ราชินีพลิกสวรรค์ นิยาย บท 98

ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 98 นายน้อยปกป้องเจ้าเอง!
เด็กหนุ่มผู้นี้สง่างามยิ่งนัก ชุดฝึกฝนสีขาวที่สวมใส่ พออยู่ภายใต้แสงไฟ ราวกับต้นสาลี่หยกที่แกะสลัก เพียงแต่ในสายตาคู่นั้นของเขา กลับมีความเจ้าเล่ห์ มิหนำซ้ำยังดื้อดึง ทำลายความงามของร่างกายที่ดูไม่คลุกคลีกับราคีของโลกนี้ไปเสีย

“สาวน้อยเจ้าพูดกับใครอยู่หรือ” เขามองมาที่เจียงหลี ริมฝีปากที่เหมือนไฟค่อยๆ ยกขึ้น

สาวน้อย!

เจียงหลียกคิ้วขึ้น หึ น้ำเสียงนี้แฝงไปด้วยความกวนประสาท! “หลีกทางด้วย” นางกล่าวเตือนอีกครั้ง

“จะรีบออกไปทำไมเล่า ยืนชมการแสดงที่นี่สักครู่ไม่ดีกว่าหรือ” เด็กหนุ่มที่เหมือนกับต้นสาลี่หยกนี้ยังไม่หลีกทางให้ แต่กลัยเปิดเผยข้อมูลอะไรบางอย่างออกมา

ชมการแสดงงั้นหรือ เจียงหลีใจเต้น ก้าวเดินไปข้างหน้าต่อ เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็อยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่ม

เมื่อเข้าใกล้ นางมองเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มได้ชัดเจนขึ้น หลังจากที่นางมองเห็นอย่างชัดเจนแล้ว ในใจนางถึงจะมีความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่างขึ้นมา นางรู้สึกราวกับว่าเคยรู้จักเด็กหนุ่มผู้นี้

“สาวน้อย เจ้าชื่ออะไร” ในขณะที่เจียงหลีสำรวจตัวเขา เด็กหนุ่มก็ได้มองเจียงหลีอย่างชัดเจน เห็นลักษณะของนางอย่างชัดเจน หว่างคิ้วที่ดูลักษณะไม่ธรรมดา ใบหน้าถูกอกถูกใจ ทำให้เขาสนใจในตัวนางมากยิ่งขึ้น

เจียงหลีไม่อยากสนใจเขา กวาดตามองไปนอกถ้ำ ถึงเข้าใจว่าชมการแสดงที่เขากล่าวหมายถึงอะไร

ที่แท้ ไม่ไกลจากปากถ้ำนัก กำลังมีคนต่อสู้กันอยู่ เจียงหลีไม่รู้จักคนที่ต่อสู้ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

“นี่ ข้าคุยกับสาวน้อยอย่างเจ้าอยู่นะ ทำไมถึงไม่สนใจข้าบ้างเล่า” เจียงหลีไม่สนเขา แต่นี่กลับทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกสนใจนางมากยิ่งขึ้น

“สาวน้อย เจ้าอายุน้อยเช่นนี้ ทำไมถึงทำใบหน้าเย็นชาแบบนี้เล่านี่ ข้าพูดกับเจ้าอยู่ เจ้าไม่ตอบเป็นสิ่งที่เสียมารยาทมากนะ เจ้ารู้หรือไม่”

“สาวน้อย! สาวน้อย!”

“สาวน้อยเจ้าเป็นใบ้หรือ”

“สาวน้อย เจ้าดูว่าคุณชายคนนี้ดูหล่อเหลาหรือไม่ ชายหนุ่มรูปงามเช่นนี้มาพูดกับเจ้า เจ้าจะกล้าไม่สนใจได้งั้นหรือ”

“สาวน้อย……”

“หุบปาก!” เจียงหลีถูกเขากวนใจจนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หันหน้าไป จ้องมองตาเขาด้วยสายตาที่ดุเดือด

“……” เด็กหนุ่มตกใจจากสิ่งที่นางทำอย่างกะทันหัน จึงปิดปากเงียบสนิท

แน่นอน นี่ก็ไม่ได้เป็นการทำให้เด็กหนุ่มถอยง่ายๆ สายตาที่สนใจของเขากลับดูหนักแน่นขึ้น เขาปิดปากเงียบ ไม่ได้ส่งเสียงรบกวนเจียงหลีที่กำลังดูการต่อสู้อย่างตั้งใจ

แต่ว่า เขาก็ยังไม่หยุดเท่านี้ ค่อยๆ ยื่นมืออกไป จับแขนเสื้อของเจียงหลี

“ปล่อย” เจียงหลีถูกเขารบกวนอีกครั้ง นางต่อต้านการกระทำของเขา กัดฟันเตือน “ถ้าเจ้ายังไม่หยุดตอแย เช่นนี้เราออกไปประลองกันหน่อยดีกว่า”

ใครจะรู้ แววตาของเด็กหนุ่มเป็นประกาย แล้วเริ่มกล่าวว่า “เช่นนั้นก็ได้!”

นางไม่ได้มีเวลามากพอที่จะมาเล่นกับเด็กเหลือขอคนนี้ จะสู้กับเขา สู้ไปหาคู่ต่อสู้ข้างนอกจะดีเสียกว่า “ไปเถอะ พวกเราลองไปประลองดูกันสักตั้ง แต่ว่าบอกไว้ก่อน ถ้าข้าชนะเจ้า เจ้าต้องบอกชื่อของเจ้าแก่

ข้า ตกลงหรือไม่ แม่สาวน้อย”

เหอะ เหอะ

เจียงหลีกระตุกมุมปาก นางถูกเขาดึงแขนเสื้อแล้วเดินไปยังปากถ้ำ ยืนอยู่ในบริเวณของหุบเขาโยวโยว

การปรากฎตัวของทั้งสอง สร้างความตกใจให้กับทั้งสองฝ่ายที่กำลังประลองกันอยู่ทางนั้น

พอเห็นพวกเขาหันมาทางนี้ สายตาที่เย็นชาของเจียงหลียังไม่ทันได้สาดไป ก็ได้ยินเสียงของเด็กหนุ่มคนนั้นกล่าวว่า “พวกเจ้าสู้ของพวกเจ้า พวกข้าสู้ของพวกข้า อย่ามารบกวนกันและกัน!”

จากนั้น ทั้งสองคนฝ่ายนั้นเก็บสายตา แล้วพวกเขาก็ต่อสู้กันต่อ โดยต่อสู้ไปด้วยและเดินไปไกลขึ้น ราวกับว่ากลัวพวกเขาสองคนจะเข้ามารบกวน