บทที่ 236 โลกความฝัน (10)
“เจ้าหนูนั้นตัดหยกแค่ก้อนเดียว แต่ก็ได้เวลาไปไม่ต่ำกว่า 150,000 ชั่วโมงแล้ว ดังนั้นพวกเรามาดักจับเขาแล้วอัดเขาให้ผมหายแค้น แล้วจากนั้นก็ชิงเอาเวลาจากเขาไปให้หมดกันเถอะ” ชายหนุ่มใส่แว่นทองพูดอย่างชิงชัง
มังกรตาเดียวที่อยู่ข้างๆเขาก็ได้ยิ้มและพูด “น้องชาย อย่าได้เป็นกังวล ข้าจะช่วยเจ้าเรื่องนี้แน่ ขอแค่เจ้าหาที่ๆไม่มีกล้องอยู่ก็พอ แล้วเมื่อนั้นก็จะมีแค่สวรรค์เท่านั้นที่รู้และจะไม่มีใครมาสอบสวนพวกเราด้วย”
“ฮ่าๆ เยี่ยมมากพี่ชาย หากเสร็จเรื่องนี้แล้ว เวลาทั้งหมดของเจ้าหนูนั้นนั่นผมยกให้พวกคุณหมดเลย!” ชายแว่นทองคำพูดและยิ้มด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อย ถึงแม้ว่าเขาจะลังเลที่จะให้มังกรตาเดียวไป 150,000 ชั่วโมงก็ตามที แต่ว่ามังกรตาเดียวก็เป็นคนที่โหดเหี้ยมมากที่สุดในย่านนี้
ทั้งฆ่าคน, วางเพลิงและทุกอย่างที่ชั่วร้าย ถึงเขาจะลังเลมากเพียงใด! แต่ก็อย่าไปทำให้มังกรตาเดียวโกรธจะดีกว่า
แล้วก็มีคนกลุ่มหนึ่งก็ได้คอยจับตาดูฉิงเทียนที่กำลังออกมา แต่ฉิงเทียนที่กำลังเดินกลับถูกขวางทางโดยเฉียงเวยและสีหน้าของเธอก็โกรธอยู่ “ฉันไม่ต้องการให้ใครมาสงสารฉัน ฉันไม่เล่นด้วยหินหยกนั้นของคุณด้วย ส่วน 10,000 ชั่วโมงนี่ ฉันจะหามาคืนคุณแน่นอน” โดยที่ไม่รอให้ฉิงเทียนพูด เธอก็ได้กระทืบส้นสูงแล้วเดินจากไป!
“อารมณ์ร้อนเหมือนกันอีกต่างหาก!” ฉิงเทียนส่ายหัว ดูเหมือนเขาจะไปทำลายศักดิ์ศรีของเฉียงเวยเข้าให้เสียแล้ว!
จึงได้คิดที่จะไล่ตามเธอไปเพื่ออธิบาย แต่จู่ๆก็มีเสียงเฮดังลั่นขึ้นมา “เขียวอีกแล้ว เขียวอีกแล้ว!”
ฉิงเทียนหันหน้ากลับไปก็พบเจ้าดำที่เอาหินหยกของเขาไปตัดแล้วได้ออกมาเป็นหยก!
และในเวลานี้เองที่เจ้าดำมีสีหน้าที่ตื่นเต้นและตะโกนขึ้นมา “ตัดเลย ตัดต่อไป!”
ฉิงเทียนก็ได้มองไปที่ผู้คนที่กำลังอิจฉาเขามากขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงหันไปดูที่หินหยกแล้วพบว่าหินที่เหลืออยู่นั้นไม่มีหยกแล้ว และมีบางคนที่เริ่มมองไปที่เจ้าดำด้วยเจตนาที่ไม่ดี
แล้วหยกก็ออกมาสมบูรณ์ดี ถึงแม้ว่าคุณภาพจะไม่ดีเท่ากับของฉิงเทียน แต่ก็ยังดีกว่าของเฉียงเวย
“ข้าให้ 20,000 ชั่วโมง!” มีชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาทันที
“30,000 ชั่วโมง!” อีกคนตะโกนขึ้นมา
ในเวลานี้ เจ้าดำถึงกับปากสั่นขึ้นมาในเวลานี้ราคาขึ้นมาที่ 30,000 ชั่วโมงแล้ว ซึ่งถือว่าเป็นจำนวนที่มากสำหรับเขา
“ขาย ขาย!” เจ้าดำจึงไม่รอช้าที่จะขาย 30,000 ชั่วโมงทันที ด้วยความกลัวที่เขาจะปฏิเสธ
มองไปที่ทั้งสองคนที่ทำการแลกเปลี่ยนกันเสร็จสิ้น และพบว่าผู้คนยังไม่ได้แยกย้าย และรอที่จะตัดหินหยกที่เหลือของฉิงเทียน
ฉิงเทียนรู้ดีว่าคนเหล่านี้ต้องการอะไร แต่เขาไม่สามารถตัดต่อได้แล้ว ถ้าเกิดตัดต่อคงทำให้เกิดความตกใจขึ้นมากแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงได้พูดกับเจ้าดำที่กำลังตื่นเต้น “เจ้าดำ ไปกันเถอะ”
“หินพวกนี้ยังไม่ได้ตัดเลยนะ?” เจ้าดำมองไปที่หินหยกในมือเขาแล้วถาม เขานั้นหวังที่จะตัดออกมาได้หยกอีก เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องทำงานตลอดชีวิตของเขา และกลายเป็นคนที่อยู่เหนือผู้อื่น
“ไม่ต้องตัดแล้ว วันนี้พวกเราดวงดีมาพอแล้ว เอาไว้ค่อยตัดคราวหน้า!” ฉิงเทียนกล่าวและได้เร่งเจ้าดำให้กลับ
ทันทีที่เขาออกมาจากประตูบ่อนพนัน ก็พบกลุ่มคนล้อมรอบพวกเขา
“พวกแกคิดจะทำอะไรน่ะ?” เจ้าดำถามอย่างกระวนกระวาย แล้วจับที่ตัวแสดงเวลาของเขาไว้แน่น เขานั้นกลัวว่าเวลาของเขาจะถูกคนอื่นแย่งเอาไป
ฉิงเทียนมองไปที่เหล่าอันธพาลที่กำยำล่ำสันใหญ่ 5 หนา 3 แล้วคิดในใจ: หรือว่าเจ้าปีศาจจิตใจมันพบเราแล้ว?
แต่แล้วความสงสัยของเขาก็ได้ถูกเฉลยออกมา เมื่อที่อยู่ด้านหลังของกลุ่มคนพวกนี้มีชายตาเดียวอยู่กับชายสวมแว่นทอง
แล้วชายสวมแว่นทองก็ได้พูดด้วยความเกลียดชัง “ไอ้หนู เราเจอกันอีกแล้วนะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย