ร้านอสูรดวงดาว (Astral Pet Store) ร้านขายอสูรดวงดาว นิยาย บท 572

ลมกระโชกแรงพัดเข้าหาชายหนุ่มกลุ่มนั้น

ผมและเสื้อของพวกเขาปลิวไสวไปตามสายลม

พวกเขาถูกแช่แข็งทันที

ชายหนุ่มพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถหันหลังกลับได้ หัวใจของพวกเขาสั่นเทา พวกเขารู้สึกว่ามีดวงตาคู่หนึ่งที่ควรเป็นดวงตาของปีศาจกำลังจ้องมองมาที่พวกเขา

เมื่อพวกเขาเห็นภาพแล้วพวกเขาก็มั่นใจว่าตัวเองเป็นคนโง่ มังกรลงมาจากฟ้า

ที่ยืนอยู่บนไหล่ของมังกรมีชายที่ยืนกอดอก เขามองลงมาจากที่สูงอย่างเย็นชา

ชายหนุ่มมั่นใจว่าเขาคือเจ้าของจิตสังหารที่พวกเขารู้สึก

“นั่นคือ…”

เด็กชายที่ถูกทำร้ายนอกผนึกถูกมังกรผลักออกไป เขาคลานขึ้นมาและจ้องไปที่อสูรร้าย เขาประหลาดใจ มันมีความคล้ายคลึงกับสายพันธุ์มังกรเพลิงนรก!

ถึงกระนั้นมันก็แตกต่างจากภาพของมังกรเพลิงนรกในหนังสือ

ในไม่ช้าชายหนุ่มที่ถูกทำร้ายก็สังเกตเห็นคนที่ยืนอยู่บนไหล่ของมังกรตัวหนึ่ง แม้แต่แสงแดดก็ไม่เพียงพอที่จะละลายน้ำแข็งในดวงตาคู่นั้น

เขา?

นักเรียนที่ถูกรุมทำร้ายเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

เขาไม่เคยคิดว่าจะได้เจอซูผิงที่นี่

“ฮะ?”

ซูผิงสังเกตเห็นว่าคนที่ถูกทำร้ายเป็นคนที่คุ้นเคย เขาจำได้ในทันที

“สวี่คัง?”

คราบเลือดที่เขามี และสภาพที่น่าอับอายของเขาทำให้ซูผิงเดือดดาล

สวี่คังเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเกิดอะไรขึ้นในสถาบันผู้กล้า

เขาจำได้ว่าสวี่ลงทะเบียนในสถาบันผู้กล้าและหวังว่าจะได้เรียนต่อที่นี่ เขาเข้ามาได้เนื่องจากผลงานของเขาที่ลีกนักรบ

ทำไมเขาถึงกลายมาเป็นแบบนี้?

หวืด

ซูผิงยกมือขึ้น เขาใช้พลังดวงดาวดึงสวี่คังขึ้นมาจากพื้น เพื่อดูเขาใกล้ ๆ

สวี่คังไม่ขัดขืน จู่ๆเขาก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาเอาไว้ได้

เขาแทบจะไม่สามารถบรรยายความรู้สึกของการได้พบกับคนรู้จักในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยนี้ได้

“คุณรู้จักเขา?”

โม่เฟิงผิงรู้สึกประหลาดใจ

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย?” ซูผิงไม่ตอบคำถามของโม่เฟิงผิง เขาเป็นห่วงสวี่คังมากกว่า

สวี่คังสงบลงหลังจากที่อารมณ์ของเขาระเบิด เขาหน้าแดงด้วยความอายและก้มหัวลง “ ผมเป็นคนขี้แพ้ ผมจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าผมแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้อีกนิด”

“นายไม่ได้มาเรียนที่นี่เหรอ?” ซูผิงจ้องสวี่คัง

โม่เฟิงผิง ตกใจ เขามองไปที่สวี่คังอีกครั้ง มีบางอย่างเข้ามาในหัวของ โม่เฟิงผิง ที่ทำให้เขาหน้าซีดด้วยความตกใจ

“ ผม ผมเรียน”สวี่คังรู้สึกละอายใจมากยิ่งขึ้น เขารู้สึกอับอายเกินกว่าจะพูดออกมา “นักเรียนส่วนใหญ่มาจากตระกูลใหญ่ของเมืองฐานอื่นๆ พวกเขารวมกันเป็นกลุ่ม ผมไม่ได้เข้าร่วม ดังนั้นผมจึงถูกรังแก” เขาบิดเบือนความจริงเล็กน้อยเพื่อกู้หน้า

เขาต้องการเข้าร่วม แต่ไม่มีกลุ่มใดต้องการเขา

กลุ่มเหล่านั้นมีกฎเกณฑ์และข้อกำหนดของตนเองในสถาบัน เขาไม่ผ่านการทดสอบและถูกมองว่าเป็นไอ้ขี้แพ้มากจนไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นลูกสมุนของใครได้

เขากลับมาเป็นคนธรรมดา หากไม่มีสุนัขมังกรดำ เขาคงไม่สามารถแสดงความสามารถที่น่าทึ่งในลีกนักรบได้ถ้าเขาพึ่งพาตัวเองและอสูรของเขา

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขากลายเป็นนักเรียนที่แย่ที่สุดเมื่อเขามาถึงที่นี่ ความฝันและความหวังทั้งหมดที่เขามีเมื่อเขาได้เข้าร่วมสถาบันถูกทำลายลงเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เขาพยายามมาก พยายามหนักมากๆ แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะตามคนอื่น ๆ นักเรียนของสถาบันผู้กล้าต้องฝึกฝนทักษะทางกายภาพ และทักษะลับซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควร ไม่สามารถทำได้ในเวลาอันรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้นสวี่คังยังขาดภูมิหลังที่ดีอย่างที่นักเรียนคนอื่น ๆ มี เขาไม่สามารถซื้อยาและหนังสือทักษะได้มากมาย ความพยายามส่วนตัวจะมีความหมายเพียงเล็กน้อยเมื่อเป็นเช่นนี้

นั่นคือความเป็นจริง

แม้จะใส่พลัง 120% ก็ยังล้มเหลว

ซูผิงหน้าตึง เขาได้รู้สถานการณ์ทั่วไปในสถาบันผู้กล้าตามคำอธิบายของสวี่คัง“แล้วน้องสาวฉันล่ะ?” ซูผิงถาม

สวี่คังเข้าใจทันทีว่าทำไมซูผิงถึงมาที่นี่ “น้องสาวของคุณต่างออกไป เธอมีมังกรจันทราเหมันต์ที่คุณมอบให้ และอาจารย์ก็รักเธอ เธอไม่ได้อ่อนแอ กล่มบางกลุ่มเชิญเธอหลังจากที่เธอมาถึงไม่นาน”

“ นายรู้ไหมว่าเธอหายไป?” ซูผิงขมวดคิ้ว สวี่คังไม่รู้

สวี่คังตกตะลึง “หายไป? ยังไง? ผมคิดว่าเธอกำลังบ่มเพาะอยู่ในสถาบัน เธอหายไปได้ยังไง?”

“ เธอหายตัวไปเจ็ดวันแล้ว นายไม่ได้ยินอะไรเลยเหรอ? นายไม่ติดต่อกันเหรอ?” ใบหน้าของซูผิงขุ่นมัวยิ่งกว่าเดิม

สวี่คังหน้าแดง “ อาจารย์ที่รัก คุณก็เห็นสถานการณ์ของผม น้องสาวของอาจารย์มีอสูรที่อาจารย์ให้ ผมไม่สามารถคุยกับเธอได้บ่อยๆ ฐานะของเราต่างกัน มีเวลาว่างเท่าไหร่ผมก็ใช้มันไปกับการบ่มเพาะและจัดการกับคนพาลเหล่านั้น ผมจะไม่มีเวลาไปกวนน้องสาวของคุณด้วยซ้ำ…”

“อาจารย์?”

โม่เฟิงผิง รู้สึกประหลาดใจกับคำนั้น ซูผิงเป็นอาจารย์ของนักเรียนคนนี้เหรอ?

แต่ซูผิงดูเหมือนจะไม่แก่กว่าเลยเมื่อเทียบกัน

ซูผิงแสดงสีหน้าเคร่งขรึม เขาหันไปหา โม่เฟิงผิง “ นี่คือสิ่งที่สถาบันผู้กล้าเป็นใช่ไหม? ฉันคิดว่านักเรียนจะเพียงแค่เข้าร่วมการบรรยายและบ่มเพาะ ฉันไม่รู้ว่านักเรียนจะต้องมาต่อสู้! นายไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างเลยหรอ?”

โม่เฟิงผิง ฝืนยิ้มอย่างขมขื่น “ นักเรียนทุกคนมาจากตระกูลที่มีอำนาจ แม้แต่สถาบันก็ไม่สามารถหยุดสิ่งนี้ได้”