ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 263

บทที่ 263 นิมิต

พลังของศรัทธานั้นเป็นของดี นอกจากพลังของศีลธรรมแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดในโลกนั้นก็คือพลังของศรัทธา! ครั้งก่อนที่เขาหาลูกศิษย์ให้จางจ้งจิ่งสองคนนั้น เขาก็ได้รับพลังศรัทธามานิดหน่อยและฉิงเทียนเองก็สัมผัสได้ถึงผลประโยชน์ต่อเขาอย่างมาก

และในเวลานี้ทั่วทั้งเมืองโม๋ตู รวมถึงมณฑลเจียงเจ้อและมณฑลซูเจียง ผู้คนทั้งหมดล้วนแต่มอบพลังของศรัทธาให้กับเขา ด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้! ถ้าเขาได้รับพลังของศรัทธาเหล่านี้มาเขาได้พลังของเขาจะได้รุดหน้าอย่างรวดเร็วแน่นอน เขานั้นช่างโชคดีอะไรอย่างนี้! ฉิงเทียนรู้สึกตื่นเต้นอย่างฉุดไม่อยู่

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนนั้นกำลังดีใจที่ระดับขั้นพลังของตัวเองจะได้เพิ่มระดับอย่างรวดเร็วแล้ว เพ่าฝูจึงได้พูดโจมตีใส่ตรงๆ “นายท่านอย่าเพิ่งรีบดีใจจะดีกว่านะเจ้าคะ พลังศรัทธาเหล่านี้ไม่ใช่ว่านายท่านจะได้รับไปได้ตามใจชอบหรอกนะเจ้าคะ”

เมื่อได้ยินที่เพ่าฝูพูด ฉิงเทียนที่กำลังตื่นเต้นอยู่นั้นก็ได้ใจเย็นลงอย่างช้าๆ เขารู้อยู่แล้วว่าเพ่าฝูนั้นไม่ได้หลอกเขาแน่ๆ “ทำไมล่ะ? ไม่ใช่ว่าผมเป็นเทพเจ้าที่บริเวณนี้ไม่ใช่เหรอ? ก็ไม่ใช่ว่าเป็นผมหรอกเหรอที่พวกเขาบูชาน่ะ?”

เพ่าฝูถอนหายใจแล้วอธิบายฉิงเทียน “ข้าไม่ได้หมายความว่านายท่านจะไม่ได้รับพลังศรัทธาเหล่านี้ แต่ว่ามีอยู่สักกี่คนเชียวที่จะมอบพลังศรัทธาให้แก่เจ้าที่ต่างหาก? จุดที่ท่านเห็นในแผนที่นั้นน่าจะเป็นตำแหน่งที่เคยรับพลังศรัทธามาก่อนน่าจะนานมากแล้ว ไม่ใช่ว่าเพิ่งรับมาด้วย ดังนั้นนายท่านไม่สามารถรับเอาพลังศรัทธาจากตามที่เห็นในแผนที่ได้หรอกนะเจ้าค่ะ”

ฉิงเทียนจึงได้นิ่งคิดได้ฟังที่เพ่าฝูอธิบาย จริงด้วยสิด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีบนโลก ทำให้ความไร้ศาสนาได้เข้าถึงจิตใจของผู้คนส่วนใหญ่ไปแล้ว ถ้าเกิดลองสุ่มถามคนสัก 10 คนตามท้องถนนดูแล้วถามว่าเชื่อว่าโลกนี้มีพระเจ้าอยู่จริงๆหรือไม่ เชื่อได้ว่า9ใน10จะตอบว่าไม่ และอีกคนหนึ่งจะตอบว่าไม่รู้

แม้แต่ฉิงเทียนเองก็เช่นกัน ตัวเขานั้นเป็นพวกไร้ศาสนาเช่นกัน

และต่อให้สถานที่นั้นๆจะมีวัดวาอารามอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นของพุทธ, เต๋า และของศาสนตะวันตกอยู่บางแห่ง แต่ไม่มีที่ไหนที่นับถือบูชาเทพเจ้าที่เลย!

“แล้วเราจะทำยังไงดี? นี่ผมเลือกตำแหน่งเทพเจ้าที่มาเสียเปล่าเหรอเนี่ย?” ฉิงเทียนถอนหายใจ

เพ่าฝูเองก็ขมวดคิ้วที่น่ารักทั้งสองข้างของเธอด้วยเช่นกัน และพบว่าไม่มีหนทางเลย โลกเซียนกับโลกมนุษย์นั้นแยกจากกันนานเกินไป จนทำให้มนุษย์นั้นไม่ได้เห็นปาฏิหาริย์มานานหลายปีแล้ว นอกจากนี้เหล่าผู้บำเพ็ญตนก็ได้พากันหายไปจากสายตาของผู้คนหมดแล้ว ดังนั้นเหล่ามนุษย์จึงไม่รู้ว่าโลกนี้มีเหล่าทวยเทพอยู่จริงๆ

ฉิงเทียนนั่งลงอยู่ที่เตียงแล้วครุ่นคิดว่าทำอย่างไรถึงจะทำให้เขาได้ความศรัทธากลับคืนมาอีกครั้ง คงมีเพียงต้องมองไปยังต้นตอของสาเหตุถึงจะแก้ปัญหานี้ได้!

ทำไมคนถึงได้เชื่อในเทพเซียน? แล้วทำไมผู้คนถึงได้ค้นหาวิธีที่จะได้กลายเป็นเทพเซียน ฉิงเทียนลองถามตัวเองทั้งสองคำถามนี้ในใจของเขา

ฉิงเทียนลองย้อนนึกสมัยที่เขายังเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา เมื่อใดกันที่เขาคาดหวังให้มีเหล่าเซียนจริงๆในโลกใบนี้!

หลังจากที่คิ้วขมวดครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ๆ ในตอนนั้นเองที่ในที่สุดฉิงเทียนก็คิดออก ตอนที่เขานั้นเคยหวังให้มีเหล่าเซียนมีตัวตนจริงๆ ครั้งแรกก็ตอนที่พ่อกับแม่ของเขาตาย เขานั้นสิ้นหวังมากและปรารถนาให้มีเทพจริงๆในโลกนี้เพื่อมาช่วยให้พ่อกับแม่ของเขาได้มีชีวิตรอด!

และอีกครั้งก็ตอนที่เขาถูกคนอื่นทำร้าย เขานั้นหวังให้เหล่าเทพนั้นมีตา คอยสอดส่องพวกคนที่ไม่ดีแล้วคอยลงโทษพวกเขาเสีย!

“ฮ่าๆ คิดออกแล้ว ผมคิดออกแล้ว!” ฉิงเทียนพูดอย่างตื่นเต้น

เมื่อเห็นฉิงเทียนที่ตื่นเต้น เพ่าฝูก็ได้ถามอย่างสงสัย “นายท่านคิดอะไรออกอย่างนั้นเหรอเจ้าคะ?”

“หึๆ เพ่าฝู นายท่านของเธอช่างฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก! เอ้าชมนายท่านของเธอหน่อยสิ!” ที่คิดออกแล้วว่าจะทำอย่างไรให้ผู้คนหันกลับมาศรัทธาผมอีกครั้ง” ฉิงเทียนพูดพร้อมกับยิ้ม

“นายท่านเจ้าคะ ถ้านายท่านมีวิธีดีๆแล้วก็ช่วยบอกมาเร็วๆหน่อยสิเจ้าคะ คนอื่นก็อยากรู้เหมือนกันนะเจ้าคะ!” เพ่าฝูพูดถามเขาอย่างอยากรู้ ซึ่งจริงๆแล้วตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าฉิงเทียนนั้นได้รับตำแหน่งเทพเจ้าที่จากปากของฉิงเทียน เธอเองก็ได้ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มาโดยตลอด

จากในมุมมองของเธอนั้น โลกมนุษย์ในเวลานี้ไม่เชื่อเรื่องผีสางเทวดากันแล้ว พวกเขาเชื่อมั่นแต่ในความสามารถของตัวเอง! แล้วเราจะเปลี่ยนความเชื่อนี้ได้อย่างไร ซึ่งทำให้เพ่าฝูนั้นคิดหาวิธีดีๆไม่ออกเลย! แต่จู่ๆเธอก็ได้ยินนายท่านของเธอที่ใช้เวลาคิดไม่นานนักก็คิดหาวิธีได้ จะไม่ให้เพ่าฝูนั้นสงสัยได้อย่างไร?

ฉิงเทียนลูบจมูกของเขาแล้วพูดสิ่งที่อยู่ในหัวของเขาออกมาอย่างภูมิใจ “วิธีของผมคือถ้าเราต้องการให้คนมานับถือผม ทำให้คนผู้คนหันมาเชื่อในเทพยดา เราก็ต้องโชว์ปาฏิหาริย์ให้ได้เห็น แล้วพวกเขาก็จะเชื่อในพระเจ้าขึ้นมาเอง”

แล้วเพ่าฝูก็ได้พูดอย่างประหลาดใจ “มันจะได้ผลเหรอเจ้าคะ? ข้าว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ” เธอมองไปที่ฉิงเทียนด้วยสีหน้าที่ไม่เชื่อ ถึงเธอจะเคยคิดเอาไว้แล้วเช่นกันกับการที่จะสร้างปาฏิหาริย์เพื่อให้คนหันกลับมาบูชา

“หึๆ ตรงนี้แหละคือจุดที่เพ่าฝูยังไม่เข้าใจมนุษย์โลก” ฉิงเทียนพูดด้วยความมั่นใจ “มนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เปราะบางมาก และอารมณ์ของพวกเขานั้นก็เปราะบางมากเช่นกัน ขอเพียงแค่ยื่นความช่วยเหลือไปให้เพียงนิดหน่อยในช่วงที่พวกเขาอ่อนแอ พวกเขาก็จะสำนึกบุญคุณไปตลอดกาลแล้ว! และถ้าจะขอให้พวกเขามาบูชาเราก็จะไม่ใช่เรื่องยากแล้ว!”

“มันจะได้ผลจริงๆเหรอเจ้าคะ?” เพ่าฝูพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อ

“เอาน่า เพ่าฝูยังไม่ต้องเชื่อผมก็ได้ เอาไว้รอดูผลตอนที่ผมทดลองก็แล้วกัน” ฉิงเทียนพูดโดยไม่สนเพ่าฝูที่กำลังสงสัย

“ก็ได้เจ้าค่ะ ในเมื่อนายท่านพูดเช่นนั้น ก็ลองทดลองทำให้ดูหน่อยสิเจ้าคะ!” เพ่าฝูพูดออกมาอย่างเร่งรีบ

“เอ๋ จะให้ทดลองตอนนี้เลยงั้นเหรอ?” ฉิงเทียนถามอย่างตกใจ ตอนนี้เขาอยู่ที่บ้าน แล้วแถวนี้ก็ไม่มีศาลเทพเจ้าที่ด้วย แล้วเขาจะทดลองได้อย่างไร?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน