ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 571

“ นี่คือเมืองฐาหลงหยาง” ชายวัยกลางคนบอกซูผิง

ชายวัยกลางคนรู้สึกว่าเขาหายใจได้มากขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าใกล้เมืองฐานขึ้นเรื่อย ๆ เขากลัวจนหายใจไม่ออกตลอดการเดินทาง เจตนาฆ่าจากชายหนุ่มคนนั้นทำให้ชายวัยกลางคนคิดว่าเขาอยู่กับสัตว์ประหลาดที่ดุร้าย และแทบจะถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยได้ทุกนาที

ซูผิงบอกมังกรเพลิงนรกให้บินตรงไปที่กำแพง

เขาเห็นชื่อเมืองแล้ว

หลงหยาง !

นั่นคือเมืองฐานระดับ A ระดับต้น ๆ !

ชื่อเสียงของเมืองฐานหลงหยางนั้นโด่งดัง แม้แต่คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกลตามพรมแดนของทวีปก็ยังมีรู้จักและเคยได้ยินชื่อเมืองฐานแห่งนี้ ผู้คนกล่าวว่าเมืองฐานนั้นรุ่งเรือง เต็มไปด้วยทิวทัศน์ที่สวยงาม นักรบอสูรกิตติมศักดิ์หลายคนเกิดที่นั่น

ว่ากันว่านักรบอสูรในตำนานจำนวนมากมีต้นกำเนิดมาจากเมืองฐานหลงหยาง

กองกำลังต่าง ๆ มากมายรวมตัวกันที่นั่น และพวกเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนลึกล้ำ

นอกเมืองฐาน

หลายคนกำลังขับรถเข้าไปในเมืองฐาน รถบางคันดูแปลก ๆ

“ ระบุตัวตนของคุณ!”

จากกำแพงเมืองมีนักรบอสูรกิตติมศักดิ์เข้ามาขวางซูผิง การปรากฎตัวของมังกรเพลิงนรกทำให้ทหารระดับกิตติมศักดิ์ตกใจเล็กน้อย แต่เขาสามารถสงบสติอารมณ์ได้

มังกรเพลิงนรกเป็นอสูรหายาก หากเป็นเมืองฐานอื่นการปรากฏตัวของมันจะกระตุ้นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตามมีนักรบอสูรที่ทรงพลังมากมายรวมตัวกันอยู่ที่นี่ มังกรเพลิงนรกไม่ใช่อสูรหายากเท่าไหร่นักในส่วนนี้ “ซูผิงจากหลงเจียง” ซูผิงกล่าว

นักรบอสูรกิตติมศักดิ์เลิกคิ้ว “ ผมกำลังถามระดับของคุณ ไม่ใช่ชื่อ นอกจากนี้ นี่เป็นครั้งแรกของคุณที่มาเมืองฐาน หลงหยาง ใช่ไหม? สมมติว่าคุณเป็นนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ คุณก็ยังไม่ได้รับอนุญาตให้บินตามระดับที่กำหนด เสียงดังจะทำให้ผู้อยู่อาศัยไม่พอใจ หากคุณต้องบิน ให้บินเกินระดับความสูงสองพันเมตร และจำกัดความเร็วไว้ที่ 200 เมตร/วินาที คุณเร็วเกินกำหนด!”

“ ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องชื่อ เรียกผมว่าเจ้าของร้านได้ถ้าต้องการ!” ซูผิงขมวดคิ้ว “ ผมจะระวังความเร็วเมื่อเข้าไปข้างใน ถอยออกไปถ้าไม่มีคำถามอะไรอีก!”

“ เจ้าของร้าน? ชื่ออะไร? ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน” นักรบกิตติมศักดิ์บ่นอย่างไม่พอใจ“ ผมคิดว่าคุณคงมาถึงระดับนี้ได้ไม่นาน ผมไม่เชื่อว่าคุณยังไม่มีฉายา ผมไม่สามารถยืนยันตัวตนของคุณได้หากคุณไม่บอก!”

“ผมบอกไปแล้วว่าผมยังไม่ได้เลือก ถ้าคุณไม่สามารถตรวจสอบได้ก็ให้ถือว่าผมเป็นคนที่ไม่ได้อยู่ในระดับกิตติมศักดิ์”

“ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ ถ้าคุณไม่บอกชื่อของคุณกับผม คุณต้องไปที่แถวตรงนั้น หากคุณไม่คิดว่าคุณควรได้รับการปฏิบัติในฐานะนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับกิตติมศักดิ์จะไม่ได้รับอนุญาตให้บินเข้าไปในเมืองฐาน”

นักรบอสูรกิตติมศกัดิ์นั้นไม่ได้เป็นมิตรต่อไป เขาคิดว่าซูผิงไม่น่าพูดกีด้วย

“ ท่านครับ ผมชื่อโม่เฟิงผิง จากสถาบันผู้กล้า และนี่คือบัตรผ่านประตูของผม คุณช่วยให้เราเข้าไปได้ไหม?” ชายวัยกลางคนไม่คิดว่าพวกเขาจะต้องมาหยุดอยู่ที่กำแพงเมือง ไม่น่าเป็นไปได้สำหรับซูผิงเนื่องจากเขาเป็นคนที่แม้แต่อาจารย์ของเขาก็ยังเคารพนับถือ ดังนั้นชายวัยกลางคนจึงตัดสินใจช่วย

“ สถาบันผู้กล้า?”

นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ดูสงบลง “ผมขอตรวจสอบข้อมูลก่อน”

เขาพิมพ์หมายเลขบัตรผ่านของโม่เฟิงผิงลงในโทรศัพท์ และผลลัพธ์ก็ออกมาในไม่ช้า เขามองไปที่โม่เฟิงผิง “คุณนั่นเองอาจารย์จากสถาบันผู้กล้า คุณโม่ แล้วนักรบอสูรกิตติมศักดิ์คนนี้เป็นใคร?”

“ เขาเป็นเพื่อนของอาจารย์ผม” โม่เฟิงผิงยิ้มฝืน ๆ

“ เพื่อนของอาจารย์คุณเหรอ?” นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ประหลาดใจ เขาเห็นข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับโม่เฟิงผิงทางโทรศัพท์ ข้อมูลสาธารณะ มันบอกว่าอาจารย์ของโม่เฟิงผิงคือหานยู่เซียง… รองอาจารย์ใหญ่ของสถาบันผู้กล้า!

หานยู่เซียงมีชื่อเสียงมากในหมู่นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ เพื่อนของหานยู่เซียง? นักรบอสูรกิตติมศักดิ์เปลี่ยนทัศนคติของเขาที่มีต่อซูผิง “คุณคือซูผิง? ฉายาของคุณคืออะไร? ผมอยากจะรู้ “

“ คุณไม่คู่ควร”