ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 106

บทที่ 106 เศษเสี้ยว

มีเสียงระเบิดเกิดขึ้นมา แผ่นเหล็กเหล่านั้นได้มารวมกันกลายเป็นวงกลมห่อหุ้มเจ้าผีชาวญี่ปุ่นเอาไว้ โดยไม่มีทีท่าว่าจะเสียหาย อีกทั้งยังมีม่านแสงเลือดห่อหุ้มผีชาวญี่ปุ่นที่ถูกแผ่นเหล็กห่อหุ้มเอาไว้อีกชั้น

“ป๊อง” มีเสียงดังขึ้น เป็นเสียงของเผ่นเหล็กที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นราวกับไม่มีพลังแล้ว มันได้กลับกลายเป็นเพียงแค่แผ่นเหล็กธรรมดาๆ อยู่ในมือของเจ้าผีชาวญี่ปุ่น

เจ้าผีชาวญี่ปุ่นก็มองดูแผ่นเหล็กเหล่านั้นแล้ววางไว้ที่แขนของเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็ได้หันไปมองที่ฉิงเทียนที่กำลังนอนอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าที่มืดมนแล้วพูดขึ้นมา “แก….ทำลายความเหนื่อยนานนับทศวรรษของข้า ข้าจะทำให้แกรู้สึกตายเสียดีกว่าอยู่

เขาเดินไปหาฉิงเทียนด้วยความเกรี้ยวกราด และฉิงเทียนในเวลานี้ก็ไม่มีแรงเหลืออีกแล้ว

เดิมที ฉิงเทียนก็อ่อนแรงมากอยู่แล้วตอนที่เข้าใช้ท่าไม้ตายสุดท้าย แต่หลังจากที่กระเด็นไปเพราะแรงระเบิดนี้ ทำให้ฉิงเทียนนั้นไม่มีพลังวิญญาณเหลืออยู่เลย

ฉิงเทียนผู้ที่กำลังหน้าซีด จึงทำได้แค่จ้องมองเจ้าผีชาวญี่ปุ่นเดินมาหาเขาเท่านั้น โดยไม่สามารถทำอะไรได้เลย

เจ้าผีปีศาจเดินมาหาฉิงเทียนและจับฉิงเทียนเอาไว้ด้วยกรงเล็บที่น่ารังเกียจของมัน

“อ๊าก” ฉิงเทียนร้องออกมา ขาของฉิงเทียนถูกเจาะเป็นรู แล้วเลือดก็ไหลออกมาจากแผลอย่างต่อเนื่อง

มองดูฉิงเทียนที่กำลังเจ็บปวด เจ้าผีชาวญี่ปุ่นก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มแฝงความโกรธ “ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ปล่อยให้แกได้ตายสบายนักหรอก แกทำลายความพยายามนานทศวรรษของข้าทิ้ง ข้าจะปล่อยให้แกตายง่ายๆได้อย่างไร”

“ข้าจะทำให้แกต้องทุกข์ทรมาน” ขณะที่พูดอยู่ ก็ใช้ลิ้นที่แดงแจ๋ของมันเลียไปที่แผลของฉิงเทียน

“ช่างเป็นเลือดที่หอมหวานอะไรอย่างนี้ สมแล้วที่เป็นเลือดของผู้ฝึกตนจริงๆ ช่างต่างจากเลือดของคนธรรมดาๆลิบลับ” เขาพูดขณะที่กำลังหลับลิ้มรสความหวานของเลือด

มองไปที่เจ้าผีชาวญี่ปุ่นที่กำลังดื่มเลือดของเขาอยู่นั้น ฉิงเทียนก็ได้พูดขึ้นมา “ออกไปให้พ้นนะ เลือดของปู่แกไม่ได้มีไว้ให้แกดูดหรอกโว้ย”

เขาพูดแล้วเตะอย่างยากลำบากไปที่เจ้าผีชาวญี่ปุ่นที่มีร่างกายราวกับเปลือกไม้

“ไอ้หนู ตอนนี้แกน่ะเป็นเหยื่อของข้าแล้ว แกยังจะโหดร้ายกับข้าได้อีกรึ?” เขาจับที่ขาอีกข้างของฉิงเทียนขึ้นมาแล้วกัดด้วยฟันที่แหลมคมของเขา

“กรึก กรัก…” ลูกคอของเจ้าผีชาวญี่ปุ่นนั้นกลิ้งไปมาอย่างต่อเนื่อง เลือดที่ขาของฉิงเทียนนั้นได้สูญเสียไปอย่างต่อเนื่อง ซึ่งจะเห็นได้เลยว่าสีผิวที่ต้นขาของฉิงเทียนนั้นได้ซีดอย่างช้าๆ

เจ้าผีชาวญี่ปุ่นที่เดิมทีมีผิวเหมือนเปลือกไม้นั้นก็ได้กลับกลายเป็นสภาพเดิมอย่างช้าๆ

“เยี่ยม….” มันคำรามออกมา เจ้าผีปีศาจนั้นได้ลูบปากของมันและพูดอย่างตื่นเต้น

ส่วนฉิงเทียนที่นอนอยู่ที่พื้นนั้น ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือที่จะพูดอีกแล้ว เขาหายใจเหมือนคนกำลังจะตาย ราวกับว่าเขานั้นจะตายได้ทุกเมื่อ

ในเวลานี้ ฉิงเทียนทำได้แค่แอบท่องคาถาของสวรรค์โลกาในใจ ที่เขาทำเช่นนี้เพราะฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าสติของเขานั้นจะเลือนรางมากขึ้นเรื่อยๆ

ขณะที่เขากำลังท่องคาถาของสวรรค์โลกาในอย่างต่อเนื่องอยู่นั้น ฉิงเทียนก็รู้สึกได้ว่าเขานั้นเริ่มที่จะเข้าใจในฟ้าดินมากขึ้นเรื่อยๆ เดิมทีในตอนที่ฉิงเทียนได้ประสบปัญหาคอขวดตอนที่ฝึกวิชาสวรรค์โลกาอยู่นั้นเขาเองก็เคยท่องคาถามาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

แต่ทว่า ฉิงเทียนนั้นรู้สึกขึ้นมาได้ว่าเขานั้นเริ่มเข้าใจฟ้าดินอย่างลึกซึ้งมากในเวลานี้

เขารู้สึกได้ว่าร่างกายของเขานั้นเป็นเหมือนกับฟ้าดิน อวัยวะทุกส่วนในร่างกายของเขานั้นก็เป็นเหมือนกับทุกสิ่งที่อยู่ในฟ้าดิน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน