ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 200

บทที่ 200 ความวิเศษของเนตรมองทะลุ (2)

“โอ้ นายรู้เหรอว่าไพ่ในมือฉันเป็นอย่างไร?” ฉิงเทียนถามด้วยรอยยิ้ม

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ?” ฝานหลินแย้งกลับทันควัน มองดูสีหน้าที่แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรของฉิงเทียนแล้ว เขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาแล้วคิดในใจ: เราเกือบจะเอาชนะมันได้อยู่แล้วแท้ๆ หรือว่าหมอนั่นจะรู้ว่าเราโกงนะ เป็นไปไม่ได้ น่าจะมีเพียงผู้จัดการหูกับเราเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ ยิ่งไปกว่านั้นก็เป็นผู้จัดการหูที่เอารีโมตมาให้เขาด้วยตัวเอง ฉิงเทียนไม่น่าที่จะรู้หรือว่าจะเป็นเพราะดวงของเขาจริงๆ

“ฝานหลิน รีบส่งเงินมาได้แล้วอย่ามัวแต่จุกจิกน่า” จูเฟยเร่งฝานหลิน เพราะว่าหายากนักที่เขาจะชนะตั้งแต่ตาแรกเช่นนี้

“ก็แค่เงินจิ๊บจ๊อยน่า” ฝานหลินโยนเงินให้จูเฟยอย่างดูถูกเขา

ตอนแรกก็ไม่คิดที่จะเล่นงานแกมากนักจูเฟย แต่ตอนนี้ฉันจะทำให้แกต้องหมดตูดไปด้วยอีกคน ฝานหลินคิดอย่างชั่วร้าย แล้วเขาก็ได้ล้วงเขาไปในกระเป๋ากางเกงอีกครั้งเพื่อหยิบเอารีโมตควบคุมขนาดเท่าดินสอออกมาแล้วเตรียมที่จะกดปุ่มสีแดงอีกครั้ง

การกระทำของเขานั้นไม่สามารถหนีพ้นสายตาของฉิงเทียนไปได้ เขาพบว่าฝานหลินนั้นกำลังจะกดปุ่มสีแดงอยู่ แต่ฉิงเทียนไม่รู้อยู่ดีว่าระบบการทำงานของปุ่มสีแดงนั้นมันเป็นยังไง แต่เขามั่นใจว่ามันจะต้องทำให้ไพ่ในมือของเขาดีมากขึ้นแน่ๆ

“คิดจะโกงอีกแล้วเหรอ ฉันไม่ยอมให้นายทำได้หรอก” ฉิงเทียนพูดถากถางในใจ และได้ขยับมืออย่างช้าๆที่ใต้โต๊ะ โดยอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจเขา

เขาชี้นิ้วชี้กับนิ้วกลาง แล้วงอทั้งสามนิ้วที่เหลือเอาไว้ แล้วก็มีแสงสีเหลืองพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของฉิงเทียนจนไปโดนเข้ากับรีโมตควบคุมของฝานหลิน

“ป็อก” รีโมตควบคุมขยับออกจากตำแหน่งเดิมเล็กน้อย แต่ฝานหลินนั้นยังไม่รู้สึกตัว และจากที่กำลังเตรียมจะกดปุ่มสีแดง ฝานหลินก็ได้เผลอไปกดปุ่มสีเขียวที่อยู่ใกล้ๆกันแทน

และแน่นอนว่าเขาไม่ทราบเรื่องนี้ แล้วเขาก็เล่นไพ่ต่อไปด้วยความมั่นใจอย่างมาก

“ปี๊บๆๆๆ” ไพ่นกกระจอกที่อยู่ใต้โต๊ะก็ได้เริ่มทำการสับไพ่อีกครั้ง แล้วไพ่ทั้ง 13 ตัวก็ปรากฏขึ้นมาบนโต๊ะ

ในเวลานี้ไพ่ของฉิงเทียนนั้นได้ดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แล้วฉิงเทียนก็ได้กวาดสายตาไปยังไพ่ของจ้าวเวย และไพ่ของฝานหลินนั้นแต่ต่างกันอย่างเทียบไม่ได้เลย

ดูเหมือนว่าปุ่มสีเขียวนั้นจะทำให้ไพ่ไม่ดีขึ้นมือของฝานหลินแทน ฉิงเทียนเริ่มเข้าใจขึ้นมาแล้ว

“ในที่สุดก็มีไพ่ดีเข้ามือขึ้นมาหน่อย!” หลิวตันพูดอย่างดีใจอยู่ข้างๆเขา

“ว้าว ไพ่สวยอีกแล้ว” จูเฟยพูดขึ้นมาอย่างตกใจ “นี่ขนาดยังไม่เริ่มเล่นนะเนี่ย”

ฝานหลินที่อยู่ตรงข้ามเขา ก็ตกใจขึ้นมาเมื่อเขาได้ยินที่จูเฟยพูด จากนั้นเขาจึงได้เปิดไพ่ของตัวเองขึ้นมาดูบ้างและต้องตกใจ: ทำไมหน้าไพ่ของเราถึงได้แย่ขนาดนี้? มันควรจะไปอยู่ที่ฉิงเทียนสิทำไมกลับมาอยู่ที่ฝั่งของเราแทนได้

สงสัยเราจะต้องกดผิดปุ่มแน่ๆ ทำไมเราไม่ปล่อยให้จูเฟยชนะเกมนี้ไปก่อน ฝานหลินคิดอย่างใจเย็น ยังไงเขาก็สามารถโกงให้ชนะได้มากตามเท่าที่เขาต้องการอยู่แล้ว

“รองหัวหน้าฝาน โชคของคุณคงจะหมดแล้ว” หลังจากที่มองดูที่ไพ่ในมือของฝานหลิน เจิ้งหยงก็ได้พูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ เธอนั้นอยู่ด้านหลังของฝานหลินมาโดยตลอดและรู้หน้าไพ่ทุกตาของฝานหลิน

หน้าไพ่ของเขารอบนี้เรียกได้ว่าห่วยที่สุดของฝานหลินตั้งแต่เล่นมาเลย มีไพ่แค่คู่เดียวแล้วที่เหลือก็แตกต่างกันไปหมดจับคู่ไม่ได้เลย

“ถ้าคุณไม่พูด ก็ไม่มีใครหาว่าคุณเป็นใบ้หรอก” ฝานหลินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดี ผู้หญิงคนนี้พอให้ท้ายเธอหน่อยก็เหลิงเลยเชียว

“เมื่อถูกดุโดยฝานหลิน เจิ้งหยงก็ได้หุบปากทันที และไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา เจิ้งหยงนั้นเป็นประเภทที่ชอบรังแกชาวบ้านและกลัวความยากลำบาก เธอจึงชอบที่จะเหน็บแนมฉิงเทียนที่ด้อยค่ามากที่สุด และเธอก็เป็นคนที่ไม่กล้าต่อต้านฝานหลิน ผู้ที่เธอคิดว่าเป็นเหมือนเถ้าแก่ของเธอ เธอเป็นคนที่ช่างไม่มีเกียรติเอาเสียเลย

“แย่ล่ะ” จูเฟยพูดพึมพำเบาๆ ถึงแม้ว่าเสียงเขาจะเบา แต่ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆเขาก็ได้ยินหมด มีแต่เจิ้งหยงที่มีสีหน้าต่างออกไป บางทีอาจจะไม่มีคนอื่นแล้ว

สีหน้าของฝานหลินนั้นเริ่มหดหู่และทิ้งไพ่ออกไป “มังกรแดง”

“ตอง” ฉิงเทียนพูดขึ้นมาเบาๆ “ในที่สุดก็เริ่มได้บ้างเสียที” เขาพูดพร้อมกับเปิดไพ่มังกรแดงอีกสองใบออกมา แล้วก็หยิบเอาไพ่มังกรแดงของฝานหลินที่กำลังหดหู่มาแล้วนำไพ่มังกรแดงทั้งสามใบไว้ด้านข้าง แล้วพูดขึ้นมา “ต้องขอบคุณรองหัวหน้าฝานมากที่ทำให้มีโอกาสได้ตองกับเขาบ้าง”

ฝานหลินก็มองมาที่ฉิงเทียนที่มีสีหน้าที่ยินดีด้วยสีหน้าที่หดหู่ และพูดด่าตัวเองในใจ: เราทิ้งมังกรแดงให้หมอนั่นเก็บไปได้ยังไง? ทำให้หมอนั่นมีความหวังขึ้นมาซะอย่างนั้น? เราจะปล่อยให้หมอนั่นชนะไม่ได้ อย่าทำเป็นดีใจไปฉิงเทียน จะต้องทำให้แกต้องเสียหนักๆในตาหน้าคอยดู

ส่วนหลิวตันที่อยู่ข้างๆฉิงเทียนก็ได้มองดูไพ่ของฉิงเทียนแล้วพูดอย่างดีใจมากขึ้นมา “ในที่สุดก็ได้ตองเสียที ดูเหมือนว่าเราอาจจะชนะได้ด้วยไพ่ชุดนี้นะเนี่ย!” สำหรับหลิวตันแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะเสียเงินไปมากมายแล้วก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร การที่เสียเงินอยู่เรื่อยแล้วไม่ชนะเลยซักตานั้นเป็นอะไรที่ชวนหงุดหงิดมากกว่า และไม่มีใครหรอกที่ชอบความรู้สึกเช่นนั้น

ฉิงเทียนก็แกล้งทำเป็นมองดูไพ่ของตัวเองอย่างตั้งใจ แต่จริงๆแล้วฉิงเทียนกำลังใช้เนตรมองทะลุ ทำการมองดูไพ่ที่ยังไม่ได้จั่วขึ้นมา แล้วในตอนนั้นเองฉิงเทียนก็ได้มองเห็นตำแหน่งของไพ่ที่เขาต้องการ รวมถึงตำแหน่งของไพ่ที่ฝานหลินต้องการก็ไม่สามารถซ่อนต่อสายตาของฉิงเทียนได้

ในตอนนี้ฉิงเทียนที่กำลังเล่นไพ่ที่ราวกับกำลังหงายหน้าไพ่ของตัวเองอยู่ เขารู้หน้าไพ่ของคนอื่นๆ ในขณะที่คนอื่นๆไม่รู้หน้าไพ่ของฉิงเทียนเลย

“ฝานหลินนั้นเป็นคนฉลาดก็จริงแต่ก็ต้องทำผิดพลาดด้วยความฉลาดของตัวเอง!” ฉิงเทียนพูดถากถางเขาในใจ เขาไม่นึกเลยว่าเขาจะได้ลองใช้เนตรมองทะลุครั้งแรกบนโลกด้วยการเล่นไพ่นกกระจอกเช่นนี้ ฉิงเทียนยิ้มอย่างฝืนๆในใจของเขา

“7ไผ่”

“กิน!” แล้วฉิงเทียนก็เปิดหน้าไพ่ทั้งหมดออกมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน