ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 186

บทที่ 186 กลับขึ้นไปบนสวรรค์อีกครั้ง

หลังจากจัดแจงที่นอนให้หลิวตันเรียบร้อยแล้ว ฉิงเทียนก็ได้กลับไปที่ห้องของเขา

ทันทีที่เขากลับเข้ามาในห้อง ฉิงหยูก็ได้รีบเดินเข้ามาหาแล้วยิ้มแบบกรุ้มกริ่มถามเขา “พี่ครับ, หลิวตันมีธุระอะไรเหรอครับ? ทำไมเธอถึงได้มาที่บ้านของเราในตอนตรุษจีนเหรอครับ?”

“ไม่เป็นไร, ไม่มีอะไรหรอก น้องไปนอนเถอะ” แล้วฉิงเทียนก็ได้หย่อนก้นลงบนเตียงหนึ่ง เรื่องของหลิวตันนั้นเขายังรู้สึกปวดหัวอยู่เลย

เขาไม่คิดเลยว่าความรู้สึกของหลิวตันที่มีต่อเขานั้นจะมากถึงขนาดนี้ เธออุตส่าห์มาหาเขาในช่วงวันตรุษจีนทั้งทีเขาจึงไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอดีเลย ถึงแม้ว่าจะมีประธานสาวสุดสวยมาตามไล่จับเขาเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่รู้สึกยินดีด้วยเลย สำหรับผู้ชายนักรักแล้วนี่อาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขา แต่สำหรับฉิงเทียนแล้วเขาไม่ใช่ผู้ชายนักรักแบบนั้นเขาขอแค่อยู่กับคนที่เขารักก็พอแล้ว

เมื่อเห็นว่าพี่ชายไม่สนใจเขา ก็รู้ดีว่าพี่ชายคงไม่ยอมตอบเขาแน่ ฉิงหยูจึงรู้สึกขี้เกียจและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่น แล้วในหัวของฉิงเทียนก็วางแผนจะทำอะไรต่อไปดี!

ในเมื่อเขารู้แล้วว่าผู้ที่ฆ่าพ่อกับแม่นั้นเป็นผู้ฝึกวิชา การตามสืบก็จะต้องอาศัยจากคนที่เคยจัดการกับเรื่องในเวลานั้นมาก่อน ในตอนนี้เขาจะคงจะต้องไปที่มณฑลเพื่อค้นหาให้ได้ว่าใครที่เป็นคนจัดการคดีของพ่อแม่ของเขา

เรื่องของสำนักอัคคีบนโลกซึ่งฉิงเทียนยังไม่รู้เรื่องนั้น เหล่าผู้ฝึกวิชาได้ออกตามล่าหาฉิงเทียนกันอย่างบ้าคลั่งโดยอาศัยรูปของฉิงเทียน ด้วยที่พวกเขาคิดว่าเป็นศัตรูที่สามารถต่อกรกับสำนักอัคคีได้จะต้องเป็นผู้ฝึกวิชาแน่ๆ พวกเขาจึงได้ทุ่มกำลังทั้งหมดในการค้นหาในโลกของผู้ฝึกวิชา

ขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่ในหัว ฉิงเทียนก็ได้ผล็อยหลับไป แล้วเมื่อฉิงเทียนได้หลับไปแล้วเขาก็ได้พบว่าเขาได้มาโผล่ยังสถานที่จัดงานเลี้ยงลูกท้ออีกครั้ง

ในเวลานี้งานเลี้ยงลูกท้อนั้นก็ได้เข้ามากระชั้นชิดมากขึ้นเรื่อยๆ ที่ลานกว้างนั้นได้ถูกตกแต่งขึ้นอย่างงดงามมากแล้ว มีทั้งโต๊ะและเก้าอี้ที่ลอยเหนือพื้นได้อยู่เต็มลานกว้างนั้น และบนโต๊ะเหล่านี้ก็เต็มไปด้วยอาหารต่างๆ

มีทั้งลูกท้อ, ลูกพลัม, แตงโม….และสารพัดผลไม้! และทั้งโต๊ะและเก้าอี้เหล่านี้ล้วนปูด้วยผ้าสีทอง และด้านบนสุดจะมีอยู่สองที่นั่งซึ่งเป็นที่นั่งที่ดูโอ่อ่าและแตกต่างจากที่นั่งอื่นมากๆอยู่

มีรูปสลักมังกรขนาดใหญ่สลักอยู่ตรงที่นั่งนั้นด้วย และมังกรเหล่านี้ก็ดูเหมือนมีชีวิตมาก เมื่อฉิงเทียนจ้องมองไปที่มัน จู่ๆเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างพุ่งตรงมาที่เขา และเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆรูปสลักมังกรก็เป็นรูปสลักหงส์ไฟสยายปีก

“ตรงนี้คงจะเป็นที่นั่งขององค์เง็กเซียนกับเจ้าแม่สินะ!” ฉิงเทียนคิดในใจ เขารู้สึกตกใจมากกับภาพที่อยู่ตรงหน้านี้ งานที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้เทียบไม่ได้กับงานที่โลกเบื้องล่างเลย ส่วนมังกรและหงส์ไฟที่อยู่ตรงที่นั่งขององค์เง็กเซียนและเจ้าแม่นั้นก็มีชีวิตและกำลังสงสัย เมื่อเห็นคนที่มาจ้องพวกมันอยู่ราวกับว่ากำลังดูถูกพวกมันอยู่

จู่ๆฉิงเทียนก็พลันรู้สึกได้ถึงว่ามีสายตาสองที่กำลังจ้องมองมาที่เขาปานจะกินเลือดกินเนื้อเขา แล้วตราประทับของฉิงเทียนที่อยู่ในทะเลความรู้จู่ๆก็ได้ส่องแสงสีทองออกมาทำให้สายตาที่เต็มไปด้วยพลังของทั้งสองตัวนั้นสลายหายไปทันที

เมื่อเห็นว่าพลังในการจ้องมองของตัวเองนั้นได้หายไปแล้ว มังกรกับหงส์ไฟนั้นอยากที่จะพุ่งออกไปและฉีกกระชากเจ้าเด็กหนุ่มหน้าหนาที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนั้น แต่ทว่าเก้าอี้มังกรและเก้าอี้หงส์ไฟนั้นก็ได้ถูกแสงสีแดงส่องเข้ากับเขี้ยวและกรงเล็บของพวกมัน พวกมันจึงได้หยุดการเคลื่อนไหวอีกครั้ง

“ว่าแล้วเชียวเจ้าเก้าอี้นี่ต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆ! ฉิงเทียนรู้สึกเหงื่อออกขึ้นมา ถ้าเขาไม่มีตราประทับอยู่ในทะเลความรู้ละก็ เขาก็คง………

“ดูเหมือนเราจะยังออกไปไม่ได้แฮะ” ฉิงเทียนที่กำลังคิดที่จะออกไป ก็พบว่ามีเหล่าทหารสวรรค์มากกว่าที่ฉิงเทียนมาเมื่อคราวก่อนสักสองเท่าได้ และทหารสวรรค์เหล่านี้ก็ถือหอกออกเดินตรวจตราไปมา

“แล้วเราจะตามหาท่านไท่ไป๋จินซิงได้ที่ไหนนะ” มองไปที่เหล่าเซียนที่เดินไปมา ฉิงเทียนก็เกาหัวตัวเองขึ้นมา ถึงว่าเขาจะได้มาที่นี่สองครั้งแล้วก็ตาม แต่ขอบเขตการทำงานของเขานั้นก็เล็กน้อยมาก และในตอนนี้ก็มีทหารสวรรค์อยู่ทั่วทุกหนแห่งอีก

แล้วในขณะที่ฉิงเทียนกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา “เจ้ามาจากที่ไหนเนี่ย?” ทหารสวรรค์นายหนึ่งที่ถือหอกในมือก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนแล้วถาม

ฉิงเทียนนั้นรู้สึกได้ว่าแม้ว่าเขาจะกล้าหาญมากก็ตามที แต่เจอเสียงตะโกนเช่นนี้ เขาก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี นอกจากนี้แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากทหารสวรรค์นั้น ลำพังแค่ระดับการฝึกวิชาของฉิงเทียนที่ยังอยู่แค่หยวนยิงนั้นต้องรู้สึกได้ถึงแรงกดดันทันที

“ผมมาจากบนโลกครับ” ฉิงเทียนได้ตอบไปตามตรง

แต่หลังจากที่ฉิงเทียนได้ตอบกลับไป ทหารคนนั้นก็ถือเล็งหอกมาที่เขาแล้วตะโกนใส่ฉิงเทียน “เจ้าเป็นสายลับงั้นเหรอ? รีบบอกความจริงมาเร็วเข้า”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน