ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 149

บทที่ 149 ยินยอม

“โอเค, มาทำสัญญากัน” หลิวตันพูดอย่างตื่นเต้น

หลังจากนั้นสักพักสัญญาก็ได้ถูกเรียบร้อย มองดู*กระดาษขาวกับตัวหนังสือดำแล้ว หลิวตันก็ลูบอกตัวเองบ่งบอกว่าเธอกำลังโล่งอก (*กระดาษขาวกับตัวหนังสือดำ หมายถึงหลักฐานตัวหนังสือที่แน่นหนาจนไม่สามารถปฏิเสธได้)

“ตอนนี้คุณจะบอกผมได้หรือยังว่าใครที่อยากจะฆ่าผม?” ฉิงเทียนมองมาที่หลิวตันและถือสัญญาราวกับเห็นสมบัติอยู่

หลิวตันที่ยังรู้สึกตื่นเต้นจนถึงเมื่อครู่ก็ได้หยุดลงเมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนถาม เพราะมันเสียดแทงหัวใจของเธอมาก: แล้วเราจะบอกกับเขาอย่างไรดี ว่าเสี่ยวไห่นั้นอยากจะฆ่าเขา เราจึงไปเสนอค่าหัวของเขาในตลาดมืด!

“สรุปว่าคุณจะบอกหรือไม่บอก ถ้าคุณไม่บอกก็ถือว่าสัญญานี้เป็นโมฆะ” มองไปที่หลิวตันที่กำลังลังเล ฉิงเทียนก็ได้ถามอย่างหมดความอดทน

เขานั้นได้ยอมอ่อนข้อให้มากถึงขนาดนี้ และยอมตกลงเงื่อนไขกับเธอหนึ่งข้อ ถ้าหากไม่คิดถึงข้อตกลงพวกนี้แล้วและคิดว่าเขาจะต้องมาช่วยหลิวไห่ ผู้ซึ่งเป็นคนที่อยากจะฆ่าเขามากที่สุดแล้ว เมื่อคิดว่าต้องมารักษาผู้ที่อยากจะเอาชีวิตเขาแล้วทำให้เขารู้สึกลังเลขึ้นมา

หลิวตันนั้นไม่อาจซ่อนความรู้สึกผิดของเธอได้อีก ถึงจึงได้มองไปที่ฉิงเทียนแล้วก้มหัวขอโทษ และพูดออกมาด้วยเสียงที่ดังเหมือนกับยุงตัวเล็กๆ “ดิฉันเป็นคนที่ตั้งค่าหัวของคุณในตลาดมืดเองค่ะ”

ถึงแม้เสียงของหลิวตันนั้นจะเบามาก แต่ฉิงเทียนก็สามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน

“คุณเป็นคนคนที่อยากฆ่าผม” ฉิงเทียนพูดอย่างประหลาดใจ “ผมไม่เคยทำอะไรคุณเลยหนำซ้ำผมยังเคยช่วยคุณอีก แต่คุณกลับตอบแทนน้ำใจด้วยการทำแบบนี้เหรอ?”

หลิวตันที่ยังก้มหัวอยู่ เมื่อได้ยินที่ฉิงเทียนพูดด้วยความโกรธแล้วเธอก็รู้สึกอับอายมากขึ้นไปอีก เธอนั้นก้มหัวอยู่ตลอดไม่กล้าที่จะสบตากับฉิงเทียนแล้วพูดขึ้นมา “ดิฉันไม่ทราบว่าคุณคือฉิงเทียนคนที่ช่วยดิฉันเอาไว้ ดิฉันได้ยินจากเสี่ยวไห่ว่ามีคนที่อยากที่จะฆ่าเขา ฉันจึงได้โกรธมากและได้เสนอค่าหัวของคุณลงในตลาดมืด”

“แต่คุณก็ยังไม่ได้เจอปัญหาจนกระทั่งถึงตอนนี้ใช่ไหม? แล้วดิฉันยังได้ถอนค่าหัวออกจากตลาดมืดไปแล้ว และตอนนี้ตลาดมืดนั้นก็ได้ปิดตัวลงไปแล้วด้วย คุณยังจะต้องการอะไรอีก?”

“คุณต่างหากที่ยังต้องการอะไรอีก?” เมื่อได้ประโยคสุดท้ายของหลิวตัน ทำให้เขาโทษตัวเอง และฉิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะคิดขึ้นมา: เราเข้ายึดตลาดมืดก็เพราะต้องการหาข้อมูลของคนที่จะฆ่าเรา แต่กลับเป็นเธอผู้ที่อยู่เบื้องหลังการจ้างวานฆ่า มาพูดคุยกับเราเองเช่นนี้!

พอยิ่งคิดเช่นนี้ ฉิงเทียนก็ยิ่งโกรธ “ดูเหมือนว่าผมจะมองคนผิดไปจริงๆ”

เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงของฉิงเทียนนั้นไม่ค่อยดีแล้ว หลิวตันจึงได้รู้ว่าเธอได้พูดอะไรผิดไปเสียแล้ว เธอจึงได้รีบพูดแก้ “มันเป็นความผิดของดิฉันเอง มันเป็นความเข้าใจผิดของดิฉันเอง”

“และดิฉันก็พูดไว้แล้วด้วยว่าดิฉันยินดีที่ตอบแทนคุณด้วยร่างกายของดิฉันเอง” แล้วสาวน้อยก็ได้เข้าไปจับมือของฉิงเทียน

แต่ฉิงเทียนก็ได้รีบถอยห่างออกมาและหยุดหลิวตันเอาไว้แล้วพูดขึ้น “ช่างมันเถอะ ช่างมัน ตราบเท่าที่คุณไม่เข้ามายุ่งกับผมอีกหลังจากนี้ ผมขี้เกียจจะยุ่งกับคุณแล้วด้วย”

“ถือว่าคุณพูดแล้วนะ” หลิวตันที่รู้ว่าทำสำเร็จแล้ว เธอจึงได้ยืนขึ้นมาและเปลี่ยนอิริยาบถจากสาวน้อยกลับกลายเป็นสาวแกร่งทันทีเร็วในชนิดที่เรียกได้ว่าราวกับเปลี่ยนหน้าหนังสือ

เดิมทีที่หลิวตันเสนอตัวเช่นนี้ เพราะใจหนึ่งเธอรู้ว่าฉิงเทียนไม่ใช่คนที่จะถือโอกาสเอาเปรียบเธอ และอีกใจหนึ่งก็เพราะเธอได้เข้าใจฉิงเทียนผิดไป เธอจึงได้คิดที่จะเสียสละตัวเธอให้กับฉิงเทียน แต่หลิวตันนั้นกลับคิดที่จะผูกสัมพันธ์กับฉิงเทียนต่อและคิดที่จะให้เขามาเป็นแฟนของเธอเอง

โดยส่วนตัวเธอเองก็รู้สึกสนใจกับประวัติของฉิงเทียน จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เป็นหมออัจฉริยะในด้านการแพทย์แผนจีน ทั้งหล่อและมีความสามารถ เขานั้นมีคุณสมบัติเหมาะที่จะเป็นแฟนหนุ่มของเธอมากย่อมไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะไม่สนใจ นอกจากนี้การได้พบเจอกับฉิงเทียนหลายครั้ง ทำให้หลิวตันรู้สึกหลงใหลฉิงเทียนขึ้นมา!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน