงนี่คือคนที่เก่งกาจที่สุดแห่งเมืองเฉาหยาง หลิงซื่อระดับแปด เขาแพ้ไป๋หลี่เฟิ่งก็เป็นเรื่องปกติ แต่จะบอกว่าแพ้ในสามกระบวนท่า มันไม่เกินไปหน่อยหรือ”

เจียงหลีกวาดสายตา ในแววตาของหลีเสวี่ยเฟิงเผยให้เห็นถึงความขลาดกลัว นางไม่ได้อธิบายอะไร เพียงแค่พูดกับหม่าหยวนจย่าว่า “รอดูเถอะ”

ในตอนนี้ ไป๋หลี่เฟิ่งได้ยืนอยู่ตรงหน้าหลีเสวี่ยเฟิงแล้ว

ผู้ประลองทั้งสองคนอยู่บนเวทีพร้อมประลอง แต่กลับรู้สึกถึงพลังที่ต่างกัน เมื่อมองไปที่ไป๋หลี่เฟิ่ง หลีเสวี่ยเฟิงใจเต้นรัว

ความตื่นเต้นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ปรากฏอยู่ในอารมณ์ของเขา

แค่เขากัดฟัน พลังก็ระเบิดออกมาจากร่างกายเขา หลังจากแสงสีทองระยิบระยับ เขาเบิกเนตรญาณขั้นหนึ่ง วิญญาณยุทธ์ที่หัวเป็นหมาป่า ตัวเป็นหมีปรากฏขึ้นทันทีทันใดอยู่ข้างหลังของเขาแล้วคำราม

“คือปีศาจเสี่ยวเย่ว์!” เนตรญาณขั้นหนึ่งของหลีเสวี่ยเฟิง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นปีศาจเสี่ยวเย่ว์ระดับห้า

“นี่เพิ่งจะเริ่ม ก็ใช้วิญญาณยุทธ์แล้วหรือ”

“เจ้าก็ไม่ดูเลยว่าคู่ต่อสู้เขาคือใคร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน