ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 105

บทที่ 105 เหล็กลึกลับ

“เยอะมาก” มองดูฝูงสัตว์ประหลาดที่หนาแน่นที่กำลังมุ่งหน้ามาหาฉิงเทียน ฉิงเทียนจึงรู้สึกตัวชาไปชั่วขณะหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้

เจ้าผีชาวญี่ปุ่นที่ยืนดูอยู่ห่างๆก็หัวเราะขึ้นมา “ไอ้หนู เป็นเหยื่อของข้าซะดีๆอย่าขัดขืน”

สัตว์ประหลาดทุกตัวที่มีได้เคลื่อนทัพมาด้านหน้าและยื่นกรงเล็บที่ยาวของมันออกมาและเปิดปากส่งกลิ่นเหม็น

“เฮ้อ สงสัยต้องตัดแตงโมอีกแล้วเรา” ฉิงเทียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ แล้วจากนั้นเขาก็บุกฝ่าเข้าไปในฝูงสัตว์ประหลาดด้วยดาบวิญญาณในมือของเขา

“บ้าเอ๊ย พ่นออกมาอีกแล้ว” ในขณะที่ฉิงเทียนบุกเข้าไป แน่นอนว่าเจ้าผีชาวญี่ปุ่นนั้นจะเรียนรู้จากบทเรียนในคราวที่แล้วและเห็นว่ามันพ่นบางอย่างออกมาจากปากของมัน

ของเหลวสีเขียวพุ่งออกมาจากปากของพวกมัน ทำให้ฉิงเทียนไม่สามารถเข้าใกล้ได้

“คิดว่าลูกไม้แบบนี้จะได้ผลกับฉันงั้นเหรอ?” ฉิงเทียนยิ้มอย่างดูถูก แล้วเขาก็ได้ทำท่าขว้างบางอย่างออกไปในฝูงสัตว์ประหลาด ดาบวิญญาณในมือของเขาได้พุ่งไปหาสัตว์ประหลาดทันที

“พลั่กๆๆ……” เพราะฉิงเทียนขว้างออกไปตอนที่เจ้าผีชาวญี่ปุ่นไม่ทันตั้งตัวและฝูงสัตว์ประหลาดก็อยู่กันเป็นหมู่มาก ทำให้พวกมันไม่สามารถหนีได้ทัน

หัวของเจ้าตัวประหลาดแถวหน้าก็ได้ถูกตัดขาดในทันที “บากะ บาก๊า…”

เมื่อเห็นลูกน้องของเขานั้นถูกตัดหัวขาดโดยฉิงเทียน เจ้าผีชาวญี่ปุ่นก็ตะโกนขึ้นมา

ส่วนฉิงเทียนนั้นก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี “แฮ่กๆ….” เขาเสียพลังวิญญาณไปอย่างมาก โชคยังดีที่การฝึกวิชาของฉิงเทียนนั้นทำให้เขาสามารถรวบรวมพลังวิญญาณจากภายนอกร่างกายของเขาได้ แต่ในเวลานี้เขาได้ใช้พลังวิญญาณเป็นอาวุธ ซึ่งถ้าใครได้เห็นก็รู้ได้ว่าฉิงเทียนนั้นเสียพลังวิญญาณไปมากแค่ไหน

โดยไม่ต้องคิดมาก ฉิงเทียนหยิบเอายาลูกกลอนออกมาจากกระเป๋าแล้วใส่เข้าไปในปากของเขา ทันทีที่เขากลืนยาลูกกลอนลงไป พลังวิญญาณของเขาที่แห้งเหือดไปแล้วนั้น ก็ได้กลับฟื้นคืนมาอีกครั้ง

สิ่งที่ฉิงเทียนทำไปทั้งหมดถูกเห็นโดยเจ้าผีชาวญี่ปุ่นแล้ว “เหะๆ เจ้าหนูนั้นมีพลังวิญญาณไม่พอใช้สินะ” เจ้าผีชาวญี่ปุ่นจึงคิด: ไอ้หนู ข้าจะผลาญพลังวิญญาณของเจ้าอย่างช้าๆ เขาได้ท่องคาถาอะไรบางอย่างแล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นฝูงสัตว์ประหลาดก็ได้บุกเข้าโจมตีฉิงเทียนอีกรอบ

“*น้องมึงสิ” ฉิงเทียนตะโกนคำด่าออกมา ซึ่งในตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่ลำบากมาก (*น้องมึงเป็นคำด่าที่คนจีนในอินเทอร์เน็ตนิยม คล้ายๆกับ แม่มึง นั่นแหละ)

ถึงแม้ว่าสัตว์ประหลาดเหล่านี้จะไม่ทรงพลังเท่ากับสองตัวที่ฉิงเทียนเจอที่บนพื้นดิน แต่จำนวนของสัตว์ประหลาดเหล่านี้มันมากเกินไป

พวกมันมาอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้เขาต้องเสียพลังวิญญาณไปเรื่อยๆ และที่ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้นไปอีกคือสัตว์ประหลาดเหล่านี้เริ่มที่จะระวังหัวตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆหลังจากที่ฉิงเทียนไล่ตัดหัวไป ตอนนี้พวกมันเริ่มฉลาดมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

ทุกครั้งที่เขาสู้ มันก็จะปกป้องหัวของตัวเองอย่างมาก มีผลทำให้อัตราการฟันโดนของฉิงเทียนลดลงไป

จากเดิมที่เขาสามารถฆ่าได้เป็นโหลด้วยดาบเดียว ตอนนี้เขาฆ่าได้แค่ 2-3 ตัวในดาบเดียวเท่านั้น

ยิ่งผ่านไปนานเท่าไร พลังวิญญาณของเขาก็ร่อยหรอลงเรื่อยๆ และยาลูกกลอนในกระเป๋าของเขาก็เริ่มร่อยหรอเรื่อยๆเช่นกัน

ดังนั้นฉิงเทียนจึงได้ไม่หยิบเอายาลูกกลอนออกมาจนกว่าพลังวิญญาณในร่างกายของเขาจะเกือบหมดเกลี้ยงจริงๆเท่านั้น ส่วนพวกสัตว์ประหลาดก็มีจำนวนลดลงไปมากเช่นกัน จากเดิมที่มีจำนวนแออัดในตอนนี้มีช่องว่างระหว่างกันกว้างมากแล้ว

ส่วนเจ้าผีชาวญี่ปุ่นที่เห็นว่าจำนวนลูกของเขาลดน้อยลงไปเรื่อย สีหน้าของเขาก็แย่มากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน แต่เมื่อเขาเห็นฉิงเทียนที่หน้าซีด และการเคลื่อนไหวของฉิงเทียนก็เริ่มที่ทื่อลงเรื่อยๆเช่นกัน เขาจึงได้พูดในใจ: ดูเหมือนแกจะกำจัดลูกน้องของข้าไปมากทีเดียว ข้าจะคอยดูว่าแกจะสามารถทนได้อีกสักกี่น้ำ”

ฉิงเทียนโดดหลบมาทางขวาเพื่อหลบกรงเล็บของสัตว์ประหลาดทางซ้ายและฆ่าสัตว์ประหลาดที่อยู่ทางซ้ายด้วยมือขวา แต่ก็ความบ้าคลั่งยังมาไม่หยุด แล้วศัตรูก็มาจากทางขวา แล้วกัดเข้าที่แขนของฉิงเทียน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน