บทที่ 290 เกาะลึกลับ
จริงๆแล้วในการต่อสู้ระหว่างฉิงเทียนกับเฉินฉีเมื่อสักครู่นั้นเป็นอะไรที่ตื่นใจเธอมาก จริงๆเพ่าฝูนั้นได้แอบดูอยู่อย่างเงียบๆในทะเลความรู้ เธอนั้นจงใจอยู่เงียบๆเพื่อที่จะให้เจ้านายของเธอนั้นได้รับประสบการณ์การต่อสู้บ้าง และอีกใจหนึ่งคือเพื่อให้เขาเลิกติดนิสัยชอบพึ่งพาเธอ
แน่นอนว่าเพ่าฝูนั้นไม่ได้พูดออกไป เธอคิดว่าถ้าเกิดเธอพูดออกไปเธอคงถูกเจ้านายของเธอทอดทิ้งแน่ๆ เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วพูดขึ้น “นายท่านเจ้าคะ มีเกาะแห่งหนึ่งอยู่ตรงหน้านายท่านไกลออกไป 50 ลี้เจ้าค่ะ และขนาดของเกาะเองก็ไม่ได้เล็กมากด้วยเจ้าค่ะ”
“เป็นไปได้ยังไง ก็ผมลองตรวจดูแล้วไม่พบเกาะเลยนี่นา หรือว่ามองพลาดไป?” ฉิงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสัย จากนั้นเขาก็ได้ลองปล่อยจิตศักดิ์สิทธิ์ออกไปอีกทีเพื่อทำการตรวจสอบน่านน้ำนี้อีกครั้ง “ก็ไม่พบอะไร ทำไมผมถึงไม่พบอะไรเลยล่ะ?” ฉิงเทียนลูบหัวของเขา สีหน้าของเขานั้นสับสน รอบนี้เขาตรวจดูอย่างถี่ถ้วนแล้วแต่เขาก็ไม่พบเกาะหรืออะไรเลย!
เพ่าฝูมองไปที่นายท่านของเธอที่มีสีหน้าสงสัยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “นายท่านเจ้าคะ มันแน่นอนอยู่แล้วว่านายท่านจะหาไม่พบ เพราะว่าเกาะนั้นมีอาคมที่ใช้ปิดกั้นจิตศักดิ์สิทธิ์ได้น่ะสิเจ้าคะ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะใช้จิตศักดิ์สิทธิ์หาไม่พบเจ้าค่ะ!”
“อะไรนะอาคมปิดกั้น? ไม่แปลกใจเลยที่ผมจะหาไม่พบ!” ฉิงเทียนก็เข้าใจได้ในทันใด
“นายท่านเจ้าคะ นายท่านมุ่งหน้าตรงไปอีก 50 ลี้ นายท่านก็จะพบที่อยู่ของเกาะนั้นแล้วล่ะเจ้าค่ะ” เพ่าฝูกล่าว
“เยี่ยม!” จากที่เพ่าฝูแนะนำ ฉิงเทียนก็ได้บินไปข้างหน้า 50 ลี้ไปยังสถานที่ที่เพ่าฝูบอก
“นี่มันอะไรกัน ทำไมผมถึงรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณมากมายจากที่นี่กัน?” ฉิงเทียนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่และพูดด้วยความยินดี ในเวลานี้บนโลกนั้นเต็มไปด้วยมลพิษ ทำให้พลังวิญญาณบนโลกลดน้อยลงเรื่อยๆ ทำให้เขาต้องอาศัยพลังวิญญาณจากสิ่งของที่เขาซื้อมาจากโลกเซียนเท่านั้น แต่มันก็ยังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้บำเพ็ญตนอยู่ดีที่จะอยู่ในแวดล้อมที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณที่เข้มแข็ง!
หากเทียบกับคนธรรมดาแล้ว ผู้บำเพ็ญตนทั่วไปจะมีประสาทสัมผัสและการได้ยินดีกว่าคนปกติร้อยเท่าพันเท่า แต่สำหรับผู้บำเพ็ญตนที่อาศัยอยู่ในเมืองแออัดแล้ว ด้วยประสาทการรับรู้ที่ดีของพวกนั้น ทำให้เหมือนกันคนธรรมดาที่อาศัยอยู่ในกองขยะ!
คนทั่วๆไปเองย่อมรู้สึกไม่ดีหากตัวเองต้องอาศัยอยู่ในกองขยะเน่าเหม็นทุกวัน ผู้บำเพ็ญตนก็เช่นเดียวกัน หากต้องอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมในเมืองแออัดทุกวันก็จะทำร้ายต่อความเข้าใจในสวรรค์ของพวกเขาเช่นกัน
“หืม ไม่นึกเลยว่าอาคมนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นอาคมต่อต้านแล้ว แต่ยังเป็นอาคมที่ใช้รวบรวมพลังวิญญาณด้วยอีกนะเจ้าคะ” เพ่าฝูพูดอย่างประหลาดใจ
ฉิงเทียนก็ได้พูดอย่างอิจฉา “ว้าว! เจ้าของเกาะแห่งนี้จะคงจะเป็นคนที่สุดยอดน่าดู ถ้าผมมีเกาะเล็กๆแบบนี้สักเกาะบ้างก็คงจะดีไม่น้อยเลย!” เขานั้นอาศัยอยู่ในเมืองโม๋ตูอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้ว่าในเมืองจะสะดวกสบาย แต่บางครั้งเขาจำเป็นที่จะต้องมีสถานที่สำหรับผ่อนคลายเช่นนี้หลังจากที่มีชีวิตมาอย่างยาวนาน ถ้าเขามีเกาะเช่นนี้บ้างสักเกาะ มันคงจะเป็นอะไรที่ดีมาก
“นี่ นายท่านเจ้าคะ แล้วทำไมพวกเราถึงไปลงหลักปักฐานที่นี่เสียล่ะเจ้าคะ?” เพ่าฝูพูดด้วยน้ำเสียงเชื้อเชิญ
“ไม่ดีหรอกเพ่าฝู อย่างไรเสีย ที่นี่ก็คงจะเป็นเกาะของใครสักคนนั่นแหละ” ตาของฉิงเทียนสว่างวาบขึ้นมาแสดงให้เห็นว่าเขาเองก็สนใจในข้อเสนอของเพ่าฝูเหมือนกัน แต่ทว่าในฐานะคนหนุ่มที่ดีในศตวรรษที่ 21 อย่างเขานั้น เขานั้นมีสำนึกอยู่ในหัวถึงคำสั่งสอนของอาจารย์ของเขาตั้งแต่ยังเด็ก เขาจะต้องเอาเงินที่เก็บได้ไปให้กับคุณลุงตำรวจ ทำให้ฉิงเทียนรู้สึกแสบๆเหมือนถูกแมวข่วนตลอดเวลา เมื่อมีสมบัติอยู่ตรงหน้าเขาแล้วแท้ๆ แต่ถ้าเขารู้ว่าสมบัตินั้นมีเจ้าของแล้ว เขาก็เริ่มลังเลที่จะแย่งชิงมาเป็นของตัวเองดีหรือไม่
ถ้าเกิดว่าเขาแย่งชิงมามันก็จะขัดกับหลักการของเขา แต่ถ้าเขาไม่แย่งชิงมามันก็น่าเสียดายสมบัติกองโตอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ
เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูยุ่งยากใจของฉิงเทียนแล้ว เพ่าฝูก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะตัวงออยู่ในทะเลความรู้
“นายท่านเจ้าคะ ข้ายังไม่ได้พูดสักหน่อยเลยว่าเกาะนี้มีเจ้าของเลยนะเจ้าคะ? ทำไมนายท่านถึงได้ดูยุ่งยากใจจังเลยเจ้าคะ?”
“นั่นสินะ….เคยมีเจ้าของแต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว, เดี๋ยวนะเพ่าฝู! เมื่อกี๊เธอบอกว่าเกาะนี้ไม่มีเจ้าของแล้วอย่างนั้นรึ?” ฉิงเทียนพูดอย่างตื่นเต้น เกาะนี้ไม่มีเจ้าของของแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็เอามาเป็นของเขาได้น่ะสิ
“ใช่แล้วเจ้าค่ะ ไม่มีเจ้าของแล้ว ในความคิดของข้าน้อย เกาะแห่งนี้น่าจะร้างมาได้สักพันกว่าปีแล้วล่ะเจ้าค่ะ อาคมป้องกันเหล่านี้น่าจะเสียหายไปบ้างแล้ว” เพ่าฝูกล่าว
เมื่อได้ยินการยืนยันจากเพ่าฝูแล้ว ฉิงเทียนก็ได้พูดด้วยความยินดี “ฮ่าๆ ดีล่ะ ต่อไปนี้ผมขอประกาศว่าเกาะแห่งนี้จะเป็นของแซ่ฉิง”
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย