ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 286

บทที่ 286 พวกชอบโชว์

“จะรีบหนีไปทำไมกันล่ะ?” ตรงหน้าของเฉินฉีนั้นมีฉิงเทียนที่กำลังยิ้มยิงฟันขาวสองแถวอยู่ และมองมาที่เฉินฉีอย่างมีทีท่าไม่เป็นพิษเป็นภัย

“เจ้ามาทำเป็นแกล้งหลอกคนอื่นมากเกินไปแล้วนะ” เฉินฉีตะโกนด้วยความโมโห ฉิงเทียนนั้นทรงพลังมากเกินไปแล้ว แม้แต่ท่าไม้ตายของเขาเพลิงผลาญดาราก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้เลยสักนิด

แล้วฉิงเทียนก็ได้พูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า “ผมหลอกคุณแล้วมันผิดตรงไหนเหรอ?”

“เจ้า….เจ้า….” เฉินฉีสรรหาคำที่จะมาพูดตอบโต้ฉิงเทียนไม่ได้

ทางด้านของสายฟ้าอัคคีที่กำลังกลืนลูกบอลไฟเข้าไปอย่างช้าๆนั้น จนลูกบอลไฟตอนนี้มีขนาดเล็กลงเรื่อยๆราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ในขณะที่เจ้าสายฟ้าอัคคีนั้นยังมีขนาดเท่าเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย

เฉินฉีรู้สึกตกใจที่เห็นภาพอันน่าทึ่งนี้! ลูกบอลไฟจากท่าเพลิงผลาญดารานั้นถือเป็นท่าไม้ตายของเขาที่แรงที่สุดในตอนนี้ แต่กลับถูกจัดการด้วยอะไรก็ไม่รู้ของฉิงเทียน

“เจ้าไฟสีขาวเงินนั่นมันไฟชนิดไหนกัน? ทำไมข้าถึงไม่เคยเห็นมาก่อน แถมยังกลืนกินลูกบอลไฟของข้าได้อีกด้วย” เฉินฉีรู้สึกหวาดกลัว ทำไมฉิงเทียนถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้

ในเวลานี้เขาไม่อาจเอาชนะเขาได้ และก็ไม่สามารถหนีได้ด้วย เฉินฉีจึงรีบคิดหาวิธี

ฉิงเทียนนั้นไม่ยอมปล่อยให้เฉินฉีหนีรอดไปได้แน่ ในเวลานี้เขาได้จับฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่ของเขาได้แล้ว เขานั้นอยากที่จะฆ่าเขาให้ตายมาก แต่เรื่องของสำนักของเฉินฉีว่าเป็นสำนักแบบไหนนั้น เป็นเรื่องสำคัญที่เขาจะต้องรู้ให้ชัดเจนให้ได้ก่อน!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ฉิงเทียนก็ได้เริ่มลงมือ แล้วน้ำทะเลที่อยู่ด้านล่างของฉิงเทียนนั้นก็ได้กลายมาเป็นศรน้ำจำนวนมากอยู่รอบๆฉิงเทียน

“จัดการมัน” ฉิงเทียนตะโกน แล้วศรน้ำที่อยู่รอบๆก็ได้ระดมพุ่งใส่เฉินฉีทันที

“ไอ้หนู เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?” เฉินฉีมองดูศรน้ำจำนวนมากนี้ด้วยความตกใจ เขารีบคว้าเอากระบี่บินได้ของเขามาแล้วรีบฟาดฟันอย่างรวดเร็วเพื่อต่อสู้กับศรน้ำ

ฉิงเทียนก็ได้พูดตอบกลับไป “หึ ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะเป็นใคร แต่ผมรู้อยู่อย่างเดียวคือคุณเป็นศัตรูของผม” แล้วฉิงเทียนก็ได้ยกมือขึ้นมา แล้วกระบี่อัสนีสวรรค์ก็ได้บินออกจากใต้เท้ามาเข้ามือของเขา ฉิงเทียนสะบัดกระบี่อัสนีสวรรค์แล้วฟาดฟันใส่ศรน้ำที่อยู่รอบๆ แล้วศรน้ำที่ถูกกระบี่อัสนีสวรรค์ตัดผ่านก็ได้มีสายฟ้าเล็กๆวิ่งอยู่รอบๆศรน้ำ

“ฮึ่ม ต่อให้ฆ่าข้าได้ก็อย่าได้ทำเป็นผยองไป สำนักอัคคีของเราจะไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!” เฉินฉีนั้นตอบโต้และถอยหนีลงไปที่พื้นแล้ววิ่ง และพูดขู่ฉิงเทียนอย่างต่อเนื่อง เขานั้นคิดที่จะใช้สำนักของเขาเป็นการขู่ให้ฉิงเทียนกลัว

“สำนักอัคคีงั้นเหรอ? ที่แท้คุณก็อยู่สำนักอัคคีนี่เอง” ฉิงเทียนรู้สึกพึงพอใจขึ้นมา ในที่สุดเขาก็รู้ว่าศัตรูที่ฆ่าพ่อแม่ของพวกเขานั้นมีชื่อว่า “สำนักอัคคี”

ไม่ว่าจะเป็นสำนักแบบไหนก็ตาม แต่หากว่าฆ่าพ่อแม่ของเขาแล้ว เขาก็จะทำให้สำนักนั้นจะต้องพังพินาศไป ฉิงเทียนแอบสาบานเอาไว้ในใจ

เฉินฉีที่พบว่าเมื่อเขาพูดถึงสำนักอัคคีแล้วทำให้การโจมตีของฉิงเทียนนั้นช้าลงไป เขาก็รู้สึกดีใจขึ้นมาที่เขาได้โอกาสแล้ว

แล้วในตอนนั้นเองเฉินฉีก็ได้เร่งความเร็วในการเหาะเป็นความเร็วเหนือเสียง แล้วพุ่งทะยานทิ้งห่างออกไปทันที

“ยังคิดจะหนีอยู่อีกงั้นเหรอ ฮ่าๆๆ” ฉิงเทียนพูดอย่างเลือดเย็น จากนั้นเขาก็ได้เร่งความเร็วตามไปบ้าง แล้วเขาก็ใช้สองนิ้วชี้ไปที่เฉินฉี และให้ศรน้ำไล่ตามเขาเร็วขึ้นไปอีก

“นี่เราหนีมาเร็วขนาดนี้แล้วนะ!” เฉินฉีตะโกนขึ้นมาเมื่อเขาเห็นศรน้ำที่ไล่ตามเขามาจากข้างหลัง ทำไมศรน้ำพวกนี้ถึงได้เร็วขนาดนี้นะ? นี่เขาบินหนีอย่างสุดกำลังแล้วนะ

“จะหนีไปทำไมเล่า?” เสียงของฉิงเทียนดังขึ้นมาจากข้างหน้าของเฉินฉี เฉินฉีก็ได้รู้สึกตกใจเมื่อเขาพบว่าฉิงเทียนนั้นได้มาดักรอเขาอยู่ข้างหน้าแล้ว และกำลังมองดูเขาด้วยสีหน้าที่เหยียดหยาม

เฉินฉีกรีดร้องและรีบหนีไปทางอื่นโดยไม่ลังเล แต่ทว่าหลังจากที่เขาบินไปได้ไม่ถึงครึ่งลี้ เขาก็พบว่าศรน้ำนั้นได้มาดักรอเขาอยู่ตรงหน้าและขวางทางหนีของเขาเอาไว้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน