ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 570

สถาบันผู้กล้าตั้งอยู่ในเมืองฐานหลงหยาง

ชื่อฟังดูคล้ายกับเมืองฐานหลงเจียง แต่ทั้งสองเมืองต่างกันมาก เมืองฐานหลงหยางเป็นหนึ่งในเมืองฐานแรก ๆ ที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นเมืองฐานระดับ A และตั้งอยู่ใจกลางเขตอนุทวีป เมืองฐานหลงหยางได้ตั้งกฎและนโยบายมากมายซึ่งกลายเป็นตัวอย่างสำหรับเมืองฐานอื่น ๆ

ในทางกลับกันเมืองฐานหลงเจียงเป็นเมืองฐานระดับกลางซึ่งตั้งอยู่ริมชายแดนของเขตอนุทวีป

มีเมืองฐานหลายเมืองที่มีชื่อคล้าย ๆ กันโดยมีตัวอักษร “หลง” ร่วมกันซึ่งแปลว่า “มังกร”

ย้อนกลับไปในช่วงเริ่มต้นของโลก มังกรเป็นเจ้าเหนือหัวของอสูรร้ายทั้งหมด เมื่อมนุษย์เริ่มสร้างเมือง หลายคนตั้งใจที่จะใช้ตัวอักษร“ หลง” นี้ พวกเขาหวังว่าเมืองฐานของพวกเขาจะยืนหยัดอยู่ตลอดไป และจะสามารถทำให้อสูรป่าบางตัวหวาดกลัวได้ด้วยตัวชื่อ

แน่นอนว่าการเลือกดังกล่าวเป็นเพียงการสันนิษฐาน ยังคงเป็นยุคมืดเมื่อสร้างเมืองฐาน การใช้ตัวอักษรนั้นในชื่อเป็นเรื่องธรรมดา

สถาบันผู้กล้าตั้งอยู่ในเขตที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเมืองฐานหลงหยาง

สถาบันอันดับหนึ่งของเขตอนุทวีป มีอุปกรณ์ และโครงสร้างพื้นฐานที่ดีที่สุด นอกจากนี้ยังมีอาณาจักรลับซึ่งเป็นของสถาบันและนักเรียนสามารถฝึกฝนได้ มันเป็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก

นักเรียนมาจากเมืองฐานต่างๆ แต่มีความคล้ายคลึงกัน: ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนที่แข็งแกร่งและมีความสัมพันธ์พิเศษบางอย่าง ท้ายที่สุดเมื่อเทียบกับความสามารถแล้ว สายสัมพันธ์ก็มีความสำคัญอย่างมากเช่นกัน ด้วยทรัพยากรและการสนับสนุนที่เพียงพอ แม้แต่นักเรียนที่มีความสามารถต่ำก็สามารถอยู่เหนือคนรอบข้างได้

คนรวยสามารถเปลี่ยนลูกหลานให้กลายเป็นเศรษฐีได้อย่างง่ายดาย

ในทางกลับกันคนทั่วไปบนท้องถนนอาจต้องดิ้นรนไปตลอดชีวิตเพื่อความหวังที่จะเป็นเศรษฐี

ไม่ควรอิจฉาคนอื่น ทรัพยากรจำเป็นต้องสะสมและนั่นเป็นสิ่งที่ผู้คนขาด เป็นเรื่องดีอยู่แล้วที่ใครบางคนสามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้เมื่อบรรพบุรุษของเขาหรือเธอต้องทนทุกข์กับความยากจน ตระกูลใหญ่มักมีรากฐานที่สร้างขึ้นมาหลายร้อยปี นั่นคือเหตุผลที่พวกเขามีสมาชิกจำนวนมหาศาล ตระกูลจะอยู่ได้อีกกว่าหนึ่งศตวรรษ

กำแพงสูงตั้งอยู่รอบสถาบันผู้กล้า และความเขียวขจีก็มีอยู่ทั่ว แม้ว่าสถาบันจะตั้งอยู่ในใจกลางเมืองฐานหลงหยาง แต่สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ค่อนข้างว่างเปล่า

นอกพื้นที่กว้างขวางที่มีพืชพันธุ์ ร้านค้าก็มีอยู่แน่นขนัด บางส่วนเป็นสาขาของร้านดังที่ดำเนินการอยู่ในหลายเมือง บางร้านจะมีคนดังรอต้อนรับแขกวีไอพี

เราสามารถเห็นคนดังทุกประเภทที่นั่น นักร้อง คนในวงการธุรกิจ คนในวงการแฟชั่น ฯลฯ คนเหล่านี้น่าจะมีเสน่ห์ที่อื่น แต่พวกเขาไม่มีอะไรพิเศษที่นี่ เพราะคนที่มีชื่อเสียงอย่างแท้จริงคือนักรบอสูร

ผู้คนสามารถเห็นนักรบอสูรหลายคนบินไปมา และพวกเขาได้กลายเป็นมากกว่าที่เคย

ภายในกำแพงสูงมีโลกกว้างใหญ่ มีภูเขาอยู่ในมหาวิทยาลัย ฐานถูกแต่งแต้มด้วยสิ่งปลูกสร้าง

ถัดจากน้ำตก

เหล่าชายหนุ่มกำลังโต้เถียงกัน

ด้านหลังชายหนุ่มมีอสูรหลายตัวซึ่งมีขนาดใหญ่และหายากในหนังสือภาพประกอบ ตรงกลางเป็นอสูรที่ดูน่าขนลุก แขนขาของมันมีใบมีดแหลมคมห้อยลากพื้น นั่นคืออสูรตระกูลปีศาจ ทาสโลหิต!

อสูรแบบนี้แทบไม่มีให้เห็นแม้แต่ในสถาบันผู้กล้า

“ เฮ้ เราเคยบอกนายหลายครั้งแล้วว่านี่คืออาณาเขตของพี่หนาน ใครบอกนายว่านายสามารถมาที่นี่ได้?” ชายหนุ่มร่างสูงจ้องมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของทาสโลหิต อีกฝ่ายเพิกเฉยต่อความรุนแรงและเจตนาฆ่าจากอสูร

“ นี่คือพื้นที่สาธารณะ มันกลายเป็นของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ชายหนุ่มผมดำโต้กลับ เขากำหมัดแน่น ชายหนุ่มที่มีความโกรธอยู่ในดวงตาคือฉินเส้าเทียน

ตระกูลใหญ่หลายตระกูลจะส่งว่าที่ผู้นำตระกูลมาเรียนรู้และฝึกฝนในสถาบันผู้กล้า

การสำเร็จการศึกษาจากสถาบันผู้กล้าเป็นหนึ่งในการทดสอบของตระกูลใหญ่ สำหรับว่าที่ผู้นำตระกูล

เขาหรือเธอจะไม่มีค่าพอที่จะเป็นผู้นำตระกูล หากไม่สามารถเรียนจบด้วยเกรดที่น่าพอใจจากสถาบันผู้กล้า

“ เป็นเพราะฉันพูดอย่างนั้น อย่ามาย้อน รีบไปก่อนที่ฉันจะหมดอารมณ์ ฉันไม่มีเวลามาเสียเวลากับพวกนายที่นี่” ชายหนุ่มร่างสูงฟังดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ นักเรียนที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่มีความหมายสำหรับเขา เขาเหนือกว่าพวกเขาทั้งในด้านเกรด และภูมิหลังของตระกูล “แก…”

ชายหนุ่มอีกคนกำลังจะคลุ้มคลั่งด้วยความโกรธ

หากมีใครบางคนจากเมืองฐานหลงเจียงอยู่ที่นี่พวกเขาจะสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้คือเย่หลงเทียน ซึ่งเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลเย่ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาหยุดเย่หลงเทียนไม่ให้ระบายความโกรธ เขากล่าวกับฉินเส้าเทียนว่า“ เส้าเทียนไม่เป็นไร ไปที่อื่นกันเถอะเพราะนี่คือที่ของรุ่นพีหนาน”

“ หืม นายดูฉลาดดีนิ?” ผู้ชายตัวสูงคนนั้นตะคอก

ในที่สุดฉินเส้าเทียนก็คลายหมัด และจากไป

เย่หลงเทียนตามเขาไป เขาไม่แม้แต่จะจ้องมองคนที่เอาแต่ใจก่อนจะจากไป ด้วยความที่เขาเป็นว่าที่ผู้นำตระกูล เขาตระหนักดีว่าเรื่องพวกนี้มันไร้สาระและมีแต่จะทำให้พวกเขาเดือดร้อน

“ อืม บางคนมาจากเมืองฐานที่ไร้ความสำคัญ พวกมันคิดว่าพวกมันเป็นใคร?”

“ใช่ ตระกูลของพวกมันไม่เคยมีนักรบอสูรในตำนานมาก่อน ฉันสงสัยว่ามันไปได้ทาสโลหิตมาจากไหน อสูรที่ดีกลับต้องมาเป็นของคนขี้แพ้”