ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 108

บทที่ 108 เพ่าฝู

หลังจากที่ฉิงเทียนถามจบ เด็กสาวก็ชูนิ้วโป้งขึ้นมาแล้วใช้ดวงตาที่กลมโตน่ารักของเธอจ้องมาที่เขาและพูดขึ้นด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ข้าไม่มีชื่อเจ้าค่ะ เพราะนายท่านยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ข้าเลยนะเจ้าคะ”

เมื่อได้ยินที่เด็กสาวพูดฉิงเทียนก็ถามกลับ “อะไรนะ เธออยากให้ฉันตั้งชื่อให้เธออย่างนั้นเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิเจ้าคะท่านเป็นนายท่านของข้า ถ้าท่านไม่ตั้งชื่อให้ข้า แล้วใครจะตั้งชื่อให้ข้าล่ะเจ้าคะ?” พูดจบเธอก็มองไปที่ฉิงเทียนอย่างจริงจัง

ฉิงเทียนรู้สึกพ่ายแพ้ต่อดวงตาที่ใส่ซื่อบริสุทธิ์ของสาวน้อยยิ่งนัก “ก็ได้ ฉันจะตั้งชื่อให้เธอเอง”

เมื่อได้ยินว่าฉิงเทียนตกลงที่จะตั้งชื่อให้เธอ เด็กสาวก็ร้องขึ้นอย่างมีความสุข “เยี่ยมไปเลย นายท่านจะตั้งชื่อให้ข้าล่ะเจ้าค่ะ จะต้องเป็นชื่อที่น่ารักเหมาะกับตัวข้าแน่ๆเจ้าค่ะ”

“จะตั้งชื่อเจ้าว่าอะไรดีนะ?” ฉิงเทียนลูบคางของเขาแล้วคิด “เสี่ยวเหมยเป็นไง?” ฉิงเทียนบอกชื่อที่เขาคิดออกมา

“ไม่เอาๆ ชื่อดูธรรมดาไปเจ้าค่ะ”

ทันทีที่เขาเอ่ยชื่อขึ้นมา ก็ถูกเด็กสาวปฏิเสธทันทันควัน “ถ้าอย่างนั้น เสี่ยวเยว่ล่ะ?”

“ไม่เอาๆ” เด็กสาวส่ายหัวอย่างรังเกียจ

………..

หลังจากที่ถูกเด็กสาวปฏิเสธไปหลายต่อหลายครั้ง

“แล้วเธอจะเอาชื่ออะไร หรือเธอจะตั้งชื่อเองก็ได้นะ!” ฉิงเทียนนั่งลงกับพื้นอย่างยอมแพ้

เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนพูด เด็กสาวก็ส่ายหัวของเธอแล้วพูดขึ้น “ไม่ได้เจ้าค่ะ ชื่อของข้านั้นจะต้องเป็นนายท่านตั้งให้ข้าเท่านั้นเจ้าค่ะ”

“โอ้สวรรค์ ได้โปรดช่วยข้าคิดชื่อดีๆด้วยเถอะ” ฉิงเทียนยื่นมือขึ้นไปบนฟ้าแล้วตะโกน

“นายที่ช่างทึ่มจังเลยนะเจ้าคะที่ไม่สามารถคิดชื่อดีๆได้” เธอพูดพร้อมกับยิ้ม

เมื่อได้ยินที่สาวน้อยพูดดูถูก ฉิงเทียนจึงได้พูดอย่างไม่พอใจ “นี่เราถูกเจ้าตัวน้อยแบบนี้ดูถูกซะได้ ดูเหมือนว่าเราจะโชว์ความสามารถให้เธอได้เห็นไม่ได้เลยแฮะ” เขาพูดแบบอยากตาย และคิดอย่างคิ้วขมวด

“จริงด้วยสิ! เรียกเธอว่าเพ่าฝูดีกว่า” ฉิงเทียนพลันนึกถึง*ขนมพัฟเค้กที่เขาชอบจึงได้พูดชื่อนี้ออกไป พูดจบเขามองดูเด็กสาวด้วยสีหน้าที่คาดหวังและคิดในใจ: หวังว่ารอบนี้จะได้นะ (*เพ่าฝูต้านเกา泡芙蛋糕 แปลว่าขนมพัฟเค้ก)

“เพ่าฝู เพ่าฝู” เด็กสาวพูดสองคำนี้ซ้ำไปซ้ำมา

หลังจากนั้นสักพัก เด็กผู้หญิงก็พูดขึ้นมาอย่างยินดี “ดีล่ะ ต่อไปนี้ข้าจะชื่อว่าเพ่าฝู”

“ขอบคุณนายท่านนะเจ้าคะ ที่ตั้งชื่อให้ข้า”

เมื่อเห็นว่าเพ่าฝูนั้นชอบชื่อนี้มากฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะโล่งอก จากนั้นเขาจึงได้ใช้โอกาสนี้ถามเธอ “เพ่าฝู ตอนนี้เธอพอจะบอกฉันได้หรือยังว่าเธอคือใครกันแน่ แล้วทำไมเธอถึงได้บอกว่าฉันเป็นนายท่านของเธอและมาโผล่ในทะเลความรู้ของฉันได้?”

หลังจากที่ถามไปเป็นชุด ฉิงเทียนก็ได้รอคำตอบจากเพ่าฝู แต่ไม่คิดว่าประโยคแรกของเพ่าฝูที่นั่งอยู่ทะเลความรู้ของฉิงเทียนนั้นหัวเราะออกมา “นายท่านนี่น่ารำคาญจังนะเจ้าคะ ถามคำถามนี้อีกแล้ว”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เธอด้วยสายตามืดมน

“ก็ได้เจ้าค่ะนายท่านซื่อบื้อ ข้าจะบอกให้ก็ได้” เมื่อฉิงเทียนได้ยินที่เพ่าฝูเรียกเขาด้วยฉายาว่านายท่านซื่อบื้อแล้ว ฉิงเทียนก็ได้แต่ยิ้มแบบขมขื่น

มีทะเลสาบปรากฏขึ้นมาในทะเลความรู้ และมีเกาะหนึ่งปรากฏขึ้นมาในทะเลสาบนั้น เมื่อเห็นภาพนี้แล้วฉิงเทียนก็ตกใจมากที่ว่าเธอนั้นสามารถควบคุมทะเลความรู้ได้ดั่งใจ ซึ่งการจะทำเช่นนี้จะต้องอาศัยพลังจิตใจที่กล้าแข็งมาก ซึ่งเขาไม่สามารถทำได้ด้วยตัวเองแต่เพ่าฝูกลับทำได้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน