ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 220

บทที่ 220 ขณะที่งานเลี้ยงลูกท้อกำลังดำเนินไป (2)

ขณะที่เหล่าเทพกำลังสนุกสนานอยู่กับงานเลี้ยงนั้น ความอันตรายก็ได้คืบคลานมาหาพวกเขาอย่างช้าๆ!

“ฮ่าๆ ข้าไม่คิดเลยว่างานเลี้ยงลูกท้อสวรรค์จะให้ 4 ศาสดาของเต๋าและพุทธมาเข้าร่วมด้วย พลังของศาสดาทั้ง 4 นี้เรียกได้ว่าทรงพลังเกือบเท่าข้าในตอนยุคทอง ถ้าข้าสามารถสร้างปีศาจในใจของพวกเขาได้สำเร็จล่ะก็ พลังเวทมนตร์ของข้าก็จะเพิ่มพูนอย่างมากและการฟื้นฟูความแข็งแกร่งของข้าก็จะรวดเร็วมากขึ้นด้วย! แล้วข้าก็จะสามารถกินเจ้านั่นไม่ต้องอาศัยพึ่งพามันอีก” มีควันเกือบโปร่งแสงกำลังลอยอยู่ด้านนอกลานกว้างเมืองสวรรค์ แต่เหล่าทหารสวรรค์ที่เฝ้าหน้าประตูนั้นกลับไม่รู้สึกถึงเลยแม้แต่น้อย

“ก๊อง, ก๊อง, ก๊อง…..” เสียงระฆังดังขึ้นมาไปทั่วทั้งท้องฟ้าไปถึงจิตใจผู้คน เหล่าเซียนที่ได้พากันหลับอยู่เมื่อสักครู่ก็ได้เริ่มตื่นขึ้นมาทีละคน

“เกิดอะไรขึ้น?” ฉิงเทียนหันไปมองที่เทพแห่งโชคลาภที่มีสีหน้ายินดีอยู่ข้างหลังเขา

แน่นอนว่าเมื่อสักครู่เขาปลุกยังไงก็ไม่ตื่นทั้งตะโกนและกรีดร้อง แต่ตอนนี้เขากลับลุกขึ้นมาแล้วทำสีหน้ายินดีด้วย

แล้วเทพความมั่งคั่งที่กำลังยินดีก็ได้พูดขึ้นมา “ฮ่าๆ น้องชายอาหารมาแล้ว!”

อะไรนะอาหาร? ฉิงเทียนเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่เหล่าเซียนข้างๆเขาต่างก็หันไปจ้องมองไปที่บัลลังก์ขององค์เง็กเซียนและเจ้าแม่หวังหมู่อย่างซาบซึ้ง

แล้วเจ้าแม่หวังหมู่ก็ได้ลุกขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “เสิร์ฟลูกท้อสวรรค์ได้” ทันทีที่พูดจบ เธอก็ได้โบกมือ ซึ่งหมายความว่าอาหารหลักที่แท้จริงของงานเลี้ยงลูกท้อนี้เพิ่งจะถูกนำขึ้นโต๊ะ

“พวกเรายังไม่ได้ทานลูกท้อสวรรค์กันอีกเหรอ?” ฉิงเทียนชี้ไปที่ลูกท้อที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างประหลาดใจ

“พวกนี้มันใช่ลูกท้อสวรรค์ที่ไหนเล่า? ก็แค่ผลไม้ธรรมดาๆ ลูกท้อสวรรค์ของแท้กำลังจะมาต่างหาก” แล้วเทพแห่งโชคลาภก็ได้จ้องมองไปยังไกลๆด้วยสายตาที่เฝ้ารอ

ภายใต้คำสั่งของเจ้าแม่หวังหมู่ นางฟ้าแต่ละคนในชุดหลากสีก็ได้ลอยลงมาจากที่ไกลๆ ซึ่งเจ้าหญิงองค์โตสุดลอยลงมาในชุดสีแดง ในมือของเธอถือจานใบใหญ่เอาไว้ในมือของเธอ ลูกท้อลูกนั้นมีขนาดที่ใหญ่กว่าฟักทองในโลกมนุษย์เสียอีก และกลิ่นของมันก็ได้ลอยฟุ้งไปทั่วทั้งงานเลี้ยง

“นั่นล่ะคือลูกท้อสวรรค์ของจริง แต่น่าเสียดายที่พวกเราไม่สามารถทานลูกท้อคุณภาพดีเท่านั้นได้” เทพแห่งโชคลาภก็ได้พูดอย่างเสียดาย

“ลูกท้อสวรรค์ในงานเลี้ยงลูกท้อถูกแบ่งออกเป็นระดับต่างๆด้วยเหรอครับ?” ฉิงเทียนถามกลับ

“แน่นอนน้องชาย ดูลูกท้อสวรรค์ที่เจ้าหญิงทั้ง 7 ถืออยู่ตรงหน้านั่นสิ ลูกท้อเหล่านั้นน่ะอายุไม่ต่ำกว่า 10,000 ปี ซึ่งมีเพียงพระยูไลและสามเทพเซียนและคนในระดับนั้นถึงจะได้ ส่วนตั้งแต่นางฟ้าคนที่ 8…..ทำไมนางฟ้าคนที่ 8 ถึงใส่ผ้าคลุมหน้านะ” เทพแห่งโชคลาภพูดอย่างสงสัย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนักแล้วพูดต่อ “ตั้งแต่นางฟ้าคนที่ 8 ลงไป อายุของลูกท้อสวรรค์ก็จะต่ำลงไปเรื่อยๆ เจ้าจะสังเกตได้จากขนาดที่เล็กลงเรื่อยๆ ซึ่งไม่ง่ายเลยที่เจ้าหน้าที่อย่างพวกเราจะได้ทานลูกท้ออายุ 500 ปี”

ฉิงเทียนหันไปมองตามที่เทพแห่งโชคลาภมองดูอยู่แล้วก็จ้องไปที่นางฟ้าคนที่ 8 ที่เขาว่า ซึ่งนางฟ้าคนนั้นก็เหมือนจะรู้ว่าฉิงเทียนกำลังมองดูเธออยู่ ซึ่งเธอก็ได้กะพริบตาให้เขาอย่างซุกซน

“นางฟ้าคนนั้นกะพริบตาให้เรางั้นเหรอ?” ฉิงเทียนที่เห็นดังนั้นก็มีสีหน้าสงสัยขึ้น เขาที่ไม่อยากเชื่อก็ได้มองมาที่เขาอีกครั้ง และพบว่าเธอก็ได้กะพริบตามาที่เขาอีกครั้ง

“เรารู้จักกับเธอด้วยอย่างนั้นเหรอ?” ฉิงเทียนถามตัวเองอย่างสงสัย เขาไม่รู้จักนางฟ้าคนอื่นๆเลยนอกจากฉางเอ๋อ

แน่นอนว่าฉิงเทียนนั้นไม่รู้ว่า คนที่กะพริบตาให้เขานั้นคือองค์หญิงที่ 8 ซึ่งเธอก็คือชายหน้าสวยลูกศิษย์ของเขานั่นเอง

ซึ่งไม่ได้มีการบอกกันมาก่อนเลยว่ามีการที่ให้เจ้าหญิงมาเสิร์ฟลูกท้อในวันนี้ด้วย แต่เป็นฝีมือของฮ่าวอวิ๋นที่รู้ว่าฉิงเทียนจะมาที่โลกเซียนในวันนี้ และบ่นในใจว่าเป็นอาจารย์ที่แย่มากๆ ไม่ยอมแวะมาหาลูกศิษย์บ้างเลย ซึ่งเธอเองก็อยากพบกับฉิงเทียนไวๆ เธอจึงได้หลอกเหล่าพี่สาวของเธอให้มาเสิร์ฟลูกท้อสวรรค์ เธอบอกว่าเธออยากมาที่นี่เพื่อแสดงตัวให้พ่อกับแม่เห็นด้วย แล้วเธอก็ได้หลอกให้เหล่าพี่สาวของเธอมาเข้าร่วมด้วย

เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่รู้เรื่องอะไรของฉิงเทียนแล้ว ฮ่าวอวิ๋นก็ได้หัวเราะและคิดไม่ดี: ท่านอาจารย์ยังไม่รู้สินะว่าข้าเป็นใคร หลังจากนี้ข้าจะทำให้เขาตกใจให้ได้เลย

“ว้าว ปีนี้ได้ทานลูกท้อสวรรค์ 500 ปีด้วย” เทพแห่งโชคลาภก็ได้ตะโกนเข้าหูของเขา ซึ่งขัดขวางการใช้ความคิดของฉิงเทียน!

ในเวลานี้ตรงหน้าของฉิงเทียนก็ได้มีนางฟ้าคนหนึ่งในชุดสาวชาววังสีเขียวที่กำลังถือลูกท้อสวรรค์สีแดงสดขนาดเท่าแตงโมมาหาฉิงเทียน กลิ่นที่ยั่วยวนของมันทำให้ฉิงเทียนอดใจไม่ไหวอยากจะกินซะเดี๋ยวนี้

แต่ในฐานะที่เป็นชายหนุ่มในศตวรรษที่ 21 แล้ว ฉิงเทียนก็ได้ยิ้มอย่างสุภาพแล้วกล่าวขอบคุณเธอ “ขอบคุณครับคุณนางฟ้า!”

ตอนแรก, นางฟ้าคนนั้นก็ชะงักเล็กน้อย ซึ่งเธอก็ไม่คิดว่าฉิงเทียนนั้นจะขอบคุณเธอเช่นนี้และมีสีหน้าแดงขึ้นมาและพูดอย่างอายๆ “ด้วยความยินดีเจ้าค่ะ!”

“ก็แค่เราพูดขอบคุณ ทำไมเธอจะต้องเขินอายด้วยนะ?” ฉิงเทียนนึกสงสัยในใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน