ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 104

บทที่ 104 ฝูงสัตว์ประหลาด

สิ้นเสียงคำพูดของผีชาวญี่ปุ่น ก็รู้สึกได้ทันทีว่าบรรยากาศโดยรอบนั้นเปลี่ยนไป และมีสายลมพัดผ่านมา

ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าพื้นที่เขายืนอยู่นั้นสั่นไหวอย่างช้าๆ ฉิงเทียนนั้นคิดที่จะยกเท้าแล้วกระโดดออกไปจากตรงนี้ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าขาของเขานั้นมันติดอยู่กับพื้นและไม่สามารถยกเท้าขึ้นมาได้

“มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?” ฉิงเทียนคิดอย่างกระวนกระวาย

เมื่อเห็นท่าทีที่กระวนกระวายของฉิงเทียน ผีชาวญี่ปุ่นตัวนั้นก็หัวเราะออกมาแล้วพูดขึ้น “ข้าจะเป็นชาวญี่ปุ่นคนแรกที่ได้ฆ่าผู้ฝึกตนในประเทศจีน ข้าจะได้ล้างแค้นให้ตัวข้าเองแล้ว และเจ้าก็จะเป็นคนแรก แล้วจากนั้นก็จะมีคนอื่นๆตายตามเจ้าไปทีหลัง”

ยิ่งเขาพูดมากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งโหดร้ายมากยิ่งขึ้นเท่านั้นเมื่อคิดว่าต่อจากนี้ไปตัวเขานั้นจะได้ฆ่าพวกผู้ฝึกตนชาวจีนมากขึ้นและละเลงเลือดแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาในที่สุด

แต่ในเวลานี้ฉิงเทียนนั้นไม่มีเวลาที่จะมาสนใจเรื่องของท่าทีของผีชาวญี่ปุ่นแล้ว ขาของเขานั้นติดอยู่กับพื้นดิน และดวงจันทร์นั้นก็ค่อยๆถูกบดบัง พื้นดิน และต้นไม้รอบๆก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรทั้งสิ้น มีเพียงพื้นดินตรงที่ฉิงเทียนอยู่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นพลังวิเศษอะไรบางอย่าง หมุนเอาฉิงเทียนที่ยืนอยู่บนพื้นดินกลับลงไปข้างล่าง

“ที่นี่มันที่ไหนกัน?” ฉิงเทียนรู้สึกบรรยากาศหดหู่ที่อยู่รอบๆตัวเขา และไม่มีเสียง ไม่มีแสงโดยรอบและไม่มีแม้กระทั่งอากาศ ถ้าฉิงเทียนไม่ใช่ผู้ฝึกตนในชั้นเทียนเซียน เขาคงจะขาดอากาศตายไปแล้ว

แล้วฉิงเทียนก็รู้สึกได้ถึงรังสีอาฆาตขึ้นที่นี่ เขาจึงได้มองสำรวจไปรอบ

ทันใดนั้น ผีชาวญี่ปุ่นก็ได้พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น “ขอยินดีต้อนรับสู่กองทัพของข้า!”

ทันทีที่ผีชาวญี่ปุ่นพูดจบ ก็ได้มีแสงสีเขียวส่องสว่างไปรอบๆ

ในเวลานี้ ฉิงเทียนรู้สึกตกใจกับภาพที่อยู่เบื้องหน้าเขา เขาพบว่าที่นี่เป็นช่องว่างมิติที่มีขนาด 100 ตารางกิโลเมตร ซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดที่ดูคล้ายแบบเดียวกันกับที่เขาสู้ด้วยเมื่อครู่ ที่กำลังยืนตรงอย่างเป็นระเบียบราวกับเป็นกองทัพ

สัตว์ประหลาดเหล่านี้มีตัวที่ดูแตกต่างจากที่เขาสู้เมื่อสักครู่ สัตว์ประหลาดที่อยู่ที่นี่นั้นแต่งกายด้วยชุดแบบเดียวกับกองทัพประเทศญี่ปุ่น และผีชาวญี่ปุ่นนั้นก็ได้ยืนอยู่ด้านหน้าสุด

ในเวลานี้ผีชาวญี่ปุ่นนั้นไม่ได้โผล่มาเป็นเงาโปร่งใสแล้ว แต่เป็นเหมือนกับสัตว์ประหลาดเหล่านี้ ต่างตรงที่เขานั้นถือดาบญี่ปุ่นไว้ในมือของเขาด้วย อีกทั้งตาของเขานั้นไม่ใช่สีเขียวแต่เป็นสีแดง

ส่วนฉิงเทียนที่พบว่ามีเพียงแสงสีแดงที่ฉายขึ้นมาจากตาของผีชาวญี่ปุ่น ส่วนตัวอื่นๆนั้นยังไม่ได้ฉายแสงออกมาราวกับว่ายังไม่ทำงาน!

ฉิงเทียนจึงพูดในใจ: นี่มันอะไรกันเนี่ย? ทำไมถึงได้มีชาวญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เยอะมากขนาดนี้ที่นี่เนี่ย? และหากดูจากสถานการณ์นี้แล้วน่าจะมีจำนวนได้ซักกองร้อย และแถมยังอยู่ใกล้กับจิงตูอีก

ส่วนผีชาวญี่ปุ่นนั้นยังไม่เริ่มลงมือ แต่กลับใช้ตาสีแดงกลิ้งกลอกไปมาของมันเฝ้าดูฉิงเทียน

ราวกับแมวที่จับหนูได้ มันจะเล่นกับเหยื่อที่มันจับได้เสียก่อนแล้วจึงค่อยกินมัน

ฉิงเทียนเกลียดความรู้สึกที่เขาควบคุมอะไรเองไม่ได้แบบนี้มาก แต่ฉิงเทียนก็ได้ไม่ได้กรีดร้องอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะตกใจมากก็ตามที แต่สีหน้าของเขานั้นยังความสงบเยือกเย็นอยู่ได้แล้วถามกลับไป “พวกแกเป็นตัวอะไรกัน ปิศาจอย่างพวกแกมาทำอะไรที่แผ่นดินจิงตูของจีนกันแน่”

“บากะ ชาวจีนเนี่ยนอกจากจะหัวแข็งแล้วยังจะปากแข็งอีกต่างหาก” ผีชาวญี่ปุ่นพูดด้วยเสียงที่ดูน่ากลัวราวกับเสียงหมาป่าหอน “แต่ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะทรมานเจ้าอย่างช้าๆและไม่ปล่อยให้แกตายไปง่ายๆแน่”

“ข้าจะปล่อยให้เลือดของแกไหลออกมาอย่างช้าๆ และจะค่อยๆลิ้มรสอย่างช้าๆเพราะข้าไม่ได้ดื่มมันมาหลายปีแล้ว” จากนั้นหมอนั่นก็แลบลิ้นออกมาและเลียริมฝีปากบน

เมื่อเห็นเช่นนี้ฉิงเทียนก็รู้สึกขยะแขยงและพูดขึ้นมา “ยังไม่รู้เลยว่าใครจะฆ่าใครกันแน่ ฉันจะทำให้แกหนีออกไปจากแผ่นดินจีนและไม่กลับมาอีกเลย!”

แล้วผีชาวญี่ปุ่นก็ได้ยิ้มแบบแปลกๆแล้วพูดขึ้น “เจ้าคงจะคือฉิงเทียนสินะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน