ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 330

บทที่ 330 เจ้าแม่หวังหมู่ป่วย

ฉิงเทียน: พี่ไป๋ครับ พี่ช่วยบอกให้ชัดๆทีสิครับ

ฉิงเทียนนั้นยังคิดไม่ออกว่าเขาไปทำให้เจ้าแม่หวังหมู่โกรธได้อย่างไร จึงคิดไม่ออกว่าเขาจะหาทางทำให้เจ้าแม่หายโกรธได้อย่างไรเช่นกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่มีเซียนคนไหนมาซื้อของในร้านถาวเป่าของเขาแน่ เธอนั้นเป็นถึงราชินีแห่งสวรรค์ ผู้ที่อยู่เหนือเซียนนับหมื่น ไม่สิบางทีอาจจะมากกว่าหมื่นอีก ฉิงเทียนนึกได้ว่าองค์เง็กเซียนที่เขาเห็นในทีวีก็ดูเหมือนจะแพ้ภรรยาเช่นกัน

ดังนั้นฉิงเทียนจำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ให้สุดและถามหาความจริงให้ได้

ไท่ไป๋จินซิงก็ได้มองดูข้อความที่ฉิงเทียนส่งมาก็ได้ยิ้มอย่างแห้งๆออกมาและพูดกับตัวเอง: เฮ้อ น้องฉิง ทำไมเจ้าถึงได้ทึ่มขนาดนี้นะ? เจ้าได้ขโมยหัวใจของลูกสาวคนอื่นไปแล้ว คนเป็นแม่ก็ต้องโกรธน่ะสิ

ไท่ไป๋จินซิงถอนหายใจและพิมพ์ตอบกลับไป: น้องฉิง ข้าล่ะชื่นชมเจ้าจริงๆ เจ้ามาอยู่บนสวรรค์แค่ไม่กี่วัน แต่กลับช่วงชิงหัวใจขององค์หญิงแปดบนสวรรค์ไปเสียแล้ว ส่วนข้านั้นช่างไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้เลย สงสัยข้าคงจะต้องให้เจ้าสอนข้าจีบสาวบ้างเสียแล้ว รู้ไหมน้องฉิง จนป่านนี้ข้าก็ยังโสดอยู่เลย

เมื่อเห็นข้อความที่ขึ้นมาในโทรศัพท์มือถือ ฉิงเทียนก็ได้หัวระเบิดแล้วตะโกนออกมา “มันจะเป็นไปได้ยังไง?

แล้วเขาก็ฉุกคิดได้ว่าซูเสวี่ยนั้นยังอยู่ข้างๆเขา จึงได้แอบหันไปมองอย่างรู้สึกผิด ก่อนจะโล่งอกเมื่อพบว่าเธอนั้นยังไม่ฟื้นขึ้นมา

นิ้วของเขาก็ได้รีบกดมือถือตอบกลับอย่างรวดเร็ว: พี่ไท่ไป๋ครับ พี่อย่าพูดล้อเล่นแบบนี้สิครับ!

แล้วฉิงเทียนก็ได้นึกถึงภาพของฮ่าวอวิ๋นในชุดโบราณตอนในงานเลี้ยงลูกท้อขึ้นมาได้ในหัว ช่างเป็นความงามที่ทำให้แม้แต่คนบนสวรรค์ต้องตะลึง

แต่คนอย่างเธอนั้นจะมาชอบเขาได้อย่างไร เธอที่เป็นองค์หญิงแปดที่เป็นเหมือนดอกฟ้างามอยู่บนสวรรค์ แต่สถานะของเขาในโลกเซียนนั้นเป็นแค่ขุนนางระดับเก้า ซึ่งไม่ต่างอะไรไปจากหมาวัดเมื่อเทียบกับเธอ ยิ่งไปกว่านั้นตำแหน่งขุนนางระดับเก้านั้นก็ยังเป็นตำแหน่งทีได้รับมาจากพ่อของเธอ

ในขณะที่ฉิงเทียนกำลังใช้ความคิดอยู่แล้ว ฉิงเทียนก็รู้สึกได้ว่าโทรศัพท์ของเขาสั่นขึ้นมา

ไท่ไป๋จินซิง: น้องฉิง ข้าไม่ได้หลอกเจ้า องค์หญิงแปดนั้นถูกกักบริเวณอยู่ทะเลสาบเหยาฉีและไม่อนุญาตให้ออกมาข้างนอกเลย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้าเห็นเจ้าแม่หวังหมู่นั้นทำกับองค์หญิงแปดเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากช่วยเจ้าหรอกนะน้องข้า แต่ข้าเองก็ไม่รู้ว่าความสุขุมของเจ้าแม่นั้นหายไปอยู่ที่ไหนในสวรรค์แล้ว ตอนนี้ไม่มีใครกล้าที่จะไปซื้อของจากร้านของเจ้าหรอก

“ไม่แปลกใจเลยว่าตอนที่ผมออกมาจากโลกเซียนนั้น ผมรู้สึกได้ว่าสายตาของเจ้าแม่นั้นมีอะไรไม่ถูกต้อง ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง!” ฉิงเทียนยิ้มอย่างแห้งๆ

“เฮ้อ!” ฉิงเทียนถอนหายใจออกมา จากนิสัยของฮ่าวอวิ๋นในความทรงจำของเขาแล้ว การที่เธอถูกขังอยู่แต่ในเหยาฉีนั้นคงเป็นอะไรที่แย่กว่าฆ่าเธอเสียอีก

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องหาทางเอาใจเจ้าแม่เสียแล้ว อย่างหนึ่งก็เพื่อที่จะทำให้เจ้าแม่อารมณ์ดีขึ้นและยอมปล่อยฮ่าวอวิ๋น และอีกอย่างหนึ่งก็เพื่อทำให้เหล่าเซียนบนสวรรค์สามารถที่จะซื้อของจากร้านของเขาได้เสียที

“เฮ้อ แต่หนทางช่างยาวไกลนัก!” ฉิงเทียนถอนหายใจออกมา มันเป็นเรื่องยากมากที่เอาใจผู้หญิงที่มีชีวิตอยู่มานานถึงหมื่นปีแสนปีได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังเป็นหญิงสาวที่สมบูรณ์อยู่แล้ว ไม่ว่าเธอเอ่ยปากอะไรเธอก็ได้ตามที่ต้องการ บางทีเรื่องนี้คงยังจากเสียกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีก!

ฉิงเทียนจึงได้ถามกลับไปในโทรศัพท์: พี่ไท่ไป๋ครับ มีอะไรที่เธอชื่นชอบเป็นพิเศษบ้างไหมครับ?

ไท่ไป๋จินซิงที่อยู่บนสวรรค์ก็ได้จ้องมองไปที่ข้อความที่ส่งมาโดยฉิงเทียน เขาก็ได้ลูบหนวดของเขาแล้วยิ้ม “เป็นคนที่สอนได้จริงๆ น้องฉิงของเราไม่ใช่คนที่โง่เกินไป เขารู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไร”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน