ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 837

ช่วงนี้นางเป็นฝ่ายกระตือรือร้นเข้าหาเขาก่อนเป็นพิเศษ

“ซุปนั่นมีประโยชน์จริง มันใหญ่กว่าก่อนหน้านี้มาก” มู่หรงเจี๋ยลอบสังเกตอย่างระมัดระวัง

จื่ออันตีมือเขา “ไม่ได้เป็นเพราะซุปเสียหน่อย”

นางล้มตัวลงนอน รู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย

“แล้วเป็นเพราะอะไรกัน?”

“เมื่อสตรีเปลี่ยนผ่านจากวัยเด็กหญิงเข้าสู่วัยสาวสะพรั่ง รูปร่างโดยรวมก็จะเปลี่ยนไปด้วย เริ่มแรกตอนที่ข้าอยู่กับท่าน กล่าวตามตรง ข้ายังไม่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่ร่างกายของข้าจะยังเติบโตได้มากขึ้น” ขณะที่จื่ออันกล่าวเช่นนี้ นางอดรู้สึกกระดากอายไม่ได้

สำหรับเด็กสาวอายุประมาณสิบหกถึงสิบเจ็ดปี นับว่าเข้าสู่วัยผู้ใหญ่อย่างสมบูรณ์

“จริงหรือ แล้วเจ้าจะสิ้นสุดการเติบโตเมื่อไร?” มู่หรงเจี๋ยขยับเข้าไปใกล้พลางเอ่ยถาม

จื่ออันหัวเราะคิกคักเห็นฟันขาวสะอาด แววตาสุกสว่างสดใส “ยี่สิบกระมัง”

มู่หรงเจี๋ยพลิกตัวแล้วกดร่างนางเอนลง “เมื่อวานนี้เจ้าบอกว่าเจ้ารักข้า”

“ใช่แล้ว” จื่ออันมองอีกฝ่ายด้วยดวงตาพร่ามัว

“แล้วเจ้าไม่ชอบข้าแล้วหรือ?” มู่หรงเจี๋ยถามยียวน

“เช่นนั้นข้าจะเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ ข้าชอบท่าน” จื่ออันเอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำ

มู่หรงเจี๋ยจุมพิตนางที่ริมฝีปาก เลื่อนมือไปประคองข้างกรอบหน้าของนางไว้ “เจ้าเพียงนึกสงสารข้ากระมัง? เจ้าคิดว่าข้าถูกพิษกู่ร่วมชะตาและกำลังจะตาย ดังนั้นเจ้าจึงบอกว่าเจ้ารักข้า”

จื่ออันผลักเขาออกห่างทันที ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “ตายอะไรกัน? ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“เจ้าคิดอย่างนั้นมิใช่หรือ?” มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นนั่งตาม เส้นผมยุ่งเหยิง ไม่หลงเหลือรูปลักษณ์สง่างามเช่นทุกครั้ง ทว่าดูอหังการและดื้อรั้น

จื่ออันเบือนหน้าไปอีกทาง “ข้าไม่อยากคุยกับท่านแล้ว”

มู่หรงเจี๋ยยื่นมือออกไปเชยคางนางขึ้น เห็นว่าแววตาของนางสั่นวูบไหว ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ฉับพลันใจของเขาก็อ่อนยวบลง “เด็กโง่ ข้าไม่มีวันปล่อยให้ตนเองตายแน่”