ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 132

บทที่ 132 ละทิ้งบ้านตระกูลหวง

“เป็นแค่งูแต่ริอ่านจะกลืนกินคชสาร!” จ้าวเลี่ยงมองฉิงเทียนที่กำลังเดินห่างออกไป

หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ สายตาคู่นั้นก็ได้จับจ้องไปยังบางสิ่งบางอย่าง

บ้านตระกูลหวง

“เพล้ง” แก้วลายครามใบหนึ่งตกลงแตกกับพื้น หวงหยุนหลงนั่งอยู่ที่เก้าอี้ด้วยความโกรธในขณะที่หวงเห่าที่อยู่ข้างๆเขาก็ได้ห้ามเขาขณะที่ก้มหัวและหันหน้ามามองเขาเป็นช่วงๆ

“เห่าเอ๋อ น้องชายของแกนี่มันเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย?” หวงหยุนหลงพยายามกดดันความโกรธและถามหวงเห่า

แต่ในใจหวงเห่านั้นกำลังต่อว่าพ่อของเขาไม่หยุด “คุณต่างหากที่เป็นบ้า ส่วนแบ่งตอนแรกก็ดีอยู่แล้ว แต่คุณก็ยังจะฝืนไปเปลี่ยน” แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป

มองมาที่พ่อของเขาที่กำลังจ้องมาที่เขา หวงเห่ารู้ดีว่าเขานั้นไม่ควรที่จะพูดอะไรในวันนี้ที่จะเป็นการเพิ่มความโกรธ แต่ทว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป ฝั่งหนึ่งของน้องชายเขา อีกฝั่งก็พ่อของเขา ยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นความผิดของพ่อของเขาเองที่ตัดสินคนจากรูปร่าง ในที่สุดเขาจึงตัดสินใจที่จะพูดความในใจออกไปแต่เขาก็ยังพูดอย่างให้ความเคารพอยู่ “คุณพ่อครับ ผมคิดว่าคุณพ่อได้ตัดสินใจผิดพลาดไปแล้วล่ะครับ”

หลังจากที่พูดเช่นนี้ หวงเห่าก็ก้มหัวลงทันทีโดยไม่ได้หันมามองหวงหยุนหลง

หวงหยุนหลงรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาที่เห็นลูกชายของเขาเป็นแบบนี้เป็นครั้งแรก! ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าลูกชายของเขานั้นเป็นคนฉลาด ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ได้มีการงานมั่นคงตั้งแต่ยังหนุ่มเช่นนี้ แต่เขาเองก็รู้ด้วยว่าลูกชายของเขานั้นจะไม่มีทางขัดขืนเขาเช่นนี้แน่

เกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของเขาในเวลานี้กันแน่? มันเป็นความคลั่งไคล้แบบไหนกันที่ฉิงเทียนนั้นมอบให้กับลูกชายของเขากันแน่? เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็สนใจเรื่องของคนหนุ่มในวันนี้มากขึ้นเรื่อยๆ”

ในขณะที่หวงเห่าและหวงหยุนหลงกำลังพูดคุยเรื่องของฉิงเทียนกันอยู่นั้น อีกทางด้านหนึ่งฉิงเทียนก็ได้รับโทรศัพท์ติดต่อมาจากจ้าวก่างและได้ชวนเขาให้มาหารือเรื่องนี้กันอีกครั้ง แต่คราวนี้มีเพียงตระกูลจ้าวและฉิงเทียนเท่านั้นที่เข้าร่วม

ทันทีที่ฉิงเทียนเข้ามาในห้อง จ้าวเลี่ยงก็ได้มีรอยยิ้มบนใบหน้าขึ้นมาทันที และดวงตาที่เหมือนหนูของเขานั้นกำลังซ่อนเร้นบางอย่างเอาไว้อยู่ จากนั้นก็พูดด้วยเสียงที่ทรงพลัง “หลานฉิงทำไมเจ้าถึงได้กลับไปไวนัก? ลุงยังมีอีกหลายเรื่องที่จะพูดกับนาย”

“โอ้คุณลุงจ้าว หมายถึงเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอครับ?” ฉิงเทียนก็นั่งลงที่เขานั่งเมื่อสักครู่ ในตอนนั้นตอนที่เขากำลังทะเลาะกับหวังหยุนหลงอยู่นั้น จ้าวเลี่ยงที่นั่งอยู่ถัดจากเขากลับไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย ฉิงเทียนรู้ว่าดีว่าเขานั้นกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ แต่ก็คงไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะรีบกลับไปเช่นนั้น ทำให้สิ่งที่จ้าวเลี่ยงตั้งใจจะพูดนั้นพลาด ซึ่งสิ่งที่จ้าวเลี่ยงต้องการนั้นคือกินส่วนแบ่งใหญ่ที่สุดของตลาดมืดในเมืองโม๋ตู

ตระกูลจ้าวนั้นมาจากวงการใต้ดิน ถึงแม้ว่าเขาจะได้พยายามเปลี่ยนแปลงธุรกิจของเขาขึ้นมาบนดินแล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีส่วนร่วมกับตลาดมืดเป็นการลับอยู่ ต่างจากตระกูลหวง พวกเขานั้นเป็นตระกูลที่เป็นข้าราชการและนักธุรกิจมาหลายต่อหลายรุ่นแล้ว พวกเขาค่อนข้างที่จะรังเกียจตลาดมืดด้วยซ้ำ ดังนั้นจ้าวเลี่ยงจึงได้เรียกฉิงเทียนให้กลับมาคุยกันอีกครั้ง

“นี่ หลานฉิงเทียนเราเลิกพูดอ้อมค้อมกันดีกว่า ลุงคิดว่าพวกเราจะสามารถกลืนตลาดมืดได้หากพวกเราร่วมมือกัน” พูดจบเขาก็ได้ใช้ตาเล็กๆของเขาจับจ้องมาที่ฉิงเทียน เพื่อดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา แต่ก็ต้องทำให้เขาผิดหวัง ถึงแม้ว่าฉิงเทียนนั้นจะตกใจนิดหน่อยแต่สีหน้าของเขานั้นยังคงใจเย็นอยู่ได้

ฉิงเทียนนั้นไม่ได้ให้คำตอบทันที แต่ยังคงคิดถึงเรื่องข้อดีข้อเสียของเรื่องนี้ในใจของเขาอยู่ เดิมทีเขาตั้งใจที่จะร่วมมือกับตระกูลหวงและตระกูลจ้าว ตระกูลที่มีอำนาจในด้านมืดหนึ่งตระกูลและตระกูลที่มีอำนาจในด้านสว่างอีกหนึ่งตระกูล มีเพียงหนทางเช่นนี้เท่านั้นถึงจะทำให้ตลาดมืดนั้นยังคงเป็นความลับอยู่ได้ แต่ในเวลานี้ตระกูลหวงนั้นเลือกที่จะไม่ร่วมมือด้วย ดังนั้นฉิงเทียนจึงได้คำนึงถึงการผลได้ผลเสียของการร่วมมือกับตระกูลจ้าว

ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าพวกตัวใหญ่ๆของตลาดมืดได้ก็จริงอยู่ แต่เขาไม่สามารถที่จะควบคุมคนที่อยู่ในระดับกลางและระดับล่างได้ และคนเหล่านี้จำเป็นต้องมีคนจัดการดูแล

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน