ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 199

บทที่ 199 ความวิเศษของเนตรมองทะลุ (1)

“กิน……กิน……” ฝานหลินนั้นชนะอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่จูเฟยกับจ้าวเวยก็ยังได้ชนะบ้างเป็นช่วงๆ มีเพียงหลิวตันที่ยังไม่ชนะสักตาเลย ตอนนี้ก็เสียไปหลายหมื่นหยวนแล้ว

“ว้าวรองหัวหน้าฝาน คุณช่างเก่งจังเลย มันทันไรก็จบรอบนึงแล้ว คุณชนะได้เงินเยอะเชียว ไม่เหมือนใครบางคนที่เสียเอาๆ” พูดจบเธอก็มองมาที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าหยิ่งผยอง

เมื่อได้ยินที่เจิ้งหยงพูดชมเขา ฝานหลินก็รู้สึกได้ว่าเจิ้งหยงนั้นไม่น่ารำคาญเหมือนเมื่อก่อนสักเท่าไร

จึงหยิบปึกเงินออกมาวางตรงหน้าเขา แล้วโยนให้เจิ้งหยงจากนั้นก็ยิ้มแล้วพูด “วันนี้ผมก็แค่โชคดีน่ะ ผมจะตกรางวัลให้คุณสักพันหยวนก็แล้วกัน”

เจิ้งหยงยิ้มและพูดอย่างภาคภูมิใจ “ขอบคุณมากนะจ๊ะ ท่านรองหัวหน้า”

แล้วทุกคนก็หันมามองเจิ้งหยงอย่างอิจฉา ไม่คิดว่าเพียงแค่เธอพูดคำสวยๆแค่ไม่กี่คำ ก็ได้เงินมามากขนาดนั้นมาแล้ว

แต่ละคนต่างก็รู้สึกเสียดายและคิดว่ารู้อย่างนี้ออกไปพูดบ้างดีกว่า อะไรจะมาสำคัญไปกว่าเงิน!

มองไปที่สีหน้าที่ราวกับเป็นผู้ชนะของฝานหลินแล้ว “ไม่เล่นแล้ว…..” หลิวตันทิ้งไพ่ในมืออย่างโมโหแล้วพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี

“ที่รักเล่นแทนทีสิ คุณต้องจัดการทุกคนแล้วเอาเงินที่ฉันเสียไปคืนมาให้ได้นะ” หลิวตันก็ได้ลุกขึ้นไปหาฉิงเทียนแล้วพูดกับเขาอย่างออดอ้อน

หลิวตันได้ใช้ร่างกายที่เซ็กซี่ของเธอแนบเข้ากับแขนของฉิงเทียน ไฟในใจของฝานหลินนั้นก็ได้ลุกโชติช่วงขึ้นมากขึ้นกว่าเดิม แล้วคิดอย่างชั่วร้าย: คุณคิดเหรอว่าอย่างฉิงเทียนจะสามารถเอาชนะได้? ถ้าฉันต้องการให้เขาแพ้ วันนี้เขาก็ต้องแพ้

“ไม่เล่นเหรอ ฉิงเทียน?” ฝานหลินถามอย่างจงใจ

“เล่นสิ ทำไมจะไม่ล่ะ?” เขายืนมองดูอยู่สักพัก แล้วฉิงเทียนก็พูดดูถูกในใจ: คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่านายทำอะไรบางอย่างกับโต๊ะไพ่นกกระจอกนี้น่ะ ลูกเล่นตื้นๆแบบนี้มันก็ทำได้แค่ให้นายแพ้ช้าลงเท่านั้นแหละ

ตอนนี้มีคนที่มามุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีใครที่เล่นไพ่นกกระจอกที่โต๊ะของตัวเองเลย ทุกคนต่างมารุมล้อมดูที่โต๊ะของฉิงเทียน

“ในวงนี้รองหัวหน้าฝานนี่โชคดีมากจริงๆนะ”

“วงนี้เล่นกันตาละหมื่นหยวน ฉิงเทียนเสียไปร่วมหลายหมื่นหยวนแล้ว

“อยากจะรู้เหมือนกันว่าวันนี้รองหัวหน้าจะชนะได้เงินไปเท่าไร?”

เหล่าผู้คนที่มุงดูต่างก็พากันกระซิบกระซาบด้วยความอิจฉา ฝานหลินนั้นรู้สึกดีขึ้นมาเมื่อได้ยินการสนทนาของผู้คนที่อยู่รอบๆเขา แล้วเขาก็โบกมือขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “เดี๋ยววันนี้ผมจะเลี้ยงมื้อค่ำเอง”

เมื่อได้ยินว่าฝานหลินจะเลี้ยงพวกเขา ก็ได้มีเสียงเชียร์ดังขึ้นมารอบๆตัวเขา “รองหัวหน้าฝานช่างเป็นคนที่ใจดีอะไรอย่างนี้ วันนี้รองหัวหน้าต้องจบหน้าสี่ให้ได้เลยนะ”

โดยเฉพาะเจิ้งหยงที่เดินมาบีบนวดหลังของฝานหลินแล้วพูดยอเขา “วันนี้รองหัวหน้าต้องชนะเอาเงินมาให้ได้มากๆเลยนะ”

“เร็วเข้าเถอะ จะหยุดคุยกันได้รึยัง?” จูเฟยมองไปที่ท่าทีที่อิ่มเอมใจของฝานหลินแล้ว จากนั้นก็หันไปมองหน้าเหล่าเพื่อนร่วมชั้นรอบๆเขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ วันนี้เขาโชคไม่ดีเสียไปมากกว่า 50,000 หยวนแล้ว ทำไมฝานหลินถึงได้โชคดีอะไรอย่างนี้

…………………

มองไปที่ไพ่ 13 ใบตรงหน้าเขา ฉิงเทียนก็คิ้วขมวดขึ้นมา หน้าไพ่โคตรแย่เลย เป็นหน้าไพ่ทั้งสามชุดที่ไม่ซ้ำกันเลย แล้วมีมังกรแดงกับมังกรเขียวให้อีกอย่างละตัว เรียกได้ว่าไม่มีหน้าไพ่ดีๆเลย

และที่ด้านหลังของฉิงเทียน หลิวตันก็มองเห็นฉิงเทียนที่กำลังคิ้วขมวด และคิดอย่างสลดใจ “ทำไมดวงของเขาถึงได้แย่มากกว่าของฉันนักนะ? ดูเหมือนว่าตานี้ก็คงจะเสียอีกแน่ๆ!”

แน่นอนว่า สีหน้าของฉิงเทียนแล้วหลิวตันนั้นถูกเห็นโดยฝานหลินแล้ว จึงได้คิดในใจ: เป็นอย่างไรบ้างล่ะฉิงเทียน วันนี้ฉันจะทำให้แกต้องเสียจนหมดตูดเลย

แล้วเขาก็ยิ้มและพูดออกมา “ตานี้โชคดีจังเลยนะ อะไรก็หยุดผมไม่ได้แล้ว”

“ตานี้ก็ระวังเอาไว้ให้ดีละกัน” ฝานหลินแกล้งทำเป็นห่วงแล้วมองไปที่ฉิงเทียน

หลิวตันก็มองดูฝานหลินที่ทำราวกับเป็นผู้ชนะแล้วและก็พูดขึ้น “ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรามีเงิน”

หลังจากนั้นเจิ้งหยงก็ได้พูดแบบไม่ยอมรับ “จะแพ้อยู่แล้วยังจะทำปากดีอีก”

“เริ่มเล่นกันได้แล้ว!” จ้าวเวยพูดขึ้นมา

“1ไผ่” ฉิงเทียนทิ้งไพ่ออกมา

“3เหรียญ”

“4เหรียญ”

“เรียงสี่”

หลังจากนั้นสักพัก ฉิงเทียนก็พบว่าไพ่ในมือของตัวเองนั้นไม่ได้ดีขึ้นจากเดิมเลย ไม่ว่าหยิบอะไรมาก็จับคู่ไม่ได้สถานการณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

“ไพ่มันห่วยเกินที่จะจบได้เลยนะเนี่ย” จูเฟยพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี

“3ไผ่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน