ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 329

บทที่ 329 ลูกแก้วความทรงจำ

ในห้องนอน ฉิงเทียนก็ได้หยิบเอาลูกแก้วที่มีสีสันขนาดพอๆกับไข่ออกมา

“ว้าว สิ่งนี้มันคืออะไรเหรอฉิงเทียน? มันช่างสวยมากเลย!” ซูเสวี่ยมองไปที่ลูกแก้วที่ส่องสว่างอยู่ในมือของฉิงเทียน เป็นธรรมชาติของผู้หญิงอยู่แล้วที่จะสนใจกับสิ่งของที่สวยงามเช่นนี้

“นี่เสวี่ยเอ๋อ คุณรู้ไหมว่าเจ้าสิ่งนี้มันคืออะไร?” ฉิงเทียนยื่นลูกแก้วนั้นให้กับซูเสวี่ยแล้วพูดอย่างมีลับลมคมใน

ซูเสวี่ยที่รับลูกแก้วนั้นมาจากในมือของฉิงเทียนแล้วคิด “มันช่างสวยงามอะไรอย่างนี้ มันเป็นอาวุธเซียนเหรอคะ?”

“ไม่ใช่” ฉิงเทียนส่ายหัวตอบพร้อมกับยิ้ม

“แล้วมันคืออะไรเหรอคะ?” แล้วซูเสวี่ยก็ถามอย่างออดอ้อน แล้วกุมมือของฉิงเทียนเอาไว้

“เจ้าสิ่งนี้มันคือลูกแก้วความทรงจำน่ะ” ฉิงเทียนอธิบาย ซึ่งลูกแก้วแสงอันนี้ก็คือความทรงจำของเฉียงเวยที่อยู่ในโลกที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยปีศาจจิตใจ หลังจากที่กลับมายังโลกเซียนแล้วองค์เง็กเซียนก็ได้มอบลูกแก้วความทรงจำนี้ให้กับเขา

“ลูกแล้วความทรงจำมันคืออะไรเหรอคะ?” ซูเสวี่ยถามอย่างสงสัย

ฉิงเทียนก็ได้อธิบาย “มีความทรงจำของคนคนหนึ่งถูกเก็บเอาไว้ในนี้ ซึ่งถ้าคุณได้รับความทรงจำของเธอเอาไว้ ไม่เพียงแต่คุณจะได้รับความทรงจำของเธอ แต่ยังจะช่วยขยายขอบเขตของจิตศักดิ์สิทธิ์ของคุณอีกด้วย สิ่งนี้ไม่ใช่ของที่จะหากันได้ง่ายๆ!”

หลังจากที่ได้ยินที่ฉิงเทียนอธิบายแล้ว ซูเสวี่ยก็ได้มองไปที่ลูกแก้วแสงที่อยู่ในมือของเธอแล้วพูดอย่างประหลาดใจ “มีความทรงจำของคนอื่นเก็บเอาไว้ ของที่ดีเช่นนี้ทำไมคุณถึงไม่เก็บเอาไว้ใช้เองเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของคุณล่ะคะ?”

ทันทีที่เธอพูดจบ ซูเสวี่ยก็ได้มอบลูกแก้วความทรงจำนี้คืนให้กับฉิงเทียน แล้วเข้าไปซุกในอ้อมแขนของฉิงเทียน แล้วเธอก็ได้พูดด้วยใบหน้าที่อ่อนหวานของเธอ “ฉันอยากให้คุณปกป้องฉันมากกว่า”

ถึงแม้ซูเสวี่ยจะพูดเช่นนั้น ฉิงเทียนนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าซูเสวี่ยนั้นคงไม่อยากที่จะได้ลูกแก้วไป แต่เขานั้นต้องการที่จะให้ซูเสวี่ยนั้นแข็งแกร่งขึ้น เมื่อคิดเช่นนี้ฉิงเทียนก็ได้โอบกอดไปที่เอวที่บอบบางของซูเสวี่ยแล้วกล่าว “เสวี่ยเอ๋อ ลูกแก้วความทรงจำนี้ผมใช้มันไม่ได้หรอก และไม่เพียงแต่ผมจะใช้ไม่ได้แล้ว คนบนโลกนี้ก็ไม่มีใครใช้ได้ทั้งนั้นนอกจากคุณ

ซูเสวี่ยก็ได้เงยหน้าของเธอขึ้นมามองฉิงเทียนที่มีสีหน้าที่จริงจัง และพูดเรื่องที่เธอไม่เข้าใจออกมา แต่ก็เห็นได้ว่าฉิงเทียนนั้นไม่ได้โกหกเธอ “แล้วทำไมถึงไม่มีใครใช้ได้นอกจากฉันล่ะคะ?”

ก็เพราะเจ้าของความทรงจำนี้คือตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยมีต้นแบบมาจากคุณยังไงล่ะ” แล้วฉิงเทียนก็ได้เล่าให้ซูเสวี่ยฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงลูกท้อซึ่งฉิงเทียนได้ไปประสบมา

เมื่อฉิงเทียนได้เล่าเรื่องนี้ตบ ซูเสวี่ยก็ได้มองไปที่ฉิงเทียนด้วยความเป็นห่วง “แล้วทำไมทางสวรรค์ถึงได้ปล่อยให้คุณทำให้อันตรายเช่นนั้น? เทพเซียนพวกนั้นเห็นแก่ความสบายของตัวเองรึยังไง?”

“แต่จากที่คุณเล่ามา ลูกแก้วความทรงจำนี้เป็นความทรงจำของเฉียงเวยสินะคะ ฉันอยากจะเห็นแล้วว่าคุณและคนที่ดูเหมือนฉันที่อยู่ในโลกที่สร้างขึ้นมาโดยปีศาจนั้นเป็นอย่างไร” เมื่อสักครู่นั้นซูเสวี่ยนั้นยังเป็นห่วงเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับสงสัยและหยิบลูกแก้วความทรงจำมาจากในมือของฉิงเทียน

ฉิงเทียนก็ได้ยิ้มขึ้นมา อย่างที่เขาว่าเอาไว้หากผู้หญิงได้พบกับสิ่งที่เธอสนใจแล้ว ทุกสิ่งก็ลืมไปหมด เมื่อสักครู่เธอนั้นยังกังวลเรื่องของเขาอยู่เลย แต่ตอนนี้เธอกลับสนใจลูกแก้วความทรงจำแทนแล้วลืมเรื่องของเขาไปเลยทันที

ซูเสวี่ยหยิบลูกแก้วความทรงจำขึ้นมาดูและมองซ้ายมองขวา แล้วจากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยความสับสน “แล้วฉันจะดึงเอาความทรงจำจากลูกแก้วนี้มาได้อย่างไรคะ?”

ฉิงเทียนก็ได้หยิบลูกแก้วความทรงจำในมือของซูเสวี่ยขึ้นมาแล้ววางเอาไว้ที่เตียง จากนั้นเขาก็ได้อธิบายให้ซูเสวี่ยฟัง “เสวี่ยเอ๋อ คุณวางมือของคุณเอาไว้ที่ลูกแก้ว จากนั้นก็ปล่อยจิตศักดิ์สิทธิ์ของคุณไปที่ลูกแก้วความทรงจำนี้”

“ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าตัวฉันในโลกความทรงจำของคุณนั้นเป็นอย่างไร ถ้าเกิดว่าออกมาไม่ดี ฉันจะมาคิดบัญชีกับคุณแน่” ซูเสวี่ยพูดกับฉิงเทียน แล้วกวัดแกว่งกำปั้นที่น่ารักของเธอ ก่อนจะวางมือของเธอลงไปที่ลูกแก้วความทรงจำตามที่ฉิงเทียนบอกแล้วค่อยหลับตาลงอย่างช้าๆ

หลังจากที่ซูเสวี่ยได้หลับตาลง ลูกแก้วความทรงจำก็ได้ส่องแสงออกมาและเกิดเป็นเส้นที่น่าพิศวงหมุนไปรอบๆ คิ้วบางๆก็ซูเสวี่ยนั้นก็ได้ขยับเบาๆ และเธอนั้นก็มีสีหน้าที่เจ็บปวด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน