ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 251

บทที่ 251 การแสดง

ในตอนนี้องค์เง็กเซียน, ไท่ชิง, อวี้ชิง, ซั่งชิงและพระยูไล ทั้ง 5 คนเดินมาอย่างช้าๆพร้อมกับผู้คน

ฉิงเทียนมองไปที่พวกเขาด้วยความโล่งอกที่ในที่สุดก็มากัน และเฉียงเวยก็ได้ทำเป็นตกใจและหลบไปที่ด้านหลังของฉิงเทียนแล้วพูดเบาๆ “ท่านพ่อ พวกเขามาได้ยังไงกัน?” แล้วทำสีหน้าที่หวาดกลัวมาก

ในใจของฉิงเทียนนั้นรู้สึกชื่นชมการแสดงของเธอขึ้นมา แต่องค์เง็กเซียนนั้นน่าจะยังไม่ทราบว่าเฉียงเวยนั้นล่วงรู้แผนการของพวกเขาแล้ว และมองมาที่สีหน้าหวาดกลัวของลูกสาวแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก!

แต่เพื่อแผนการของเขาแล้ว องค์เง็กเซียนได้เก็บความรู้สึกผิดต่อเฉียงเวยเอาไว้ในใจ และทำสายตาที่เย็นชาแล้วพูดขึ้น “ใครคือพ่อของเจ้า ข้าบอกไปตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้วว่าข้าไม่มีลูกไม่รักดีอย่างเจ้า”

ในเวลานี้องค์ยูไลที่อยู่ข้างๆก็ได้เดินออกมาพร้อมกับมีดของเขาแล้วมองไปที่เฉียงเวยแล้วพูดด้วยวาจาเสียดสี “น้องจาง คนนี้น่ะเหรอลูกสาวตัวดีของตระกูลจางคนที่เจ้าบอกจะยกเป็นลูกสะใภ้ให้ตระกูลของเรา? แต่กลับปล่อยให้ไปแต่งงานกับชายอื่นเช่นนี้ คุณจะให้พวกเราเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

“หึ คุณคิดว่าทางเราจะไม่สามารถหาลูกสะใภ้ดีๆได้อย่างนั้นเหรอ?” องค์ยูไลกล่าว

คำพูดขององค์ยูไลได้ทำให้องค์เง็กเซียนมีสีหน้าตกใจขึ้นมาแล้วกล่าว “พี่ซือได้โปรดใจเย็นก่อน ข้าจะพาลูกอกตัญญูคนนี้กลับไป และยกให้เป็นของพี่ซือแน่นอน!”

“ข้าหวังว่าเจ้าจะทำได้อย่างที่พูด!” องค์ยูไลพูดอย่างเย็นชา

แล้วในเวลานี้เองที่ฉิงเทียนก็ได้เผชิญหน้ากับองค์เง็กเซียนด้วยความโกรธแล้วพูดขึ้น “ท่านผู้นำตระกูลจางครับ ผมและเฉียงเวยพวกเรารักกัน ทำไมคุณถึงได้ข่มเหงพวกเราสองคนซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วย

แล้วองค์เง็กเซียนก็ได้มองมาที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าที่ดูถูก “แกมันก็แค่ชนชั้นต่ำ โดนแบบนี้ก็สมควรแล้ว!”

ฉิงเทียนก็ได้จ้องไปที่องค์เง็กเซียนด้วยความโกรธ มือของเขากำหมัดแน่น แสดงให้เห็นถึงความโกรธสุดขีดของเขา

ส่วนเจ้าปีศาจจิตใจที่หลบอยู่ในมุมมืดนั้นก็รู้สึกยินดีอย่างมากเมื่อเขาได้เห็นเหตุการณ์นี้เข้า “รีบสู้กันเร็วๆเข้า มันคงจะดีถ้าพวกแกทั้งคู่พ่ายแพ้ แล้วข้าก็จะได้จัดการพวกเข้าอย่างง่ายดาย!”

“จัดการเขาเดี๋ยวนี้!” องค์เง็กเซียนชี้ไปที่ฉิงเทียนอย่างดูหมิ่น

“ครับ!” เหล่าคนที่อยู่ด้านหลังองค์เง็กเซียนก็ได้เข้าล้อมฉิงเทียนกับเฉียงเวยเอาไว้!

แล้วหัวหน้ากลุ่มคนที่เข้ามาล้อมก็ได้พูดกับเฉียงเวย “คุณหนู ได้โปรดอย่าทำให้พวกเราต้องลำบากเลย คุณหนูช่วยออกไปก่อนไม่อย่างนั้นพวกเราอาจทำให้คุณหนูบาดเจ็บได้!”

ในเวลาเฉียงเวยไม่หลบหลังฉิงเทียนอีก แล้วเดินออกมาด้านหน้าฉิงเทียน แล้วจ้องไปที่องค์เง็กเซียนด้วยสายตาที่แดงและบวมเพราะร้องไห้แล้วพูดกับเขาอย่างเสียใจ “คุณคิดที่จะจัดการกับพวกเราทั้งสองจริงๆเหรอ หนูไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกคนรักเองบ้างเลยอย่างนั้นเหรอ?”

“ฮึ่ม พวกเจ้ามัวทำอะไรกันอยู่? องค์เง็กเซียนมองไปที่เฉียงเวยโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า แล้วสั่งการลูกน้องของเขา

“ครับ!” แล้วกลุ่มคนที่ล้อมฉิงเทียนอยู่ก็ได้เดินเข้าหาฉิงเทียนอย่างช้าๆแล้วกรอบที่ล้อมเขาเอาไว้ก็ได้เริ่มเล็กลงเรื่อยๆ

ฉิงเทียนก็ได้ดึงมือของเฉียงเวยแล้วพูดอย่างมีอารมณ์ร่วม “เว่ยเอ๋อวางใจได้พวกเราจะต้องหนีไปด้วยกัน!”

แต่ก่อนฉิงเทียนจะได้พูดจบ กลุ่มคนก็ได้พากันรุมเขา ฉิงเทียนจึงได้หยิบโต๊ะขึ้นมาด้วยมือของเขาแล้วฟาดใส่ผู้คน จากนั้นก็จูงมือของเฉียงเวยรีบวิ่งไปที่ประตูทางออกอย่างรวดเร็ว แล้วจากนั้นก็รีบไปที่รถที่เตรียมเอาไว้เพื่อหนีออกไปจากที่นี่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน