ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 174

บทที่ 174 เจ้าเป็นอาจารย์แบบนี้นี่เอง

หลังจากเปิดโฟลเดอร์ปริศนาชื่อประหลาดๆ นั้นทีละอันๆ ฉิงเทียนไม่มีการหน้าแดงหรือใจเต้นแม้แต่น้อย และมองหาวิดิโอเต้นฮิป-ฮอป

และทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งประหลาดใจในสายตาของฮ่าวอวิ๋นมาก ขอเพียงแค่ขยับมือ จุดบนจอแสงก็จะขยับไปเรื่อยๆ โดยที่สัมผัสถึงพลังไม่ได้เลย

“นี่มันต่างจากศิลาเงาโดยสิ้นเชิงนี่นา ข้าอยากจะลองเล่นดูบ้างจัง” ฮ่าวอวิ๋นทำตาโตแสดงออกถึงความต้องการ

คิดแบบนั้น ในใจของฮ่าวอวิ๋นรู้สึกคันไม้คันมือ แต่ท่านอาจารย์ไม่มีทางให้เธอลองเล่นแน่ๆ บางทีอาจต้องให้อาจารย์ไปพักผ่อนก่อนแล้วค่อยแอบมาดูทีหลังใช่แล้ว เอาแบบนั้นแหละแล้วยัยปีศาจร้ายก็แอบคิดในใจอย่างมีความสุข

แน่นอนว่า, ฉิงเทียนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังถูกวางแผนโดยลูกศิษย์ตัวแสบของเขาอยู่ เขายังคงเลื่อนเมาส์บนโน้ตบุ๊กต่อไปเรื่อยๆ ไม่ใช่แฮะ ไอ้เจ้าหนังสั้นๆพวกนี้ค่อนข้างรกเอาเรื่องอยู่นะเนี่ย

จากนั้น ฮ่าวอวิ๋นก็ได้ประสานมือเข้าด้วยกัน แล้วยื่นนิ้วชี้ทั้งสองข้างออก แล้วหดนิ้วที่เหลือลงไป แล้วตะโกนใส่ฉิงเทียน

ฉิงเทียนถูกตรึงอยู่กับที่ทันทีหลังจากได้ยินเสียงตะโกนของฮ่าวอวิ๋น และไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้

“เกิดอะไรขึ้นกับเราเนี่ย” แม้ว่าฉิงเทียนจะขยับตัวไม่ได้ แต่สติสัมปชัญญะของเขายังคงอยู่ครบ

“นายท่านกำลังถูกควบคุมโดยเจ้าลูกศิษย์ตัวแสบของท่านอยู่เจ้าค่ะ” เพ่าฝูพูดหัวเราะเยาะ

“เสียท่าให้เจ้านั่นจนได้” สิ่งแรกที่ฉิงเทียนคิดคือช่างน่าโมโหจริงๆ เจ้านั่นต้องการจะทำอะไรกันแน่นะ? เขาอุตส่าห์ทำเป็นไม่สนใจเรื่องเมื่อครู่เพราะเห็นแก่หน้าของท่านไท่ไป่จินซิง แล้วยังจะโดนใช้วิชาตรึงร่างใส่อีก เมื่อคิดว่าเขาถูกกลั่นแกล้งเช่นนี้แล้ว เขารู้สึกโมโหมากก่อนจะพูดกับเพ่าฝู “เพ่าฝู เธอสามารถคลายวิชานี้ออกได้ไหม?”

เพ่าฝูได้ยินน้ำเสียงที่โกรธาของฉิงเทียนแล้วก็พูดกลับ “นายท่าน ข้าไม่คิดว่าฮ่าวอวิ๋นจะคิดร้ายอะไรท่านหรอก ดูเหมือนเขากำลังสนใจโน้ตบุ๊กของนายท่านอยู่นะ”

แล้วก็ตามที่คาด เพ่าฝูพูดยังไม่ทันจบ ฮ่าวอวิ๋นที่ตอนแรกอยู่ข้างหลังก็ขยับมาข้างหน้าฉิงเทียน เริ่มจากทำเป็นตะโกนเรียกฉิงเทียนก่อน “ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์“ จากนั้นก็ยื่นสองมือมาโบกไม้โบกมืออยู่ข้างหน้าของฉิงเทียน

“แย่ล่ะ เริ่มตาลายแล้วสิ ผมแค่โดนคุณแช่แข็งเอาไว้ต่างหาก ไม่ใช่ว่าหัวของเขาจะหยุดคิดเสียหน่อย” ฉิงเทียนพูดบ่นในใจ

“นายท่าน คอยดูว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่ก่อนดีกว่า” เพ่าฝูเห็นท่าทางน่าเอ็นดูของฮ่าวอวิ๋นก็อดไม่ได้ที่จะช่วยเขาเกลี้ยกล่อมฉิงเทียน

“ก็ได้ ดูซิว่าเจ้านั่นคิดจะทำอะไรกันแน่” ฉิงเทียนตอบตกลง เขาขอแค่เครื่องโน้ตบุ๊กของเขาไม่เป็นอะไรก็พอ คิดซะว่าปล่อยให้เขาเล่นสักครั้ง แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น ถึงจะเป็นหลานของไท่ไป่จินซิงก็ระวังตัวให้ดีเถอะ

หลังจากเขย่าตัวฉิงเทียนอยู่พักใหญ่ ไม่มีการตอบสนองแม้แต่น้อย ฮ่าวอวิ๋นพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “ ว้าว ไม่คิดว่าวิชาตรึงกายที่เพิ่งใช้ครั้งแรกจะได้ผลนะเนี่ย เรานี่ช่างอัจฉริยะจริงๆ!”

อะไรนะ ลองวิชาครั้งแรกแล้วลองกับเราจนง่อยแด่กแบบนี้เนี่ยนะ น่าเศร้าจริงโว้ย!

หลังชื่นชมกับผลงานตรงหน้าแล้ว ฮ่าวอวิ๋นสายตาจับจ้องไปที่เครื่องโน้ตบุ๊ก ก่อนจะหันกลับมามองฉิงเทียน แล้วร่างของฉิงเทียนก็ลอยขึ้นมาทั้งที่ยังอยู่ในท่านั่งจับเมาส์แบบนั้น

“ฉิบ เจ้านั่นคิดจะทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย” ฉิงเทียนรู้สึกได้ว่าเท้าของตัวเองลอยขึ้นจากพื้น

“ลงมาได้” ฉิงเทียนที่ลอยอยู่เหนือพื้นร่วม 2 เมตรได้ เมื่อฮ่าวอวิ๋นให้สัญญาณ ฉิงเทียนก็ลอยลงมาแตะพื้น

“เรียบร้อย” ฮ่าวอวิ๋นปัดมือและรู้สึกตื่นเต้นได้อยู่ตรงหน้าเครื่องโน้ตบุ๊ก เธอขยับเมาส์เลื่อนซ้ายขวาตามที่เห็นฉิงเทียนทำ ถึงตรงนี้เธอยังไม่เจอวิธีการอื่น ฮ่าวอวิ๋นเอามือกุมหัวพูดขึ้น “อุปกรณ์วิเศษอันนี้มันใช้ยังไงละเนี่ย? เราเห็นภาพของอุปกรณ์วิเศษเปลี่ยนไปตอนที่อาจารย์กำลังใช้มันอยู่ แต่ทำไมเราทำบ้างไม่ได้นะ ทำผิดตรงไหนหรือเปล่านี่?”

พอเห็นฮ่าวอวิ๋นกำลังเล่นเครื่องโน้ตบุ๊กของเขาจริงๆ แล้ว ในหัวถึงกับมีเส้นดำตัดผ่าน ถ้าอยากจะเล่นโน้ตบุ๊กก็บอกมาตรงๆก็ได้ เดี๋ยวจะให้ลองเล่นดูเอง

เพ่าฝูหัวเราะลั่นแล้วพูดว่า “นายท่านไม่ใช่คนที่สนิทกับเขานี่ เขาก็คงกลัวว่านายท่านจะไม่ให้เล่นยังไงล่ะเจ้าคะ”

อ๊ะ โฟลเดอร์ลึกลับอันนั้น เขากำลังกดเข้าไปแล้ว ถ้าเขาไปเปิดดูเข้าจะทำยังไงดี! “เพ่าฝู รีบแก้วิชาผนึกนี่ให้หน่อย เร็วเข้า!” ฉิงเทียนพูดเลิ่กลั่ก

“ข้าเกรงว่าจะสายไปเสียแล้วล่ะนายท่าน” เพ่าฝูตอบแบบทำอะไรไม่ถูก

ฉิงเทียนลืมตาดู เห็นฮ่าวอวิ๋นมีท่าทีตื่นเต้นและพูดกับโน้ตบุ๊ก “ทำแบบนี้ แบบนี้ ขยับลูกศรไปตรงจุดนี้ นั่นแหละ ข้านี่ฉลาดล้ำจริงๆ”

คลิปหนังสั้นๆ ถูกเปิดขึ้นโดยฮ่าวอวิ๋น “หืม ข้าไม่เข้าใจคำพวกนี้เลยแฮะ” ฮ่าวอวิ๋นขมวดคิ้ว

“เพ่าฝู เร็ว!” ถึงตอนนี้ฉิงเทียนรู้สึกร้อนรนจนจะขาดใจ ทำไมเขาถึงเอาของที่ไม่เกี่ยวกับวิดิโอเต้นฮิป-ฮอปใส่ในโฟลเดอร์นั้นกันนะ? และทำไมเขาถึงไปแตะโน้ตบุ๊กตรงหน้าไม่ได้ เรียกว่าตอนนี้ฉิงเทียนแทบจะเหมือนคนเพิ่งกินยาสำนึกผิดก็ว่าได้

“คลาย!” ฉิงเทียนขยับตัวได้อีกครั้งทันทีที่ได้ยินเสียง เขารีบพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงแต่ว่าสายไปเสียแล้วฉิงเทียนได้ยินเสียงนั้นลอยเข้ามาในหูของตน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน