ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 101

บทที่ 101 ทำสงครามจิตวิทยากับหมอนักบุญ

จางจ้งจิ่งที่อยู่บนโลกเซียนก็ได้พิมพ์อย่างตื่นเต้น “เถ้าแก่ฉิง ไม่ทราบว่าเจ้าได้เอาชื่อของข้าไปทำอะไรในโลกเบื้องล่างอย่างนั้นรึ?”

เมื่อถูกถามโดยท่านหมอนักบุญแล้ว ฉิงเทียนจึงได้รู้สึกผิดขึ้นมาและคิดว่าหรือว่าท่านหมอจะรู้เรื่องที่เราอ้างชื่อของท่านเป็นอาจารย์สอนวิชาแพทย์ให้เรากันแน่นะ?

เขาจึงได้พิมพ์ตอบกลับไปอย่างเก้ๆกั้งๆ: “คือว่า ท่านหมอนักบุญครับ ผมได้บอกกับคนในโลกเบื้องล่างไปว่าคุณนั้นเป็นอาจารย์ของผมครับ จากผมจึงได้รับเขาเป็นศิษย์ในนามของคุณครับ”

“อะไรนะ เจ้ารับศิษย์โดยใช้ชื่อข้าอย่างนั้นเรอะ?” มองไปที่ข้อความที่ตอบกลับมาโดยหมอนักบุญแล้ว ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะตกใจขึ้นมา หรือว่าสิ่งที่เขาทำลงไปนี้จะเป็นสิ่งที่ผิดอย่างนั้นเหรอ?

จากนั้นเขาจึงได้ทักไปอยู่หลายหน แต่จางจ้งจิ่งที่อยู่ในโลกสวรรค์นั้นกลับยังสงบสติอารมณ์ไม่ได้อยู่พักใหญ่ๆ

“ถ้าเป็นอย่างนี้ ข้าก็จะสามารถรักษาวิชาแพทย์ของข้าเอาไว้ได้ โดยที่ไม่ทำผิดกฎของสวรรค์ด้วย” เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ จางจ้งจิ่งหมอนักบุญก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“เถ้าแก่ฉิงไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก หากว่าเจ้าไม่ได้เอาชื่อของข้าไปทำอะไรไม่ดี ส่วนเรื่องของลูกศิษย์ที่เจ้าไปรับมา ช่วยถ่ายรูปให้ข้าดูหน่อยได้ไหม?” เมื่อเห็นท่านหมอนักบุญตอบกลับมา

ฉิงเทียนจึงได้ถอนหายใจออกมา เมื่อสักครู่เขากังวลมากว่าท่านหมอนักบุญจะโทษเขาเสียแล้ว เขาจึงได้ถ่ายรูปของโจวซวี่ด้วยโทรศัพท์มือถือของเขาแล้วกดส่งรูปไปให้จางจ้งจิ่งดู

แล้วภาพขนาดใหญ่ของโจวซวี่ก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของจางจ้งจิ่ง ในรูปภาพนั้นเขาสามารถมองเห็นได้ทุกส่วนของโจวซวี่รวมถึงเครื่องในของเขาก็สามารถมองเห็นได้ด้วย

หลังจากที่มองดูโจวซวี่ในรูปได้สักพักใหญ่ๆแล้ว ท่านหมอนักบุญก็ได้ผงกหัวอย่างพึงพอใจและพูดขึ้น “ไม่เลวๆ เขานั้นยังสามารถที่จะเรียนรู้วิชาได้อยู่”

หลังจากนั้นเขาจึงได้เขียนข้อความลงไปในรูปที่ลอยอยู่: “ชายคนนี้เป็นลูกศิษย์ของข้าได้”

หลังจากที่ได้รับข้อความตอบกลับมาในโทรศัพท์มือถือ ฉิงเทียนก็ไม่คิดว่าท่านหมอนักบุญนั้นจะตอบตกลง จากนั้นโดยที่ฉิงเทียนยังไม่ทันได้พิมพ์ข้อความตอบกลับไป ก็มีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างปรากฏขึ้นมาในหน้าจอโทรศัพท์ของฉิงเทียนซึ่งเขาไม่รู้ว่าสัญลักษณ์นี้มันคืออะไร?

“สิ่งนี้คืออะไรครับ? ท่านหมอนักบุญ” ฉิงเทียนพิมพ์ถาม

หลังจากนั้นสักพัก ท่านหมอนักบุญก็ได้ตอบกลับมา: “นี่คือลิงก์ที่เข้าไปยังร้านของข้า เจ้าลองกดเปิดดูได้เลย”

ที่แท้ก็เป็นลิงก์นี่เอง ฉิงเทียนจึงได้กดเข้าไปดู แล้วเขาก็พบหน้าจอหนึ่งปรากฏขึ้นมาในโทรศัพท์มือถือของเขา ซึ่งมีตัวหนังสือขนาดใหญ่อยู่ในหน้าจอนั้นด้วยซึ่งเขียนเอาไว้ว่า “ยาลูกกลอนทองคำ”

ขอบเขตผู้ใช้: ต่ำกว่าเซียน

ราคา: 1 หินเซียน

โดยเฉพาะตอนที่ฉิงเทียนเห็นราคา ทำให้อดไม่ได้ที่จะตะลึง: ทำไมยาลูกกลอนทองคำถึงได้ถูกขนาดนี้ได้เนี่ย? ตอนที่เราเคยค้นหาในถาวเป่าสวรรค์มาก่อนเจอแต่ราคาเป็นพันหินเซียนทั้งนั้น

ดังนั้นเขาจึงได้พิมพ์ถามไป: “ทำไมยาลูกกลอนของท่านหมอถึงได้ถูกนักล่ะครับ?”

จางจ้งจิ่งผู้เป็นหมอนักบุญในโลกสวรรค์นั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นคำถามของฉิงเทียน จากนั้นเขาก็พิมพ์ตอบกลับมา: “ที่เจ้าเจอน่ะเป็นยาลูกกลอนสำหรับเซียนใช้ทานน่ะ ส่วนอันนี้สำหรับคนธรรมดาทาน ราคามันก็เลยต่างกันน่ะสิ”

หลังที่อ่านที่ท่านหมอนักบุญอธิบายแล้ว ฉิงเทียนก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่ายาลูกกลอนทองคำที่เขาพบในถาวเป่าสวรรค์นั้นมันเป็นยาอมฤต จึงไม่น่าแปลกที่ราคามันจะแพงมาก!

“ถ้าอย่างนั้นยาลูกกลอนทองคำที่เราเห็นในถาวเป่าสวรรค์นั้นก็เป็นยาอมฤตทั้งหมดน่ะสิ” ฉิงเทียนพูดกับตัวเองอย่างตกใจ จากนั้นเขาจึงได้พิมพ์กลับไปทันที: “ท่านหมอนักบุญครับ ยาลูกกลอนทองคำที่เห็นในถาวเป่าสวรรค์นั้นเป็นของเซียนทั้งหมดเหรอครับ?”

ท่านหมอนักบุญตอบ: “เพราะว่าลูกค้าในถาวเป่าสวรรค์นั้นเป็นเซียนกัน แน่นอนว่าพวกเขาจึงขายแต่ยาอมฤต

หลังจากที่ได้คำตอบมา เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วตะโกน: ม่าย แล้วอย่างนี้เราจะหาซื้อยาลูกกลอนได้ยังไง

หลังจากที่จางจ้งจิ่งส่งข้อความไป เขาก็ลูบหนวดของเขาและบ่นพึมพำกับตัวเอง “จะยกเว้นก็แค่เจ้านี่แหละ ที่เป็นของแปลกเพราะถาวเป่าสวรรค์นั้นล้วนแล้วแต่เป็นเซียน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน