ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 31

บทที่ 31 งานพบปะประจำปี

ในตอนเช้าตรู่ ณ ห้องของฉิงเทียน

ทั้งสามคนนั้นกำลังนอนอยู่ที่พื้นในท่าที่ต่างกันออกไป เมื่อคืนนี้สรุปว่าไม่มีใครที่สามารถกำจัดใครลงได้ สุดท้ายทุกคนจึงต้องนอนที่พื้นด้วยกันทั้งหมด

“กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง….”

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นมา แล้วทั้งสามคนก็ได้ตื่นนอน จ้าวก่างและหวงเห่านั้นต่างก็พากันกลับไปตามลำดับ

หลังจากที่ทั้งสองคนนั้นกลับไปแล้ว โทรศัพท์ก็ฉิงเทียนก็ดังขึ้นและพบว่าซูเสวี่ยได้โทรเข้ามา

ซูเสวี่ยถาม “ฉิงเทียน คุณอยู่ที่ไหนเหรอ?”

“มีอะไรงั้นรึ? หรือว่าภรรยาของผมคิดถึงผมมากหลังจากที่ไม่ได้เจอผมทั้งวัน!” ฉิงเทียนพูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม

“ใครคิดถึงคุณกัน?” ซูเสวี่ยทำเสียงไม่พอใจ

“คุณมาที่ย่านเหรินหมิงในเมืองโม๋ตูเดี๋ยวนี้!” พูดจบซูเสวี่ยก็วางสายโทรศัพท์ไป!

มองไปที่โทรศัพท์มือถือ เสวี่ยเอ๋อจะทำอะไรกันแน่! ฉิงเทียนคิด

แต่เขาก็ยังขับรถไปที่ย่านเหรินหมิงอยู่ดี

ณ ย่านเหรินหมิง เมืองโม๋ตู

ซูเสวี่ยนั้นสวมเสื้อแจ็คเก็ตและกางเกงยีน!

“คนสวย กำลังรอใครอยู่เหรอครับ?” ฉิงเทียนเดินไปหาซูเสวี่ยที่อยู่ตรงหน้าเขา

ซูเสวี่ยก็ได้จับมือของฉิงเทียนแล้วพูดขึ้น “ก็รอคนที่น่ารังเกียจอย่างคุณนี่แหละ? วันนี้ฉันจะต้องแปลงโฉมคุณใหม่ให้ได้”

จากนั้นเธอก็ได้เดินจูงมือของฉิงเทียนแล้วมุ่งหน้าไปยังร้านเสื้อผ้า

เขาที่ถูกซูเสวี่ยจูงมือก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “แล้วทำไมวันนี้เสวี่ยเอ๋อถึงได้คิดจะเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ผมวันนี้ล่ะครับ?”

“ถ้าจะมีเหตุผลไหนที่ฉันต้องมาช่วยแต่งตัวให้คุณ ก็คงเป็นเพราะการแต่งตัวที่แย่มากของคุณนี่แหละ” ซูเสวี่ยพูดอย่างตรงๆ

“คุณช่วยอย่าเล่นงานผมตรงจุดนี้ทีเถอะ! เสวี่ยเอ๋อ” ฉิงเทียนพูดขณะที่เดินไปตามถนน

ณ ร้านไหหนาน

ซูเสวี่ยกับฉิงเทียนเข้าไปในร้าน

พนักงานขายที่อยู่ใกล้ๆก็ได้รีบเดินมาหาแล้วยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น “คุณลูกค้าต้องการเลือกซื้อเสื้อผ้าแบบไหนดีคะ?”

ซูเสวี่ยก็ได้ยิ้มแล้วพูดตอบกลับไป “ขอเลือกดูก่อนนะคะ”

“ได้ค่ะ!”

มีชุดสูทอยู่ทุกรูปแบบในร้านนี้ ฉิงเทียนเองก็มองดูชุดสูทเหล่านี้แล้วพูดขึ้น “เสวี่ยเอ๋อ ทำไมถึงต้องมาซื้อชุดสูทด้วยล่ะ ในเมื่อผมไม่ได้ไปทำงานสักหน่อย”

“แล้วใครบอกคุณกันว่าใส่ชุดสูทไม่ได้ถ้าคุณไม่ทำงานน่ะฮึ!” ซูเสวี่ยพูดขณะที่มองซ้ายมองขวาเลือกดูเสื้อผ้าให้ฉิงเทียน

สุดท้ายมันเลยกลายเป็นความเศร้าในความสุขของฉิงเทียน แฟนสาวของเขาที่ง่วนอยู่กับการเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ฉิงเทียน

ฉิงเทียนก็ได้แต่มองดูซูเสวี่ยด้วยรอยยิ้มแบบแห้งๆ

พนักงานที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็ได้มองดูซูเสวี่ยอย่างตั้งใจและคอยช่วยเลือกเสื้อผ้าให้แฟนหนุ่มของเธอและพูดชม “สุภาพบุรุษท่านนี้ช่างโชคดีนะคะ ที่ได้แฟนสาวที่เอาใจใส่เช่นนี้”

ฉิงเทียนก็ผงกหัวอย่างรวดเร็วเป็นเป็นการยืนยัน “ใช่แล้วแฟนสาวของผมดีงามที่สุดแล้ว!” เขาหยอดคำหวานใส่ซูเสวี่ยขณะที่ซูเสวี่ยกำลังวุ่นวายกับการเลือกดูเสื้อผ้าอยู่

เมื่อซูเสวี่ยพบว่าฉิงเทียนแอบหยอดคำหวานลับหลังเธอ ใบหน้าที่แสนสวยของเธอก็ได้ปรากฏรอยยิ้มแล้วพูดขึ้น “เอ้านี้ อย่ามัวแต่คุย ไปลองใส่ชุดสูทนี้ดูได้แล้ว!”

ฉิงเทียนจึงไปที่ห้องลองเสื้อพร้อมกับชุดสูทของเขา

ฉิงเทียนที่เปลี่ยนชุดของเขาเสร็จแล้วก็ได้เดินออกมาให้ซูเสวี่ยและพนักงานขายมองดูตัวเขา

ฉิงเทียนจึงได้พูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม “เสวี่ยเอ๋อ ผมหล่อสมกับที่เป็นแฟนหนุ่มของคุณรึยัง”

“ว้าว สุภาพบุรุษท่านนี้ยอดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นตอนใส่ชุดนี้เลยค่ะ” พนักงานขายพูดชมเขา

ซูเสวี่ยก็ได้มองดูผลงานชิ้นเอกของเธอแล้วผงกหัวด้วยความพึงพอใจ! “แต่ยังเหมือนขาดไปอย่าง!” ซูเสวี่ยพยายามมองดูฉิงเทียน

“จริงด้วยสิ” ซูเสวี่ยที่เหมือนคิดบางอย่างออกได้ก็หันไปพูดกับพนักงานขาย “คุณมีรองเท้าหนังขายบ้างไหมคะ?”

สุดท้าย ภายใต้สายตาที่หลงใหลของพนักงานขาย ฉิงเทียนจึงได้จูงมือซูเสวี่ยเดินออกจากร้านไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน