ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 212

บทที่ 212 ดูถูกหลิวเอี้ยน

“ช่างพูดได้หน้าไม่อายเลยนะ” หลิวเอี้ยนพูดสวนกลับอย่างดูถูก แล้วเร่งความเร็วมากขึ้นไปอีก ในสายตาของคนภายนอกจะเห็นเพียงแค่เงาเท่านั้น ซึ่งการที่มีเงาในความมืดได้นั้นเป็นอะไรที่แปลกมาก!

แต่ในสายตาของฉิงเทียนแล้ว เห็นได้ชัดว่าหลิวเอี้ยนนั้นกำลังเคลื่อนที่ไปทางขวามือของเขาอย่างรวดเร็ว แล้วจากนั้นก็ได้ถีบเข้ามาที่ท้องของเขา

“ความเร็วเท่านี้ยังเร็วไม่พอหรอก!” ฉิงเทียนยื่นมือขวาออกไปอย่างช้าๆ และจับไปที่ขาขวาของหลิวเอี้ยน แล้วจากนั้นก็เผยรอยยิ้มยิงฟันสองแถวออกมาแล้วพูดขึ้น “กลับไปที่เดิมซะ!” หลังจากนั้นเขาก็ได้เหวี่ยงมือขวาของเขาออกไปข้างหน้า และหลิวเอี้ยนก็พบว่าร่างกายตัวเองนั้นไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขาเองแล้ว

ด้วยแรงเหวี่ยงมหาศาล ตัวของเขาได้ลอยออกไปโดยไม่สามารถควบคุมการทรงตัวของตัวเองได้ หลังจากที่หมุนไปหลายรอบกลางอากาศ เขาก็ได้ลงยืนอยู่ที่พื้นอย่างนิ่มนวล

หลิวเอี้ยนมองไปที่ฉิงเทียน ผู้ยืนอยู่อย่างสงบตรงอีกด้าน ตอนนี้เขารู้สึกดุเดือดเลือดพล่านขึ้นมา ถึงแม้ว่าเมื่อสักครู่เขาจะยังไม่ได้เอาจริง แต่เขาก็ใช้พลังไปถึง 70-80% ของที่เขามีแล้ว

แม้แต่กล้องที่ดีที่สุดก็ยังไม่สามารถจับภาพการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วของเขาได้ แล้วฉิงเทียนสามารถเห็นได้อย่างไร แถมยังยืนอยู่ที่เดิมอีกต่างหาก หลิวเอี้ยนไม่อยากจะเชื่อว่าฉิงเทียนจะแข็งแรงพอที่จะหยุดเท้าของเขาได้ ด้วยความรุนแรงของขาเขาเมื่อสักครู่นั้น ต่อให้เป็นต้นไม้อายุ 100 ปีเขาก็สามารถโค่นลงได้ในพริบตาด้วยพลังของเขา

แต่ฉิงเทียนยังคงกลับยืนนิ่งๆอยู่ได้โดยที่ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร และยังจับขาของเขาแล้วเหวี่ยงออกมาโดยไม่ได้เสียแรงอะไรมากเลย

ด้วยเหตุนี้ได้ทำให้หัวใจของหลิวเอี้ยนได้ระเบิดความไม่พอใจออกมา เพราะนี่มันเหมือนกับกำลังดูถูกเขาอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? หลิวเอี้ยนผู้ถูกดูถูกอยู่ก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนอย่างจริงจัง หากคนที่รู้จักกับเขามาเห็นเข้าก็รู้ได้ทันทีว่าเขากำลังจะเอาจริงแล้ว

“จะไปล่ะนะ!” หลิวเอี้ยนตะโกนออกมาแล้วก็เป็นอีกครั้งที่เห็นเป็นร่างเงา แล้วพุ่งเข้าหาฉิงเทียนอย่างรวดเร็ว

ความเร็วในครั้งนี้เร็วยิ่งกว่าในตอนแรกมากนัก ซึ่งสามารถมองเห็นบางอย่างที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วหมุนเป็นวงกลมโดยมีฉิงเทียนเป็นจุดศูนย์กลาง

แล้วก็มีกระแสลมเกิดขึ้นมาจากการที่หลิวเอี้ยนเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว จนก่อตัวเป็นพายุทอร์นาโดล้อมรอบฉิงเทียนเอาไว้ ดอกไม้และต้นไม้โดยรอบต่างก็เอนไปตามสายลมนั้น กิ่งไม้ก็สั่นไหวอย่างรวดเร็ว

มีกิ่งไม้บางกิ่งได้พุ่งเข้าหาฉิงเทียน เพราะแรงเหวี่ยงที่หมุนเข้าหาจุดศูนย์กลาง

หลิวตันเริ่มรู้สึกเป็นกังวลฉิงเทียนขึ้นมา พี่ชายของเธอนั้นได้เอาจริงแล้ว และเธอก็รู้ดีว่าพี่ชายของเธอนั้นแข็งแกร่งเพียงใด

ฉิงเทียนที่ยังคงยืนอยู่เฉยๆนั้น ก็ได้ปล่อยให้สายลมพาดผ่านเขาไป แต่เสื้อผ้าของฉิงเทียนกลับไม่ได้พลิ้วไหว ฉิงเทียนพูดด้วยอย่างดูถูก “ไม่เลว ถึงแม้ความจะเร็วมากขึ้นกว่าเมื่อกี้นิดหน่อย แต่ก็ยังไม่พอหรอกนะ” พูดจบเขาก็ยื่นแขนขวาออกไป

เป็นอีกครั้งที่เขาป้องกันการโจมตีของหลิวเอี้ยนด้วยแขนขวา “ไม่ใช่แค่นี้หรอกนะ!” ฉิงเทียนไม่รอให้หลิวเอี้ยนได้ทันตั้งตัว ขาขวาของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก เร็วเสียจนหลิวเอี้ยนไม่สามารถตอบสนองได้ทันแล้วเตะเข้าท้องของหลิวเอี้ยนไปเต็มๆ!

ด้วยเสียงดัง “ตุ๊บ” หลิวเอี้ยนได้กระเด็นออกไปไกลถึง 100 เมตร แล้วลงมานั่งคุกเข่าเกิดเป็นรอยทางยาวไปบนพื้น และพายุรอบๆตัวของฉิงเทียนก็ค่อยๆสงบลงอย่างช้าๆเพราะการหายไปของกระแสลม!

หลิวตันมองดูพี่ชายของเธอที่ถูกจับและถูกทำร้ายโดยฉิงเทียนอย่างตกใจ เธอรู้ถึงความแข็งแกร่งของพี่ชายของเธอดี ในตอนที่เขาได้แสดงวิทยายุทธของเขาให้เธอดู เธอยังพูดบอกเองให้หลิวเอี้ยนใจเย็นๆและปล่อยฉิงเทียนไป

แต่เธอก็ไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะทรงพลังได้มากขนาดนี้ หลิวเอี้ยนนั้นทรงพลังมาก เขาเป็นอัจฉริยะในรอบ 100 ปีของตระกูล แต่กลับเป็นฝ่ายถูกอัดเสียเอง แต่เธอก็แอบรู้สึกภูมิใจขึ้นมาผู้ชายที่หลิวตันเป็นคนเลือกนั้นจะแย่ได้อย่างไร

แต่ทว่าเธอเองก็ปล่อยให้ฉิงเทียนทำร้ายพี่ชายของเธอแบบนั้นไม่ได้ จึงได้ตะโกนบอกเขา “ฉิงเทียน คุณช่วยปล่อยพี่ชายไปเถอะนะ”

ฉิงเทียนยักไหล่ของเขาแล้วตอบกลับมา “เป็นเขาต่างหากนะที่อยากจะสู้กับผมน่ะ แต่ก็ได้ผมจะเบามือลงให้ก็แล้วกัน”

กระเด็นไปไกลเป็น 100 เมตร หลิวเอี้ยนรู้สึกเจ็บปวดที่ท้องของเขา เหงื่อเริ่มออกบนหน้าของเขาเหมือนเม็ดฝน

ผู้อาวุโสของตระกูลเองก็แข็งแกร่งเช่นนี้! หลิวเอี้ยนลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ ชุดเครื่องแบบของเขาสีเขียวก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสีเหลือง เสื้อผ้าเปื้อนเต็มไปด้วยโคลนและดอกไม้ใบไม้เต็มไปหมด

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ในเวลานี้ก็เต็มไปด้วยฝุ่น ผมก็เต็มไปด้วยเศษดิน หากมีใครได้มาเห็นสภาพเขาตอนนี้ ได้เปลี่ยนจากผู้การทหารกล้ากลายเป็นขอทานยาจกไปเรียบร้อยแล้ว

“ไม่อยากจะเชื่อหรอกว่า วันนี้นายจะสามารถหยุดการโจมตีทั้งหมดของฉันได้” ด้วยการยื่นทั้งสองมือมายังข้างหน้า จู่ๆก็เกิดแรงลมที่รุนแรงพัดขึ้นมา และได้พัดเอาก้อนหินและดินลอยขึ้นมาด้วย

แล้วสิ่งที่อยู่รอบๆหลิวเอี้ยนก็ได้พุ่งเข้าไปหาฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา มองดูท่าทางของหลิวเอี้ยนแล้ว ฉิงเทียนก็ยิ้มและพูดขึ้นมา “ในที่สุดก็ใช้พลังวิญญาณแล้วสินะ! แต่แค่นี้ก็ยังไม่พอหรอก!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน