ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 185

บทที่ 185 ความยั่วยวน

ช่วงเวลาที่วุ่นวายก็ได้ค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ ท้องฟ้าด้านนอกก็ได้มืดสนิทลง

“ฉิงเทียน, ฉิงเทียนอยู่บ้านรึเปล่า?” ฉิงเทียนที่กำลังยุ่งๆอยู่ๆนั้น ก็ได้ยินเสียงคนเรียกเขาจากข้างนอก และเสียงนั้นก็ดูเหมือนจะเป็นเสียงของฝานหลิน

อย่างที่คาดเอาไว้ เมื่อเขาเปิดประตูออกไป แสงจันทร์ได้สาดลงมาและพบว่าเป็นฝานหลินที่กำลังยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ถึงแม้ว่าฉิงเทียนจะไม่ถูกกับฝานหลินแต่เขาก็ยังคงถามออกไปด้วยรอยยิ้ม “ฝานหลิน ค่ำมืดขนาดนี้แล้วมาหาผมทำไมรึ?” ฉิงเทียนรู้อยู่แล้วว่าจะฝานหลินมาหาเขายามค่ำเช่นนี้แล้วย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

ฝานหลินมองไปที่บ้านของฉิงเทียนแล้วก็ยิ้มขึ้นขึ้นมา “ฉิงเทียนเหล่าอดีตเพื่อนร่วมชั้นของพวกเราล้วนแต่กลับบ้านในช่วงตรุษจีนกัน ผมเลยคิดที่จะใช้โอกาสนี้จัดงานเลี้ยงรุ่นขึ้นมาพรุ่งนี้ แล้วคุณก็ต้องมาด้วยนะ” ฝานหลินพูดอย่างตื่นเต้นเมื่อคิดว่าจะได้เห็นฉิงเทียนต้องกลายเป็นตัวตลกในงานเลี้ยงรุ่น ในขณะที่เขาก็จะยืนรอดูชมเหตุการณ์อยู่ข้างๆ

เมื่อเห็นสีหน้าที่ชั่วร้ายของเขาแล้ว ฉิงเทียนก็รู้ดีว่าเขาเองต้องมีเจตนาร้ายแน่ จึงได้ตอบปฏิเสธไปโดยพลัน “พรุ่งนี้เหรอ, พรุ่งนี้ผมมีธุระอื่นต้องไปทำขอตัวละกัน!”

เมื่อได้ยินฉิงเทียนปฏิเสธฝานหลินก็ยิ่งรู้สึกยินดี เพราะเขาเดาได้อยู่แล้วว่าจะต้องตอบปฏิเสธ แต่คิดเหรอว่าเขาจะยอมปล่อยฉิงเทียนไปง่ายๆ? เขาได้วางแผนที่จะจัดงานเลี้ยงรุ่นก็เพื่อที่จะได้เย้ยหยันฉิงเทียน เพื่อให้เหล่าอดีตเพื่อนร่วมชั้นได้เห็นว่าใครกันแน่ที่เจ๋งที่สุดในชั้น แล้วเขาก็ได้ตีสีหน้าลำบากใจแล้วพูดขึ้น “ฉิงเทียนทุกคนเขาก็ไปกันนะ มันคงจะน่าเบื่อแน่ถ้าขาดคุณไป นอกจากนี้คนที่มาก็ล้วนแต่เป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นของคุณที่ไม่ได้เจอหน้ากันมากกว่า 10 ปีแล้ว ไม่ว่าพรุ่งนี้คุณจะมีธุระสำคัญขนาดไหนก็คงจะไม่น่าจะสำคัญกว่าอันนี้แล้ว และผมเองก็ได้ติดต่ออาจารย์ประจำชั้นของพวกเรามาด้วย เขาเองก็อุตส่าห์ดูแลคุณมาตั้งแต่เข้าเรียน ถ้าคุณไม่ยอมไปก็ถือว่าคุณไม่ให้เกียรติเขานะ”

เมื่ออ้างถึงอาจารย์ประจำชั้น ภาพในอดีตก็เข้าหัวของฉิงเทียนทันที ในตอนที่เขาอยู่มัธยมนั้นอาจารย์ชวีนั้นใจดีกับเขามาก และยังเป็นคนที่คอยสนับสนุนเขาอยู่ทุกวันด้วย

ไม่ได้พบกันมานานกว่า 10 ปี แล้ว ตั้งแต่ตอนที่เขาได้ไปเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยและจากนั้นก็ออกมาทำงาน ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงรุ่นทั้งทีและอาจารย์ชวีก็ได้มาด้วย ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาจะไปเพื่อพบกับอาจารย์ก็ได้ ฉิงเทียนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบ “ก็ได้, พรุ่งนี้ผมจะไป”

“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ” เมื่อเขาเห็นฉิงเทียนยอมตกลงแล้วจึงได้หันหลังกลับและจากไป ในใจของฝานหลินคิด: ก็กะอยู่แล้วว่าฉิงเทียนต้องไม่ยอมตกลงมาง่ายๆแน่ จึงได้ติดต่อตาแก่ชวีเอาไว้ก่อน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เกรดของเขานั้นออกมาดีมากแล้วแท้ๆ แต่ทำไมตาแกชวีถึงได้โอ๋แต่ฉิงเทียนนักนะ? ในขณะที่ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ในคราวนี้เขาจะทำให้ตาแก่นั้นต้องตาสว่าง ที่เขาไม่เอาใจใส่คนที่สุดยอดอย่างเขา ในขณะที่นักเรียนที่เขาว่ามีพรสวรรค์มากที่สุดนั้นได้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วฝานหลินก็รู้สึกเบิกบานใจขึ้นมาแล้วได้ก้าวเท้าไวขึ้น

ในเวลานี้เองที่มีรถคันหนึ่งขับผ่านมาจึงได้พูดขึ้น “มืดค่ำป่านนี้แล้วทำไมถึงได้มีขับรถเข้ามาในหมู่บ้านอีกนะ?” ฝานหลินคิดอย่างสงสัยในใจ แต่ก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจนัก

ฉิงเทียนมองไปที่ฝานหลินที่ทำตัวราวกับตัวร้ายที่วางแผนสำเร็จจึงได้ยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ทำไมเขาถึงจะไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของฝานหลิน แต่ในความคิดของเขานั้นเมื่อเห็นฝานหลินลงมือทำอะไรแบบนี้แล้วมันช่างเหมือนกับลิงที่กำลังทำท่าน่าขบขันให้ผู้คนได้ชม

ฉิงเทียนจึงได้ส่ายหัว และในขณะที่เขากำลังจะปิดประตูนั้นเองจู่ๆก็พบกับแสงสว่างจ้ามาที่หน้าประตูของเขา และพบรถสปอร์ตBMWสีแดงเปิดปิดประทุนได้มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของฉิงเทียน จากในรถคันนั้นก็พบกับหญิงสาวที่มีขาที่เรียวงามและร่างกายที่เซ็กซี่ และส่วนที่เตะตามากที่สุดก็คือหน้าอกที่เธอภาคภูมิใจ คนคนนี้ก็คือหลิวตันนั่นเอง

“ขอถามหน่อยว่าที่นี่พอจะมีที่ให้สาวน้อยคนนี้พักสักคืนไหมจ๊ะ?” จู่ๆก็มีเสียงที่หลงใหลดังขึ้นมา ฉิงเทียนก็ได้มองมาหลิวตันที่น่าหลงใหลอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ

“คุณรู้ที่อยู่บ้านของผมได้อย่างไร?” ฉิงเทียนถามอย่างประหลาดใจ

หลิวตันไม่ตอบคำถามของฉิงเทียนแต่กลับเดินไปที่ประตูแล้วพูดต่อ “ขอให้สาวน้อยคนนี้พักที่นี่สักคืนนะคะ? ฉันไม่มีที่พักแล้วจริงค่ะ”

มองไปที่ท่าทางที่ทำตัวน่ารักและน่าสงสารของเธอ และมองไปที่ท้องฟ้าที่มืดสนิทแล้ว ต่อให้เธอเป็นหญิงสาวที่ไม่รู้จักมาขอพักจริงๆ ฉิงเทียนก็คงยอมให้เข้ามาอย่างช่วยไม่ได้อยู่ดี “เข้ามาก่อน!”

“เยี่ยมเลย” เมื่อเห็นฉิงเทียนยอมตกลงแล้วหลิวตันก็ได้รีบเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าถ้าช้ากว่านี้ฉิงเทียนจะไม่ยอมให้เธอได้เข้ามา!

หลิวตันที่เข้ามาก็ได้พบกับฉิงหยูที่กำลังจ้องมาที่เธอ นี่ไม่ใช่ประธานสุดสวยหลิวตันที่ชอบมาตื๊อขอให้พี่ชายรักษาน้องชายของเธอทุกวันนี่นา? ทำไมจู่ๆเธอถึงได้มาที่นี่ได้ ด้วยความประหลาดใจเขาจึงได้ถามออกไป “คุณมาที่นี่ได้อย่างไรครับเนี่ย?”

ส่วนหลินตันที่พบกับฉิงหยูก็รู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับฉิงเทียนดี เธอจึงได้มองไปรอบๆบ้านของฉิงเทียนแล้วพูดขึ้น “ที่นี่คือบ้านเกิดของคุณอย่างนั้นเหรอ ตกแต่งดูดีนะเนี่ย?”

ฉิงหยูรีบวิ่งไปหาฉิงเทียนแล้วถามเขาด้วยเสียงที่เบาๆ “เธอมาทำอะไรที่นี่ครับพี่?”

ฉิงเทียนจึงยักไหล่แล้วตอบกลับไป “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ยังไม่รู้เลยว่าเธอรู้จักบ้านของพวกเราที่นี่ได้อย่างไร?”

ในขณะที่สองพี่น้องกับหารือกันอย่างเงียบๆอยู่หลิวตันก็ได้สังเกตเห็นเข้า หลิวตันที่จู่ๆก็มาเยือนที่บ้านของฉิงเทียนนั้นก็ได้พูดขึ้นมา “คืนนี้ฉันจะนอนที่ไหนได้บ้าง?”

ฉิงเทียนจึงได้ถามกลับไป “คุณยังไม่ได้บอกผมเลยนะว่าคุณมาที่บ้านของผมทำไม ถ้าคุณไม่ยอมบอกมาคืนนี้ ที่นี่ก็ไม่มีที่ให้คุณนอน!” ฉิงเทียนนั้นไม่ต้องการให้เธอมาอยู่ที่บ้านของเขาโดยไม่ทราบจุดประสงค์เหมือนกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน