ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 23

บทที่ 23 การประมูลตลาดมืด

ต้องไม่มีความคิดอื่นใดขณะที่กำลังฝึกวิชานี้ มีเพียงตั้งสมาธิไปกฎของโลกและสวรรค์เท่านั้น

2 ชั่วโมงต่อมา พลังวิญญาณของน้ำก็ได้ถูกฉิงเทียนซึมซับไป แล้วฉิงเทียนก็ได้ตื่นขึ้นมา

“อา ไม่รู้สึกถึงความคืบหน้าเลย ช่างยากเย็นต่างจากสวรรค์โลกาขั้นแรกจริงๆ” ฉิงเทียนคิดในใจ

ถ้าผู้ฝึกวิชาคนอื่นรู้เรื่องนี้เข้า คงไม่มีใครที่จะนึกอิจฉาฉิงเทียนแน่

นี่คือกฎของยุคสมัย เมื่อพลังวิญญาณของโลกนั้นลดน้อยลงไปตามกาลเวลา ความเร็วในการฝึกวิชาก็จะช้าลงตามไปด้วยรวมถึงทรัพยากรก็มีน้อย ดังนั้นความคืบหน้าในการฝึกวิชาจึงเป็นไปได้ช้ามาก

จริงๆแล้ว ฉิงเทียนนั้นเพิ่งจะฝึกวิชาสวรรค์โลกามาได้ไม่ถึง 1 เดือน ด้วยการช่วยเหลือของเมล็ดองุ่น ทำให้เขาสามารถผ่านขั้นแรกของวิชาสวรรค์โลกาไปได้

ในโลกของการฝึกวิชานั้น การฝึกวิชาสวรรค์โลกาขั้นแรกของฉิงเทียนนั้นเทียบเท่าได้กับผู้ที่ฝึกวิชาในสภาพแวดล้อมที่พร้อม ทั้งๆที่ทรัพยากรที่ใช้ในการฝึกวิชามีจำกัดหากเทียบกับโลกในช่วงเวลานั้น

ขณะที่ฉิงเทียนกำลังนึกถึงเรื่องของโลกของการฝึกวิชาเป็นอย่างไรอยู่นั้น? จู่ๆโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้นมา และเมื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก็พบว่าเป็นข้อความของตือโป๊ยก่าย

คุณนายของร้าน ได้เสื้อผ้าแล้วเหรอ?” ตือโป๊ยก่ายถาม

ฉิงเทียนจึงได้ถ่ายรูปชุดสูทและรองเท้าเพื่อส่งของไปให้ทันที แล้วถามด้วยความสงสัย: ท่านพุทธพิธีทูต เสื้อผ้าเหล่านี้อาจจะต่างจากเสื้อผ้าในสมัยโบราณสักหน่อย ผมไม่ทราบว่าท่านพุทธพิธีทูตนั้นจะสามารถใส่มันได้หรือไม่

อีกทางด้านหนึ่ง ตือโป๊ยก่ายที่ได้รับเสื้อผ้ามาแล้วและมองดูเสื้อที่ถืออยู่ที่มือซ้ายของเขาและมือขวาที่กำลังถือกางเกงอยู่ มองดูเสื้อผ้าเหล่านี้อย่างคิดอะไรไม่ออก เขาจึงได้เกาหัวแล้วพูดกับตัวเอง: แล้วเสื้อผ้าบนโลกในสมัยนี้มันใส่กันยังไงล่ะเนี่ย!”

แต่เมื่อเห็นข้อความฉิงเทียน ตือโป๊ยก่ายจึงได้กระพือใบหูของเขาอย่างยินดีและพูดขึ้น “นายของร้านคนนี้เยี่ยมจริงๆ เขารู้ใจของฉันดีมาก”

ดังนั้นเขาจึงได้พิมตอบกลับไปแบบปากแข็ง: คุณนายของร้าน ในเวลาพุทธพิธีทูตนี้กำลังใส่ชุดบนโลกอยู่ แต่รู้สึกว่าน่าจะยังไม่ค่อยถูกเท่าไร”

“คุณนายของร้านช่วยส่งวิธีการใส่มาให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

ฉิงเทียนเมื่อเห็นข้อความของตือโป๊ยก่ายแล้ว เขาก็รู้ว่าตือโป๊ยก่ายนั้นน่าจะยังไม่ได้ใส่ชุดหรอกแต่ยังทำเป็นปากแข็งอยู่ ช่างเหมือนกับที่อธิบายเอาไว้ในเรื่องไซอิ๋วเลย แล้วเขาก็พบวิดีโอการใส่ชุดสูทในอินเทอร์เน็ตแล้วจึงส่งต่อให้ตือโป๊ยก่าย

เมื่อเห็นข้อความของฉิงเทียนตือโป๊ยก่ายที่อยู่บนสวรรค์นั้นก็ได้เกาหัวของเขาและในที่สุดก็เข้าใจ: ที่แท้มันก็ใส่แบบนี้นี่เอง พุทธพิธีทูตนี้รู้อยู่ก่อนแล้วล่ะ!

หลังจากนั้นที่พิมเสร็จเขาก็ได้เริ่มแต่งตัวตามในวิดีโอที่ให้มา ด้วยพลังอิทธิฤทธิ์ในมือขวาของเขาก็ได้มีม่านน้ำปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของตือโป๊ยก่าย

ตือโป๊ยก่ายมองดูตัวเขาที่สวมชุดสูทอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะมองซ้ายทีขวาที เขารู้สึกพึงพอใจมากแล้วพูดขึ้น “เยี่ยม ฉันนี่ยังหล่อเหลาเอาการอยู่จริงๆ! คราวนี้แหละน้องฉางเอ๋อจะต้องหันมามองฉันด้วยลุคใหม่ของฉัน”

ตือโป๊ยก่ายจึงได้ให้คำชมเชยร้านค้าของฉิงเทียนทันที ในปัจจุบันเขาเพิ่งจะขายของออกแค่ 3 ครั้งเท่านั้น ร้านค้าของเขาช่างห่างไกลจากการขึ้นเป็นระดับเงินยิ่งนัก

เช้าวันต่อมา

ฉิงเทียนได้โทรศัพท์หาจ้าวก่างทันที “พี่ใหญ่ครับ คุณพอจะรู้จักตลาดมืดที่ขายพวกสมุนไพรยาจีนบ้างไหมครับ?”

เมื่อจ้าวก่างได้ยินว่าฉิงเทียนกำลังมองหาสถานที่อย่างตลาดมืดนั้น เขาก็ได้ถามอย่างสงสัย “น้องสี่ นายจะถามหาตลาดมืดไปทำไมกัน?”

ฉิงเทียนตอบ “เสียงโทรศัพท์ไม่ค่อยชัดเลย เอางี้ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน เดี๋ยวผมไปหาพี่เอง”

“ก็ได้ มาสิ! ตอนนี้ฉันอยู่ที่…..” จ้าวก่างบอกที่อยู่ของเขาให้ฉิงเทียน

เมื่อฉิงเทียนมาถึงตามที่อยู่ที่จ้าวก่างได้ให้มาและเมื่อเงยหน้ามาดูก็พบว่ามันคือร้าน SupremeKTV(ร้านบาร์คาราโอเกะซึ่งมีการให้บริการลูกค้าแบบถึงลูกถึงคน)

“แม่นายโว้ย พี่ใหญ่อยู่ร้านแบบนี้ด้วยแฮะ!” ฉิงเทียนพูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้มแล้วใช้มือลูบจมูกของเขา

มีรูปปั้นหินสิงโตสองตัวที่ตั้งอยู่หน้าประตูของสุพรีมKTV และมีตัวหนังสือสีทองสองตัวคำว่า至尊อยู่เหนือประตู ฉิงเทียนเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าห้องรับรองดูโอ่โถงมาก และตกแต่งภายในได้งดงามและหรูหรา เมื่อเห็นฉิงเทียนเดินเข้ามา เหล่าหญิงสาวที่อยู่ในชุดที่เปิดเผยก็ได้เขามาต้อนรับ แล้วดึงมือของเทียนเข้ามาก่อนที่จะใช้หน้าอกของเธอถูเข้าแขนของเขา และยิ้มขึ้นมาอย่างยั่วยวน “เสี่ยคนนี้ มาที่นี่เพื่อร้องเพลงเหรอคะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน